Έχουμε πόλεμο(;)

Στο βιντεάκι http://www.youtube.com/watch?v=GthZEd35xwI&feature=related βλέπουμε το γνωστό γεγονός. Πέρα απο τα πρώτα συναισθήματα χαράς, και μετά απο 10+ προβολές του εν λόγω βίντεο μου δημιουργήθηκε η απορία. Γιατί χάρηκα στην θέα ενός (πρώην έστω) ανθρώπου; Γιατί δεν ένιωσα ούτε ένα συναίσθημα πόνου για το θέαμα; Τι σκατά μας έχουν κάνει; Γινόμαστε ζώα σαν τους φασίστες;
Ούτε ακόμα αισθάνομαι κάτι για τον μπάτσο (απο αρνητικά συναισθήματα). Φτάνω στο συμπέρασμα να πω πως δεν νιώθεις κάτι μπροστά σε ακρώτητες που συμβαίνουν στον "εχθρό σου" (γιατί για εχθρό πρόκειτα, δεν θα κάτσω να το αναλύσω τώρα), μόνο σε περίπτωση ακραίων καταστάσεων όπως ο πόλεμος. Εκεί που το μόνο που θές είναι να τον κατατροπώσεις. Εκεί που ξέρεις οτι τα ίδια και χειρότερα έχει κάνει αυτός σε απλούς ανθρώπους σαν και 'σένα. Οπότε τελικά; Μήπως είμαστε σε πόλεμο;

Πονόδοντος

Τι ορίζει το χρήμα άραγε; Τι αντιπροσωπεύει; Δηλαδή ποιός ορίζει οτι αυτό που αγοράζω κάνει για παράδειγμα 5Ε και όχι 6;
Κάποτε οι άνθρωποι κατάφεραν να αντικαταστήσουν τις ανταλλαγές με το χρήμα. Έξυπνο και χρήσιμο.
Μετά συνδιάστηκαν με αυτές τις ανταλλαγές και ο κόπος για να παραχθεί το προϊόν προς ανταλλαγή, μετά κάπου μπήκε το κέρδος και η υπεραξία και μετά έγινε το μπάχαλο που ξέρουμε σήμερα.
Όμως αφού είναι όλοι αυτοί οι παράγοντες κοινοί για τους ανθρώπους, γιατί ένας εργάτης στην Κίνα ή στην Ινδία και το Πακιστάν πληρώνεται για ένα μήνα εργασία λιγότερο απ' ότι ένας εργάτης σε μία μέρα στην Ευρώπη;
Κάποτε το χρήμα συνδέοταν με την δύναμη που είχε μία χώρα σε αντιστοιχία με το χρυσό, κατα κάποιο τρόπο. Πολλοί θα νομίζουν οτι αυτό ισχύει και σήμερα. Όμως κάνουν λάθος. Το χρήμα και η αντιστοιχία του σε χρυσό έχει καταργηθεί. Σήμερα το χρήμα έχει την αξία που αυτό αναγράφει πάνω στο χαρτονόμισμα. Δηλαδή αν ένα χαρτονόμισμα έχει αξία 10Ε τότε η αξία του είναι 10Ε...
Και τι είναι 10Ε ή 10$ ή οτιδήποτε άλλο; Ποιός έχει ορίσει τι είναι; Και γιατί ο εργάτης της Κίνας να μην πέρνει 10Ε για την κάθε ώρα δουλειάς του;
Μετά απο την παραπάνω ιστορία ιδρύθηκαν οι Κεντρικές Τράπεζες. Αυτές έιναι ουσιαστικά, διηκιτικά συμβούλια ιδιοτών (που έχουν στην κατοχή τους τράπεζες κοινές επενδυτικές κλπ). Σε συνδιασμό με οικονομολόγους βγάζουν χρήματα. Δηλαδή τυπώνουν χρήματα. Πόσα χρήματα χρειάζεται ένα κράτος πχ ΗΠΑ σήμερα; Τόσα θα τυποθούν. Όμως δεν τα δίνουν τζάμπα. Τα διοχετεύουν με ένα επιτόκιο Α% σε αυτήν την χώρα. Δηλαδή η χώρα είναι ο δανιστής της Κεντρικής τράπεζας και πρέπει να επιστρέψει πίσω χρήματα με τόκο, σε διάφορες μορφές όπως τίτλοι κλπ. Και φυσικά κάθε παραχαράκτης δεν είναι καλό να υπάρχει γιατί χαλάει την δουλειά της Κ.Τ. αφού βγάζει το ίδιο προϊόν.
Και αν κάποιος είναι μέλος του δ.σ. μίας Κ.Τ.; (Με πολύ απλοϊκή γραφή).
Πιστεύεις ακόμα στο Θεό. Αν ναι τότε αρχίνα να προσκυνάς τα μέλη που πέρνουν αποφάσεις σε μία κεντρική τράπεζα. Αυτοί λογικά μπορούν να κάνουν τα πάντα. Μπορουν να ζήσουν υπεράνω χρημάτων.
Γιατί γίνονται οι πόλεμοι σήμερα; Για τα λεφτά, το πετρέλαιο, τις αρρώστιες, το νερό, τον αέρα, για όλα. Για να έχει κάποιος περισσότερα τέτοια τα οποία σημαίνουν λεφτά. Και θα του δώσει κύρος και δύναμη. Αλλά τα λεφτά έχουν μόνο την αξία που λένε. Και την αξία αυτή την ορίζουν κάποιοι. Αρρώστιες σπέρνονται και θερίζουν. Υποσιτισμός σκοτώνει ανθρώπους για να ζούνε σε αφθονία κάποιοι άλλοι. Γιατί; Για το χρήμα. Που στην τελική δεν έχει καμία αξία, παρα μόνο αυτήν που αναγράφει.

