”το πραγματικό δεν είναι ποτέ ωραίο. Το ωραίο εναι μια αξία πού δεν θα μπορούσε ποτέ να ισχύσει παρά γαι το φανταστικό και πού συνεπάγεται την μηδενοποίηση του κοσμου στην ουσιώδη του διαρθρωση. Γιαυτό και είναι βλακώδες να συνδεουμε την ηθική με την αισθητική.
Οι αξίες του Καλού προυποθετουν το είναι -μέσα στον Κοσμο σκοπούν τις διαγωγές μέσα στο πραγματικό και υπόκεινται πρωτα στον ουσιαστικό παραλογισμό της υπαρξης. Το να λέμε ότι ‘’παιρνουμε’’ απένατι στη ζωή στάση αισθητική είναι σαν να συνχεουμε αδιάκοπα το πραγματικό με το φανταστικό .
Συμβαινει εν τούτοις να παιρνουμε τη στάση της αισθητικής θεωρησης απέναντι γεγονότων ή αντικειμένων πραγματικών
Στην περιπτωση τούτη ο καθενας μπορει να διαπιστώσει στόν εαυτό του ενα είδος οπισθοδρόμησης σχετικά με το θεωρούμενο αντικείμενο πού γλιστραει το ίδιο στην ανυπαρξία.Είναι διοτι , απ εκείνη τη στιγμη, δεν γίνεται πιά αντιληπτό’ λειτουργεί σαν αναλογον του εαυτού του, δηλαδή μια εικόνα μη πραγματική αυτού πού είναι , εκδηλώνεται για μας διαμέσου της τωρινής παρουσίας της
…Ταυτόχρονα το αντικείμενο ,...γίνεται αθικτο, εξ ου και αυτό το ειδος οδυνηρής ελλειψης ενδιαφεροντος γιαυτό
Υπό αυτήν την έννοια μπορούμε να πούμε : η υπερβολική ομορφια μιας γυναικας σκοτώνει τον πόθο μας γιαυτήν … Για να την ποθούμε πρεπει να λησμονήσουμε ότι είναι ωραία, γιατί ο πόθος είναι μια βουτιά στην καρδια της υπαρξης σ ότι πιο ωραίο και παραλογο έχει…”
Σαρτρ Το Φανταστικό Μετ. Αιμ. Χουρμουζιου …..
Σχόλιο από Νοσφερατος Φεβρουάριος 13, 2008
απο
http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/02/06/6-2-2008/
Σχόλιο από Νοσφερατος Φεβρουάριος 13, 2008
απο
http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/02/06/6-2-2008/
