Επ, τι λεει;

Πάει καιρός απο την τελευταία ανάρτησή μου. Περίπου κανας μήνας. Η αλήθεια είναι πως δε θέλω να ξαναγράψω για πολιτικά. Βαρέθηκα να τα σκέφτομαι.(όχι κομματικά. Πολιτικά, ιδεολογικά, προβλήματα και λύσεις και άλλα τέτοια.) Άλλωστε τα γράφουν καλύτερα άλλοι μπλόγκερς.

Απο την τελευταία φορά λοιπόν δεν άλλαξαν και πολλά. Απο τότε που τελείωσα το μεταπτυχιακό μου (Δεκέμβρη), ψάχνω ακόμα για δουλειά. Νομίζω πως πέρα απο 2-3 άτομα που βρήκαν εργασία όλο αυτό το διάστημα, δεν ξέρω άλλους που να έχουν βρει κάτι. Απελπιστική κατάσταση γενικότερα.

Γενικά όμως, για να μην σαλτάρω (θέλω να πιστεύω) άρχισα να κάνω και άλλα πράγματα. Φωτογραφία, αθλητισμός, μερικά προγράμματα στο πισι, διάβασμα, μουσική. Να υπάρχει μία νοητική-σωματική εγρήγορση και εξέλιξη, έστω. Αυτό που με τρελαίνει περισσότερο δεν είναι οτι δεν έχω να ξοδέψω. Αντίθετα, και να είχα λεφτά να ξοδέψω, δε θα έπαιρνα μπλουζάκια και παντελόνια μάρκας, μόνο και μόνο να έχουν την φίρμα πάνω. Ούτε θα πήγαινα σε ακριβά εστιατόρια να φάω. Με τρελαίνει που δεν έχω λεφτά να επενδύσω (αυτός είναι καλύτερος όρος) σε πράγματα που θα με κάνουν να περνάω πιο ευχάριστα και δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο μου. Για παράδειγμα, τα βιβλία είναι πολύ ακριβά, ειδικά τη στιγμή που δεν έχω να ξοδέψω τα 20Ε που αξίζουν κατά μέσο όρο. Ή να πάρω εξοπλισμό για τη φωτογραφική μου μηχανή. κλπ. Αλλά εντάξη. Με ότι έχουμε προσπαθούμε.

Απο 'κει και πέρα η μουσική νομίζω είναι αναγκαία για την επιβίωση. Λοιπόν, άκουσα τους Midlake, τον δίσκο The Trials Of Van Occupanther και τον προτείνω. Ο νέος δίσκος των Radiohead, The king of Limbs δεν μπορώ να πω οτι με ενθουσίασε. Αν και το λέω με επιφύλαξη διότι δεν τον άκουσα και πολύ προσεκτικά. Συνιστώ σε όποιον έχει και λίγο ηλεκτρονικά ακούσματα, να κατεβάσει τη δισκογραφία των Pretty Lights. Αυτό εδώ για να υπάρχει ένα preview στο τι παίζουν:

Σε όποιον αρέσει και η drum n bass, να κατεβάσει απο Pendulum το Hold your Color του 2007 είναι ο δίσκος αλλά δεν είναι απο αυτούς που ακούγονται για μία σεζόν και μετά παν στα σκουπίδια (βλέπε Μαζονάκι, Πλούταρχο και άλλα τέτοια φρούτα).

Χθες πάντως απαγοητεύτηκα. Περίμενα πως κάτι καλό θα ξεκινούσε απο τη ΔΕΘ. Όμως έπεσα κατα πολύ έξω. Γενικά μου φαίνεται οτι πόνταρα πολύ στους ανθρώπους και στο κίνημα, και για πολλοστή φορά αποδείχθηκαν ανάξιοι. Έτσι η μαλακία συνεχίζεται. Αλλά αν δε μπει το αγγούρι όλο μέσα τελικά...Δεν βλέπω να ξυπνάει ο ραγιάς..
Έτσι πάντως. Προσδοκώ πολλά απο τους ανθρώπους που στο τέλος με εκπλήσσουν αλλά αρνητικά. Είτε στις διαπροσωπικές σχέσεις, είτε στις ερωτικές είτε στις επαγγελματικές κ.ο.κ.

Τέσπα. Το φθινόπωρο έρχεται γρήγορα. Θα αρχίσουν και τα σύννεφα να πυκνώνουν και οι βροχούλες να πέφτουν. Θα κρυώσει και λίγο ο καιρός και θα μαζευόμαστε περισσότερο μέσα. Ωραία εποχή πάντως Και ειδικά αυτές οι Κυριακές που αράζεις και διαβάζεις, βιβλία, sites, blogs και ειδικά όταν στον ίδιο χώρο βρίσκονται πάνω απο ένα άτομα και μυρίζει φρεσκοφτιαγμένο καφέ, είναι άλλο πράγμα.

My friend...

Αγαπημένο μου PC

Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου εξομολογηθώ τις σκέψεις μου και να σου πω ότι σε αγαπώ όσο δε μπορείς να φανταστείς. Είσαι το άλλο μου μισό, πραγματικά. Πώς άλλωστε θα μπορούσα να γράψω την πτυχιακή μου εργασία όταν σπούδαζα; Έπειτα εσύ είσαι ο λόγος που πήρα και το μεταπτυχιακό μου. Με εσένα έμαθα να ψάχνω μουσική και να ακούω πράγματα που δεν θα τα έβρισκα αλλιώς.