Υ.Γ.(Και μην νομίζει κανεις οτι οι οικονομικές επιστήμες είναι επιστήμες. Μπορεί να προβλέψει κανείς αν ο πρόεδρος μιας κ.τ. ξυπνήσει την επομένη με πονόδοντο; )

Ακριβή μου πολυτέλεια

Με βάση τα καινούργια μέτρα της κυβέρνησης, για να γεμίσουν τα ταμία μπας και φάνε τίποτε παραπάνω, για τα αυτοκίνητα, μετά απο πολλούς συνειρμούς κατέληξα στο εξής συμπέρασμα:

H Κυβέρνηση πασχίζει να στηρίξει μία ομάδα της αγοράς που της αποφέρει μεγάλα κέρδη, και της κυβέρνησης και αυτής της ομάδας. Αυτή είναι η ομάδα των πωλητών αυτοκινήτων. Σε άλλα κράτη όπως η Αμερική που αυτοί κατασκευάζουν και όχι μόνο πωλούν, σαν την Ελλάδα που έχει καταντήσει χώρα παροχής υπηρεσιών, αφήνουν την βιομηχανία αυτή αβοήθητη στο έλεος της "κρίσης" που η ίδια βιομηχανία δημιούργησε. Στην Ελλάδα όμως ξέρουν πως έτσι θα ξαναεξασφαλίσουν ψήφους και ρευστό τώρα ειδικά που το ταμείο είναι μείον και το χρειάζονται όσο ποτέ άλλοτε. Γι αυτό, με τη μάσκα της οικολογίας βάζουμε φόρο στα παλιά αμάξια ουσιαστικά όσο θα έκανα να αγοράσεις ένα παλαιό μεταχειρισμένο Έτσι λοιπόν αυτή η άχρηστοι, θα σώσουν το περιβάλλον και την τσέπη τους, την ώρα που ακούμε για περιβαλλοντικά σκάνδαλα εργοστασίων που λειτουργούν χωρίς φίλτρα, βιολογικών καθαρισμών που δεν υπάρχουν και χωματερών που γεμίζουν τα εδάφη μας με διοξίνες
Βέβαια σκοπός μου δεν είναι να τα πω πάλι στην κυβέρνηση, και σε κάθε κυβέρνηση. Άλλωστε η γνώμη μου και ο εκνευρισμός που μου προκαλούν νομίζω πως είναι όμοιος με των περισσοτέρων πολιτών που η τηλεόραση δεν σταματήσει την λειτουργία και του τελευταίου νευρώνα του εγκεφάλου τους. Οι υπόλοιποι, που δεν τους νοιάζει απλά είναι αυτοί που θα κλείσουν το φως στην ώρα της γης, και θα αγοράσουν το πανάκριβο αυτοκίνητό τους.
Αλλά γιατί φτάσαμε σε σημείο το αμάξι να είναι ένδειξη κοινωνικού στάτους; Ποιοί οι λόγοι που μας οδήγησαν ως εδώ;
Όλα δεν ξέρουμε απο πότε ξεκινούν. Πάντως απο τα αρχαία χρόνια η άμαξα και το άλογο σίγουρα αναφέρονται σαν σήματα πολυτέλειες. Η ανάγκη του ανθρώπου άλλωστε τον οδήγησε στο να δημιουργήσει μέσα μεταφοράς πιό γρήγορα απο τα πόδια του. Άλογα βέβαια δεν μπορούσαν να διατηρήσουν όλοι και γι αυτό υπήρχαν και τα γαϊδουράκια. Στην αρχή της βιομηχανικής επανάστασης έχουμε τις μαζικές μεταφορές με τραίνα. Βέβαια και εκεί οι έχοντες δεν ταξίδευαν με τον απλό λαό αλλά είχανε το δικό τους μέρος στο τραίνο. Αργότερα κάνει την εμφάνισή του το αυτοκίνητο. Αυτό θα έχει την ίδια υποδοχή. Οι φτωχοί με τα τραμ και οι έχοντες θα αγοράσουν αμάξια. Όταν η τεχνολογία θα εξαπλωθεί και θα δημιουργηθούν πολλές κατασκευάστριες εταιρείες τότε το κόστος κατασκευής θα μειωθεί. Το αμάξι θα διεισδύσει στα μεσαία στρώματα της κοινωνίας. Μα πάλι οι κατέχοντες θα αγοράσουν πιο ασφαλή, πιο γρήγορα και τεχνολογικά πιο προηγμένα αυτοκίνητα. Καθώς τα χρόνια πέρασαν το αυτοκίνητο μπόρεσε να αγοραστεί απο σχεδόν όλο το λαό ανεξαρτήτως εισοδήματος και οικονομικής τάξης. Οι φτωχότεροι μεταχειρισμένα παλία αμάξια, οι πλουσιότεροι ακριβά αυτοκίνητα μάρκας.
