Μπάλα είναι

Μία πρόταση έχω να κάνω για το ποδόσφαιρο. Όλα ξεκίνησαν όταν μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου (βλέπε Πλατινί) έβαλαν το στοίχημα μέσα στο ποδόσφαιρο. Έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και νομίζεις οτι βλέπεις μπάλα ενώ στην πραγματικότητα (χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις, εκεί που δεν θέλουμε να δούμε οτι υπάρχουν) βλέπεις απλά μία πίτσα στον φούρνο να ψήνεται. Μετά απο 90 λεπτά η πίτσα σου θα είναι ψημαίνει και κάποιοι θα φαν τα μεγαλύτερα κομμάτια ενώ εσύ απλά τα έβλεπες να ψήνονται.

Έτσι, όπως και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες γιατί να μην εφαρμόσουμε τον νόμο της ανοχής αντί για της πάταξης; Δηλαδή, αντί να κλείνεις τον Μπέο μέσα και έχεις τον μπούλη τον Μαρινάκη αντί να είναι μέσα, να είναι έξω και να τρώει γύρους μαζί με τον Πατέρα και άλλους μεγαλοπαράγοντες σαν τον ήρωα "αντιεξουσιαστή" Ψωμιάδη, γιατί να μην νομιμοποιήσεις τα στημένα; Γιατί να μην έχεις νόμιμα την μπάλα σου διεφθαρμένη; Ας τα στήνουν και ας το ξέρει ο κόσμος οτι έτσι γίνεται.

Σιγά σιγά, ο κόσμος δεν θα βλέπει μπάλα, γιατί απλά δεν ενδιαφέρεται κανείς για ένα προδιαγεγραμμένο ματς. Δεν θα έχεις παθιασμένους μαλάκες στις κερκίδες να μαχαιρώνονται μεταξύ τους, δεν θα δίνει το κράτος τόσα λεφτά για γήπεδα που θα στήνονται αγώνες. Θα στραφεί ο λαός σε άλλα πιο υγιεί αθλήματα όπως ο στίβος ή το ξεχασμένο μπάσκετ, η κολύμβηση και το ποδήλατο με την ενεργή συμμετοχή κιόλας των ενδιαφερόμενων. Έτσι τα λαμόγια θα ξεφτίσουν μαζί με το χορτάρι του γηπέδου τους που θα έχει κιτρινίσει.

Ο παράγοντας ΤΥΧΗ

Από παλιά με βασάνιζε μια σκέψη Το αν ζούμε οτι ζούμε είναι προϊόν καθαρά δικών μας αποφάσεων ή αν τελικά είναι όλα προδιαγεγραμμένα. Δηλαδή τελικά ζούμε κάτι το οποίο έχει προαποφασιστεί ή ζούμε κάτι που το φτιάχνουμε εμείς και παρεμβάσεις άλλων που δεν μπορούμε να προβλέψουμε;
Το αν υπάρχει τύχη σαν παράγοντας μπορώ να το αποδεχθώ αλλά μέσα σε κάποια πλαίσια. Δηλαδή τύχη θεωρώ είναι κάποια αποτελέσματα παραμέτρων που είναι από φυσικής άποψης αδύνατο να ελέγξεις με τα δεδομένα του ανθρώπινου νου σε αυτήν την χρονική στιγμή. Παράδειγμα το αν σου παίσει το Λόττο οφείλεται καθαρά σε παράγοντες που δεν μπορείς να ελέγξεις με τις δυνάμεις του μυαλού σου (και κατ επέκταση του σώματός σου). Αλλά είναι έτσι;
Θα παραθέσω ένα παράδειγμα για να γίνω περισσότερο κατανοητός. Αφήνεις από ένα ύψωμα μια μπάλα φουσκωτή να κατρακυλήσει. Αυτή θα φτάσει σε ένα σημείο και θα σταματήσει. Τυχαία έφτασε ως εκεί. Αν το ψάξεις λίγο παραπάνω θα δεις ότι περίπου μπορείς να ξέρεις που θα έφτανε αν ήξερες την κλίση, την αντίσταση του αέρα και άλλους παραμέτρους όπως η τραχύτητα του εδάφους κλπ. Αρχίζεις και αποκλείεις λοιπόν παραμέτρους. Βλέπεις ότι δεν έφτασε ως εκεί μόνο από τύχη αλλά για κάποιο λόγο. Τώρα αν ήξερες ακριβώς και άλλα πράγματα όπως τι αέρας φύσηξε σε μία δεδομένη στιγμή και άλλαξε την πορεία της μπάλας, πυκνότητα αέρα κλπ θα ήξερες ακριβώς που θα πήγαινε η μπάλα. Άρα στο συγκεκριμένο παράδειγμα μπορείς να ξέρεις από πριν τι θα γινόταν. Οπότε αποκλείεις την τύχη σαν παράγοντα.
Σκέφτομαι τώρα ότι αν ανάγουμε αυτό το παράδειγμα σε επίπεδο ζωής βλέπουμε πως κάθε δράση μας, κάθε δράση άλλων ανθρώπων και κάθε τυχαίο γεγονός έχει μία αφετηρία που σίγουρα δεν είναι τυχαία. Μία γνωριμία σε ένα μαγαζί με μία/έναν, μία επιλογή για την επαγγελματική καριέρα κλπ βλέπουμε ότι έχουνε πίσω τους τόσες παραμέτρους που αν και θεωρούμε ότι έγιναν τυχαία, στην πραγματικότητα οφείλονται όλα σε κάποιες άλλες παραμέτρους και αυτές με τη σειρά τους σε άλλες και πάει λέγοντας. Μόνο που ο ανθρώπινος νους δεν έχει φτάσει σε σημείο, τουλάχιστον συνειδητά, να αναλύει και να λαμβάνει τέτοια σήματα. Έτσι θεωρεί πως πολλά οφείλονται σε τυχαία γεγονότα.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι το εξής: όταν σε γαλλικό καφέ ρίχνεις γάλα. Έστω μια σταγόνα. Παρατηρείς τα "τυχαία" σχήματα που αυτή λαμβάνει μέχρι να διαλυθεί στο καφέ. Αλλά σίγουρα αυτά τα σχήματα δεν είναι τυχαία. Και ως ένα βαθμό μπορούν να προβλεφθούν με μαθηματικές εξισώσεις. Έπειτα από εκεί μπαίνουν τόσοι πολλοί παράγοντες που καθιστούν την κίνηση χαοτική. Αν μπορούσαμε να τους ξεχωρίσουμε και να τους αναλύσουμε τότε δεν θα ήταν χαοτική.
Όλα αυτά με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τελικά και η ίδια η ζωή είναι βασισμένη πάνω σε εξισώσεις που απλά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Ξέρουμε τις παραμέτρους και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Αλλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε παραπάνω πράγματα. Αν τις ξέραμε αυτές τις εξισώσεις θα ήμασταν κάτι σαν θεοί. Αλλά ίσως τότε εν θα ήταν και πολύ ευχάριστο το να ζεις. Αυτό που ορίζουμε σαν τύχη είναι αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί συνέβη .