ο (Κν) Ούτις

ο (Κν) Ούτις
Ο Οδυσσευς σαν βρέθηκε σ’ εκείνη την Σπηλιά

Της Λάμιας της Πολύφημου που ηταν Θηλυκιά

Που ητανε τεράστια με ένα μόνο Μάτι

κι άρπαζε τους συντροφους του κι εβγαζε ολο τ’άχτι

( πού νιώθουν όσοι πιανονται στων θηλυκών τ’ αδράχτι )

Και ηταν ολοσκότεινα και ηταν ολα Μαύρα

Κι απεξω μόνο ερχονταν μια Θαλασσια Αύρα 
Κι ακούγονταν μονο κραυγές και Οιμωγές και Θρήνοι

Και όλους τους Συντροφους του , Κατάπινε ΕκείνηΚι ως το Μεδούλι ετρωγε κι εφτυνε το Κουκούτσι

Καθόλου δεν Φειδοτανε το πιο μακρυ Μαρκούτσι

Κι ολοι τον παρακάλαγαν δια την Σωτηρία

Κι αυτός ως μόνο οπλο του ειχε μια Βακτηρία
(Στο μεταξύ θυμότανε κι ολα τα περασμένα

και ολα τα τεχνασματα που είχε καμωμένα

τους Τρώες πώς κατέκτησε με εναν Δούρειο Ιππο

και πως την αποπλανησε μες του ΙΘΙ τον κήπο….

εκεινη την πεντάμορφη, τη Θεία τη Πιπίτσα

και στο Θειρίο του ΙθΙ αφηκε μόνο Πίτσα..)

Καθώς λοιπόν πλησιασε και η Δικιά του Ωρα

Οταν η Λαμια η τρομερή του φωναξε ” Προχώρα ”

 
(Ηταν πολύ ξετσίπωτη , κραταγε κι ενα Κνούτο

που στο σκοτάδι φαίνονταν πως ητανε Φλαούτο

Μ’ αυτό τους εμαστίγωνε, πριν τους καταβροχθίσει

(κι’ εφθανε ετσι σ’ Οργασμό , και μποραγε να ……).

Κιεχουν να λέν οι Κυκλωπες γι αυτή της την Μανία

Στα νειάτα ήταν Κνούτισα κι ηταν στην Ρουμανία

εκεί φαίνεται εμαθε να παιζει με τα Κνούτα

Οταν οι αλλοι Κυκλωπες παιζαν με τα Λαούτα

Τα επαιζε στα δάχτυλα, εκανε και τσαλίμια

κι οι συντροφοι την τρέμανε και νιωθαν σαν αγρίμια

(Οταν στην Κοβα εμπαινε κι αρχιζε να Κνουτίζει

Κανεις ποτε δεν τολμησε μ’ αυτήν να σαλιαρίζει)

Οταν λοιπόν τον έδειξε μ’ εκεινο της το Κνούτον

και ειπε με Χοντρή φωνή , Χυδαία , ”Θελω τούτον ”

Ο Οδυσσευς ταραχτηκε, μονάχα ομως για λίγο

και τουρθε αμεσως για να πει: ‘ Βοήθεια …να φύγω !!”Ετσι, καθώς τρεμάμενος στην Λάμια πλησιάζει

με μέγα τρόμο στη ψυχή , συν το οτι Νυστάζει

Ασε που ξάφνου ενιωσε, ναχει Κομένα Πόδια

(Κι η Λάμια γύρευε απ’ αυτόν ερωτικά Διόδια ….)

μια λαμψη αστραφτει στο Μυαλό , του ηρθε μια Ιδεα

Ωσαν Λαμπτηρας φωτισε τον Νουν του Οδυσσέα

κι οταν κοντά της έφτασε, λέει τρυφερά στο Ού της

” Αγαπητή συντρόφισα ειμαι κι εγώ ενας Κνούτις...''

συνεχιζεται (αγνωστο πότε)