Οι τεχνολογίες πλέον για τις ίδιας γεννιάς αυτοκίνητα δεν διαφέρουν και πολύ. Όμως είναι διαφορετικό για τον κοινωνικό περίγυρο να έχεις αμάξι που να φέρει το τριάκτινο αστέρι και αλλιώς να λέει ΚΙΑ. Πλέον είναι θέμα οικονομικής επιφάνειας. Πάντα έτσι ήταν. Πληρώνεις για το ίδιο πράγμα πιο ακριβά απλα για να δείξεις οτι έχεις. Οτι είσαι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση απο τους άλλους. Γιατί ένας μεγαλογιατρός ή ένας μεγαλοδικηγόρος, βιομήχανος κλπ δεν έχει κάτι μικρό και φθηνό και ταξιδεύει με κάτι πανάκριβο;
Όταν ένα αυτοκίνητο κοστίζει κατά μέσω όρο 15.000 ευρώ τότε είναι γενικά πολλά λεφτά. είναι περίπου ο μισθός ενός καλά πληγωμένου Έλληνα εργαζόμενου. Όταν στον δυτικό κόσμο σχεδόν κάθε οικογένεια είναι τετραμελής και έχει σχεδόν 2 αυτοκίνητα τα οποία ανανεώνει ανα 5 χρόνια τότε είναι σχεδόν 15000Ε ανα 2,5 χρόνια. Μιλάμε 6000Ε περίπου το χρόνο για αμάξια (η τετραμελής οικογένεια του δυτικού κόσμου). Επιπλέον φόροι, βενζίνη, σήματα, διόδια, πάρκινγκ κλπ τότε καταλαβαίνουμε οτι ένα τεράστιο μέρος του μισθού πάει γύρο απο το αυτοκίνητο.
Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς λοιπόν οτι ένα μεγάλο γρανάζι της δυτικής οικονομίας πέρα απο τις κατασκευές είναι και η αυτοκινητοβιομηχανία. Αυτή άλλωστε ευθύνεται και για τεχνολογικές ανακαλύψεις μα και για πολέμους (πετρέλαιο).
Ζώντας έτσι σε μια καπιταλιστική οικονομία που έχει σαν σκοπό την οικονομική ανάπτυξη είναι αναμενόμενο λοιπόν το αυτοκίνητο να είναι και σύμβολο δύναμης. Ο καθένας που έχει όνειρο να πάρει ένα ακριβό αμάξι χωρίς ουσιαστικά να του προσφέρει κάτι είναι θύμα αυτής της οικονομίας που καθημερινά βρίζει και εξορκίζει. Στο όνομα της βιτρίνας σπαταλάει λεφτά που θα μπορούσε να τα έχει επενδύσει σε κάτι πιο ουσιώδες Όσο και να λέει πως είναι ενάντια αυτού του άδικου συστήματος το στηρίζει με νύχια και με δόντια. Γι αυτό ίσως να δίνω και άλλοθι στους γνωστούς άγνωστους που καταστρέφουν πολυτελέστατα και ακριβά αυτοκίνητα.
Άλλωστε αν τα έχεις να το πάρεις σημαίνει πως έχεις και άλλα να πάρεις ένα ακόμα και δύο. Αν δεν τα έχεις τότε η ζωή σου περιστρέφεται γύρο απο ένα κουτί με 4 ρόδες και είσαι πολύ επικίνδυνος για την κοινωνία με τα μυαλά που κουβαλάς. Όπως και να έχει, εκούσια η ακούσια στηρίζεις ένα σύστημα που δημιουργεί πολέμους, γενοκτονίας, μολύνει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον. Και όλα αυτά για ποιό λόγο; Για να λένε στη γειτονιά: Κοίτα. Πρόκοψε. Πήρε Mercedes...

καταστροφή μέρους παραγωγικών μηχανισμών

Απο μέιλ που μου ήρθε παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα μιας και είναι λίγο συνταρακτικό μα καθόλου ουτοπικό για το τί θα ακολουθήσει:

...Δεν θα αναλύσω το μαρξιστικό σενάριο, όπου το σύστημα καταρρέει μέσα στις
αντιφάσεις του. Ξέρεις γιατί; Επειδή αυτό είναι το ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ σενάριο. Θα
σου πω όμως για την άλλη προοπτική, αυτή που διδάσκονται οι οικονομολόγοι
στο μάθημα της οικονομικής θεωρίας -όταν μελετάνε τα νεώτερα οικονομικά
μοντέλα.

Για να ξεπεραστεί η ύφεση, έχει αποδειχτεί από την ιστορική εμπειρία ότι
θα πρέπει να επέλθει ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ. Μόνο
έτσι θα μειωθεί το αγοραστικό κοινό παράλληλα με τη (σε μεγαλύτερο βαθμό)
μείωση της προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα
οδηγηθούμε σε αύξηση της αγοραστικής ικανότητας και, ακολούθως, αύξηση των
τιμών. Μαγικό, έτσι;

Τι σημαίνει όμως «καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών»;
Παραγωγικοί μηχανισμοί είναι οι εργαζόμενοι και τα μέσα παραγωγής
(μηχανήματα, κτίρια κ.λ.π.) -να το ξεκαθαρίσω αυτό. Και πως
καταστρέφονται; Πανεύκολα! Οι άνθρωποι-εργαζόμενοι σκοτώνονται μαζικά σε
πεδία μαχών, τα εργοστάσια βομβαρδίζονται, οι οδικές αρτηρίες μεταφοράς
εμπορευμάτων ανατινάζονται, η αεροπορία και το ναυτικό χρησιμοποιούνται
για τη διεξαγωγή εχθροπραξιών . Χρειάζεται να σου πω κι άλλα για να
καταλάβεις ότι η «καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών»
συνεπάγεται πόλεμο; Παγκόσμιο κατά προτίμηση, να μην κάνουμε διπλές και
τρίδιπλες δουλειές -να ξεμπερδεύουμε με τη μία.
[...]θα είναι εδώ όταν εσύ δεν θα γυρίσεις για να συνεχίσουν τις δουλειές τους με καλύτερες συνθήκες και έχοντας σβήσει τις συνέπειες των βλακωδών ενέργειών τους. Ο Καφές Γκόρντον δεν θα πάει στον πόλεμο λόγω στραβισμού, ο Σαρκοζί δεν θα πάει επειδή είναι προστάτης οικογενείας, η Μέρκελ θα το παίξει γυναίκα και δεν θα καταταγεί, ο Αμερικάνος Πρόεδρος δεν θα πάει επίσης -επειδή εκεί η θητεία είναι προαιρετική. Θα μείνουν πίσω να περιμένουν εσένα, να τους διευκολύνεις ψοφώντας σε κάποιον βομβαρδισμένο κωλότοπο για χάρη της σημαίας. Της δικής τους σημαίας -όχι της δικής σου, εσύ άλλωστε δεν έχεις. Επειδή και τη σημαία σου με υπερχρεωμένη πιστωτική την αγόρασες.
Κορόιδο