Είχες δεν είχες με ξεγύμνωσες
και σπαρταρώ σαν ψάρι μες το δίχτυ
έγδαρες την επιδερμίδα μου
κι έκοψες μια Λίβρα Κρέας
λένε πως είναι απελευθέρωση
όμως η σάρκα μου σφαδάζει από τον πόνο
Οδυνηρή αυτή η ηδονή
και με ματώνεις,οπως καθε Ανοιξη
πως να αντέξουμε την πίεση της σάρκας μας
καθώς κυλά μέσα στις φλέβες μας ο χρόνος
έτσι που με ρουφαν ξανά τα μάτια σου
και χάνομαι στο πηγάδι της Μνήμης ......
για κάθε Άγγελο
Είναι πικρή η γεύση της αιωνιότητας
πολύ δε περισσότερο για τους Έκπτωτους
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder