Η μη βια

Τελευταία είναι της μόδας η προβολή της μη βίας. Πριν απο λίγες μέρες έγινε η παρουσίαση ενός βιβλίου που χαρακτηρίζει κάθε μορφή πολιτικής βίας φασιστική. Τώρα οι ειρηνικές συγκεντρώσεις. Όχι διαδηλώσεις. Συγκεντρώσεις. Δεν διαδήλωνε κανείς. Κανένας δρόμος δεν έκλεισε. Κανένα οικονομικό πισωτράβηγμα δεν είχαμε.

Η τελευταία προβάλλεται και απο τα ΜΜΕ που το θεωρώ πολύ ύποπτο. Όλα λοιπον τα γεγονότα αυτά, σε συνδυασμό με δηλώσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για καταδίκη της, όπως και η καταδίκη οποιασδήποτε μορφής της (καταδίκη απεργιών, ξυλοκόπημα διαδηλωτών, κλπ) συνθέτουν μία ωραία θεωριούλα. Την θεωρία που είχαν και οι ΔΑΠίτες-Πασπίτες-ΚΝίτες όταν σπουδαζα. Αυτή έλεγε: Δηλώστε την αντίδρασή σας. Θα στείλετε μία επιστολή δυσαρέσκειας. Ή συμβολική κατάληψη ή αποχή απο μαθήματα για 2 ώρες....

Συμφέρει πολύ στο κράτος η μη βία. Δεν υπάρχει αρνητική συνέπεια στην τοπική οικονομία (πόσο μάλλον στην ευρύτερη οικονομία). Οι επιχειρήσεις δουλεύουν κανονικά. Οι υπάλληλοι δεν κατεβαίνουν στο δρόμο γιατί δεν υπάρχει πορεία. Και εννοείται η απεργία είναι μία λέξη που πρέπει να αποφεύγεται γιατί απεργία=βίαιη πράξη.

Στις μη βίαιες συγκεντρώσεις λοιπόν, όπως και αυτές σε Ελλάδα και Ισπανία, κατεβαίνει κόσμος που δεν θα κατέβαινε σε τίποτε άλλο. Ίσως ο ίδιος κόσμος δεν έχει κατέβει ποτέ σε τίποτε για να διαμαρτυρηθεί Αυτό είναι μία αρχή βέβαια. Αλλά πρέπει να συνεχιστεί.

Ιστορικά ποτέ δεν άλλαξε κάτι (είτε προς το καλύτερο, είτε προς το χειρότερο) χωρίς βία. Στην Ελληνική ιστορία η ανίσταση στη Γερμανική κατοχή δεν έγινε με καθιστικές διαμαρτυρίες. Το πολυτεχνείο τελούσε υπο κατάληψη. Στην Ρωσία το 1917 δεν πήγαν οι κατώτερες οικονομικά τάξεις με τριαντάφυλλα να διώξουν τον τσάρο. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος δεν πήρε την εξουσία με πλακάτ και μαζώξεις.

Έτσι λοιπόν απο την δική μου σκοπιά βλέπω να γίνεται το εξής. Ο κόσμος μετά απο 1-2 βδομάδες θα κουραστεί και θα πάει σπίτι του. Θα πει ότι έκανε το καθήκον του και τελικα ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. Αυτό είναι και το χειρότερο που μπορεί να συμβεί. Γιατί ο κόσμος δεν κατέβηκε στις συγκεντρώσεις για να χάσει. Απλά δεν ξέρει τον τρόπο να διεκδικέι. Έχει πιπιλιστεί το μυαλό του με όλα αυτά τα μη βίαια και δεν ξέρει κάτι άλλο. Στο τέλος θα αποδεχτεί την ανικανότητά του και θα συνεχίσει να επιτρέπει σε άλλους να παίρνουν αποφάσεις για το μέλλον του.

Υπάρχει και η μικρή πιθανότητα να υπάρξει τέτοια πολιτική ζύμωση που στο τέλος οι ειρηνικές συγκεντρώσεις θα οδηγήσουν σε γενικευμένες απεργίες μαζί με πορείες και καταλήψεις (δηλαδή αυτό που οι μεγάλοι ονομάζουν βία). Πράγμα που θα φέρει και την καταστολή. Όμως δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Δεν θα στα δώσει απλόχερα η εξουσία όλα. Ή θες να μη σκίσεις καμιά κάλτσα οπότε συνεχίζεις να τρως το αγγούρι όπως και τώρα ή έρχεσαι σε σύγκρουση αναγκαστικά μήπως και αλλάξει κάτι (προς το καλύτερο γιατί χειρότερα μόνο με την παθητική στάση πάει).

Η Τζούλια ήταν μόνο η αρχή

Τι θα γίνει απο εδώ και πέρα; Δηλαδή μετά την οικονομική κατάρρευση της ελλάδος.
Η Τζούλια με την τσόντα έδωσε το έναυσμα. Ο ΠΑΟΚ παίρνει πρωτάθλημα και οι ομάδες της ελλάδας πάνε καλά στο εξωτερικό.
Τα μεγάλα σκάνδαλα αρχίζουν και εμφανίζονται. Ο ένας πηδιέται με τη μία. Ο άλλος χωρίζει με την άλλη και πάει λέγοντας. Στο μπάσκετ καμιά εθνική θα σαρώσει και στο ποδόσφαιρο κάτι παρόμοιο θα γίνει. Ή τουλάχιστον δεν θα πάμε και πολύ άσχημα στη Ν. Αφρική.
Περιμένουμε να γίνει καμιά πετρελαιοκηλίδα στο Αιγαίο ή στο Ιόνιο. Να βρούμε τίποτε πυρηνικά θαμμένα σε κανα χωράφι και σίγουρα κάποιος καταστροφικός σεισμός θα μας χτυπήσει (άλλωστε τα μέσα υπάρχουν για να γίνει το τελευταίο).
Σίγουρα απο μπουμπούκια στην τηλεόραση θα περιμένουμε πολλά τώρα εν ώρα πλήρους οικονομικής αποσύνθεσης. Όσο θα μεγαλώνει η ανεργία και η οικονομική δυσφορία, όλο και περισσότερα σκάνδαλα, επιτυχίες και συμβάντα θα βγαίνουν στην φόρα. Ο ελληνικός λαός, μπουνταλάς όπως είναι και αμόρφωτος, θα απορροφηθεί με τον πεσμένο κώλο της Τζούλιας για άλλη μία φορά. Όσο η μιζέρια του θα αυξάνεται τόσο θα του δίνουν άρτο και θεάματα. Άλλωστε τα ίδια γινόταν στην αρχαία Ρώμη. Απο την άλλη ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης στρατολογούσε μίζερους και εξαθλιωμένους δίνοντάς τους ρούμι και λουκάνικα.
Επίσης θα δούμε πολλές ρατσιστικές επιθέσεις καθώς και μία αναρχο-αριστερά πολύ ενεργή. Όταν υπάρχει οικονομική κρίση υπάρχει και πόλωση. Οι μεν διανοητικά υπερ-καθυστερημένοι θα πάνε με της ακροδεξιά (άλλωστε ο μετανάστης δεν φταίει για την κρίση;) και οι κάπως πιο συνειδητοποιημένοι θα πάνε προς αριστερά.
Θα ενταθούν πάντως οι κάθε λογής ακρότητες.
Και καθώς η χώρα θα βυθίζεται όλο και πιο πολύ μέσα στον λήθαργο και τις εσωτερικές τριβές, μεγάλες και επικερδείς δημόσιες επιχειρήσεις θα πουλιούνται για να ξεχρεώσουμε. Κομμάτια εδάφους θα δίνονται σε γερμανο-γαλλο-αγγλικο-ελληνικές επιχειρήσεις ή στην εκκλησία για ένα κομμάτι ψωμί.
Επίσης σημαντικό: Οι μπάτσοι θα βγούνε παγανιά.
Δεν είναι τυχαίο ότι τώρα έκλεισε το gamato.info. Τέτοια πράγματα θα αρχίσουν να γίνονται συνέχεια. Όταν έχεις κρίση οικονομική, το τελευταίο που θες είναι η εξέγερση. Η αστυνομία θα αρχίσει να χτυπάει προληπτικά. Όσα κομμάτια του λαού μείνουν ενεργά και δεν ψαρώσουν απο θέαμα και σκάνδαλα, με το που σηκώσουν κεφάλι θα το χτυπάει ο μπάτσος.
Εκτός αν η κατάσταση γίνει τόσο ακραία που και οι μπάτσοι αρχίσουν και δεν θέλουν να παίρνουν μόνο 3 και 60 για να δείρουν τον κόσμο.