Τώρα, όντας άνεργος σε κρίσιμη ηλικία μου κρατάς συντροφιά. Με εσένα έμαθα πόκερ στο facebook. Είσαι ο λόγος που από εκεί βρίσκω που και που καμία κοπελίτσα και περνάω λίγες «δημιουργικές ώρες» μαζί της, αφού τα λεφτά δεν υπάρχουν για να την βρω στις καφετέρειες, στη δουλειά ή στα νυχτερινά μαγαζιά. Πλέον δεν έχω να ψάχνω λεφτά ούτε για σινεμά αφού ταινίες βλέπω στην οθόνη σου. Με κρατάς ενήμερο γιατί (αφού δεν έχω τηλεόραση) από εσένα μαθαίνω τα νέα και διαβάζω μπλογκς. Σκέψου ότι εσύ θα μου βρεις δουλειά (ναι σίγουρα…) αφού μου στέλνεις όόόόόόλα τα βιογραφικά στις εταιρείες.

Σκέψου να μου πάθαινες κάτι!!! Η ζωή μου θα ήταν μίζερη. Νέος, χωρίς λεφτά, χωρίς δουλειά. Τι θα έκανα όλη μέρα; Ίσως γινόμουν αλήτης αναρχικός, να ξημεροβραδιάζομαι στους δρόμους. Ίσως να έφερνα και την επανάσταση…

Λές;

Ασύμφορη ζωή

Την ιστορία την ξέρετε. Ο καφετζής του ισογείου αντικαταστάθηκε από το μηχάνημα αυτόματης πώλησης καφέ. Αυτός τότε έχασε την δουλειά του και έμεινε στο δρόμο. Μία μέρα αποφάσισε να πάρει εκδίκηση από το μηχάνημα και πήγε με ένα τσεκούρι να το πετσοκόψει. Τότε τον χτύπησε το ρεύμα και έμεινε στον τόπο.
Οι μηχανές υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται για να βελτιώσουν την ζωή του ανθρώπου. Υποτίθεται ότι κάνουν την ζωή του πιο ξεκούραστη και του αφήνουν περισσότερο χρόνο. Όμως στην σημερινή κοινωνία συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι άνθρωποι αντικαθιστώνται από τις μηχανές, που αυτές κάνουν και πιο γρήγορα και σχεδόν τόσο καλά την ίδια δουλειά. Ίσως την κάνουν ακόμα καλύτερα, αν αναλογιστεί κανείς ότι στον αριθμό που παράγουν με τα λάθη που κάνουν, το ποσοστό είναι πολύ μικρότερο σε σχέση με τον άνθρωπο, οπότε μιλάμε για μικρότερη απώλεια. Και όπως είναι αναμενόμενο, σε μία κοινωνία που έχει σκοπό την μεγέθυνση του κεφαλαίου και του πλούτου, ο άνθρωπος μένει χωρίς δουλειά, και είναι ότι έχουμε αποδεχθεί.
Έχουμε αποδεχθεί ακόμα ότι η ζωή μας είναι αναλώσιμη. Ότι έχουμε δημιουργήσει για να μας υπηρετεί και να μας κάνει την ζωή μας καλύτερη, έχει μία μεγάλη πιθανότητα να μας σκοτώσει. Για παράδειγμα, το αυτοκίνητο δημιουργήθηκε για να μας μεταφέρει πιο γρήγορα στον προορισμό μας. Όμως, πάλι λόγω των κερδών και της διόγκωσης του κεφαλαίου αυτό δεν παράγεται τόσο ασφαλές όσο θα έπρεπε. Γιατί? Γιατί απλά μετά θα ήταν ασύμφορο να κατασκευαστεί. Δηλαδή είναι πιο συμφέρον να χάνονται ανθρώπινες ζωές, παρά να έχεις λιγότερο κέρδος από την κατασκευή του αυτοκινήτου. Ακόμα ένα παράδειγμα. Τα σπίτια που ζούμε. Αντισεισμικά δεν είναι. Όσο και να βελτιώθηκε η νομοθεσία, η μελέτη εγγυάται ένα συντελεστή σεισμικής δόνησης. Όχι παραπάνω. Γιατί? Γιατί υπάρχει πολύ μικρή πιθανότητα, λένε, να εμφανιστεί μέγεθος σεισμού μεγαλύτερο, οπότε αυτό καθιστά ασύμφορη την κατασκευή. Οπότε Ας πεθάνουν μερικοί. Δεν χάθηκε ο κόσμος.
Έτσι αναλώσιμοι έχουμε γίνει και στις δουλειές μας. Κάθε μέρα για το κέρδος και για το καλό της επιχείρησης ίσως χάσουμε την δουλειά μας. Αντί να ζούμε με ανέσεις βλέπουμε όλο και περισσότερος κόσμος να ζει στην ανέχεια και απλά να επιβιώνει αντί να ζει. Και το σημαντικότερο είναι ότι η τεχνολογία υπάρχει. Υπάρχουν τα πράγματα που θα μας κάνουν καλύτερη τη ζωή. Όπως τα φάρμακα για διάφορες ασθένειες (όπως ίσως και το DCA για τον καρκίνο) που απλά είναι ασύμφορο να βγουν στην αγορά. Ίσως τελικά να ζεις σε ένα τέτοιο οικονομικό σύστημα που έχει πλάσει η κοινωνία μας, και τώρα πλάθει αυτό την κοινωνία μας, είναι ασύμφορο.