Μερικά πράγματα στη ζωή αξίζουν. Σε αυτά μερικοί άνθρωποι έχουν βάλει όλο το μεράκι τους πάνω, και έχουν κάνει μία πολύ καλή δουλειά που εμείς οι υπόλοιποι κοινοί άνθρωποι απλά την θαυμάζουμε. Γι' αυτόν τον κόπο πρέπει να ανταμείβονται.
Το ίντερνετ έχει αποτελέσει μέσω που η κριτική σε τέτοιες δουλειές έχει γίνει πιό άμεση. Παλαιότερα αγόραζες ένα δίσκο ή ένα σιντι απο το δισκοπολείο. Το έβαζες στο στερεοφωνικό να το ακούσεις. Αν δεν είχες διαβάσει κριτικές γι' αυτό τότε απλά έπερνες γουρούνι στο σακί. Ίσως άξιζε, ίσως και όχι. Και αν σκεφτεί κανείς το υψηλό κόστος τότε σίγουρα το ρίσκο ήταν μεγάλο.
Η εποχή άλλαξε όμως. Τώρα οι κριτικές είναι αύθονες στο διαδίκτυο και ακόμα καλύτερα μπορείς να κατεβάσεις πειρατικά πάντα την δουλειά κάποιον καλιτεχνών. Αν κρίνεις οτι το έργο είναι πατάτα τότε απλά το αφήνεις στην άκρη του σκληρού σου δίσκου ή το κάνει κει delete αν το έχεις κατεβάσει.
Αυτό έκανα με το προηγούμενο κόμικ του Ηλία Κυριαζή. Το βρήκα πειρατικό και το κατέβασα. Το διάβασα μέσα σε ελάχιστες μέρες. Λυπήθηκα που είχε τελειώσει και περίμενα πως και πως να βγει η νέα του δουλειά. Σίγουρα θα έβγαινε. Και να.Στην Ελευθεροτυπία της προηγούμενης εβδομάδας είδα το Μανιφέστο 2. Σίγουρα αυτό το κόμικ αξίζει μέχρι και το τελευταίο ευρώ του. Και δεν είναι και πολλά. 12Ευρώ για 100 σελίδες με ιστορίες νεανικής καθημερινότητας γαρνιρισμένες με μπόλικο χιούμορ και αλήθειες. Ιστορίες που ουσιαστικά ο καθένας απο εμάς έχει βιώσει και βιώνει.
Σίγουρα αυτό το τεύχος θα το αγοράσω και αν περάσει ο καιρός και δεν το βρω εδώ στην επαρχία θα το παραγγείλω.
Αυτή είναι η απιβράβευση για έναν καλιτέχνη που αξίζει και ο Ηλίας Κυριαζής με έπεισε οτι αξίζει να αγοράζεις την δουλειά του.
ΥΓ:δεν κάνω διαφήμιση. Το παλικάρι ούτε που το ξέρω. Απλά μερικές φορές τα πράγματα πρέπει να λέγονται όπως είναι και πρέπει να υπάρχει και η κατάλληλη στήριξη. Άλλωστε η Ελλάδα δεν φημίζεται για την στήριξη που παρέχει στους καλιτέχνες της. Ας βοηθήσουμε λοιπόν.