Βία

Αυτό το ζήτημα πολύ με βασανίζει. Αλήθεια η βία πρέπει να υπάρχει ή πρέπει να το παίζουμε πολιτισμένοι και να την ξορκίζουμε όσο είναι δυνατόν;
Προσωπικά αμφιταλαντεύομαι. Δεν ξέρω αν βοηθάει κάπου το ξέσπασμα με βία. Πάντα όμως μιλάω για την αντιβία. Δηλαδή μιλάω για την απάντηση σε κάτι με βία.
Καταρχάς τι είναι βία. Θεωρώ πως είναι κάτι που αναγκάζεσαι να κάνεις ή μια κατάσταση που αναγκάζεσαι να δεχθείς χωρίς την θέλησή σου. Δεν μιλάω μόνο για σωματική βία. Μιλάω για οποιαδήποτε μορφή. Ερωτική, ψυχολογική κλπ αλλά και για την σωματική.
Απο παιδιά μεγαλώνουμε με τη βία. Απο σωματική γιατί μας βαρούσανε, μέχρι και ψυχολογική. Μη το ξυπνήσεις και μη σηκωθείς το βράδυ απο το κρεβάτι γιατί ο μπαμπούλας θα σε φάει, λένε στα μικρά παιδιά οι γονείς για να τα αναγκάσουν να κοιμηθούν. Μήπως αυτό δεν είναι βία;
Το ζήτημά μου εδώ όμως είναι η αντιβία. Δηλαδή η απάντηση στην ασκούμενη βία. Φυσικά είμαι ενάντια του να ασκείς πρωταρχικά την βία και να αναγκάζεις τους άλλους σε κάποιες καταστάσεις. Αν και το κάνουμε κάθε μέρα αυτό. Θα ήταν καλύτερο να σκεφτόμαστε και τις επιπτώσεις που κάθε κίνησή μας θα έχει στους άλλους.
Η απάντηση όμως στην ασκούμενη σε εμάς βία ποιά πρέπει να είναι; Μέχρι πού πρέπει να είναι η δική μας απάντηση;
Σίγουρα το να ασκήσεις βία ως απάντηση ανοίγει έναν κύκλο που μπορεί να αργήσει να κλείσει. Όμως στην ιστορία η βία είναι αυτή που πήγε μπροστά τον κόσμο. Η βία είναι αυτή που άλλαξε τον κόσμο. Οι μεγαλύτερες ανατροπές έγιναν με τη βία. Η Οθωμανική αυτοκρατορία νικήθηκε για παράδειγμα με την βία.
Τα όρια όμως δεν τα ξέρουμε και ίσως τα ξεπερνάμε.
Απο την άλλη μεριά ο Γκάντι ήταν αυτός που μιλούσε για την παθητικότητα. Ο χριστιανισμός επίσης προτρέπει να γυρνάς και το άλλο μάγουλο. Μου φαίνονται όμως οτι αυτά υποτάσσουν το άτομο παρά το απελευθερώνουν.
Δεν είναι λογικό όπου υπάρχει δράση να υπάρχει και αντίδραση; Φυσικά δεν θεοποιώ την βία. Καλύτερα να αποφεύγεται. Αλλά δεν γίνεται να υπάρχουν ανατροπές χωρίς βία.
Στις μέρες μας ασκείται μέσω της οικονομίας βια. Στη δουλειά, μας ασκείται βία. Απο όλες τις μεριές μας ασκείται βία. Και τι κάνουμε;