Η Νεωτερικοτητα σημαδεύτηκε από την Γαλλική επανάσταση, την επανεμφάνιση της Δημοκρατίας αλλά και του μίσους εναντίον της. Τον Οκτώβριο του 1790 ο ΄Εντμουντ Μπέρκ δημοσίευσε τους «Στοχασμούς για την Επανάσταση στη Γαλλία υποστηρίζοντας ότι οι μεγάλες οικογένειες της γαιοκτημονικής αριστοκρατία ήσαν οι φυσικοί άρχοντες της Γαλλίας. Για τον Μπερκ η ριζική αλλαγή αναπόφευκτα είναι πάντοτε λάθος:βασίζεται στα παροδικά συμφέροντα, τις άξιες και την εξαιρετικά περιορισμένη εμπειρία μίας και μόνο γενιάς. Ο σημαντικός εκπρόσωπος του Ρομαντικού συντηρητισμού ο ποιητής Νοβάλις, στο έργο του«Χριστιανοσύνη ή Ευρώπη;»(1799)ύμνησε τις «υπέροχες εκείνες ημέρες», όταν η Ευρώπη «ήταν ένα μια απέραντη πολιτική κι ηθική αυτοκρατορία του πνεύματος ,ταγμένη υπό την ιερή ηγεμονία του πάπα»: «Μάθετε στους ανθρώπους ν΄ αρνούνται την ιερότητα του σύμπαντος», προειδοποιούσε ο Νοβάλις, «και θα τους δείτε να ορμούν να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον.». Για τον ντε Μαίστρ που το 1796 γράφει τους Συλλογισμούς για την Γαλλία ( Consideration Sur LaFrance): « το θέλημα του θεού, και όχι ο ανθρώπινος λόγος είχε πλάσει τους νόμους, θεσμούς και κοινωνίες».Αν οι άνθρωποι ήθελαν μια δίκαιη κοινωνική τάξη θα έπρεπε να ακολουθούν τα ένστικτα που είχε εμφυτεύσει ο Θεός .Αργότερα (1815)ο υποκόμης ντε Μπονάλντ, που υποστήριζε την προσπάθεια των «ούλτρα» να επιστρέψουν στην εκκλησία και στους ευγενείς τα κτήματα τους, επισήμαινε σαρκαστικά στους φιλελευθέρους ότι ήταν ακριβώς η Γαλλία των Δικαιωμάτων του ανθρώπου που είχε σβήσει τα δικαιώματα όλης της Ευρώπης [1]
[1] Συντηρητισμός και Ριζοσπαστική Δεξιά/Παραδοσιοκρατία Αντίδραση και αντεπανάσταση στην Ευρώπη 1770-1945, (1977) ,εκδόσεις Θύραθεν Μτφ Σπύρος Μαρκέτος 2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder