Έτσι κατέστην συνένοχος της Ύπαρξής μου: όπως πάντα Διχασμένος -ανάμεσα στην εσωτερική πληρότητα και την επιφάνεια των λέξεων,τεμαχισμένος εντός αυτού του Παζλ-διαλυμένος σε εκατομμύρια χρώματα , ανάλυση εικόνας και Πίξελ..Άσε που με κυνηγά στον Ύπνο μου κι κεινος ο Δενδιας με το απόκοσμο χαμόγελο.. Ζούμε στον Άρη και ονειρευόμαστε πως είμαστε Γήινοι-ενώ έξω απο τον περιορισμένο μας θόλο μαίνονται αστρικές Θύελλες και ο Κρόνος - για άλλη μια φορά - καταπίνει τα παιδιά του
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder