για το Ατομο

Στην μεσαιωνική σκέψη ‘’ άτομο σήμαινε ‘’αδιαίρετος και χρησιμοποιείτο κυρίως μέσα στα συμφραζόμενα της θεολογικής αντιπαράθεσης για τη φύση της Αγίας Τριάδας

’Η ταυτότητα του μεσαιωνικού ανθρώπου δεν ήταν ατομική, καθοριζόταν κυρίως τη θέση του μέσα στην κοινωνική οργάνωση

Όπως γραφει ο Raymond Williams* :«Η κρίσιμη στιγμή στη σύγχρονη ιστορία του ορου ειναι μια αλλαγή στην έμφαση που μας εδωσε την δυνατότητα να σκεφτούμε το *άτομο» με τρόπο απόλυτο, προσέχοντας τη δομή του όρου χωρίς άμεσες αναφορές στην κοινότητα στην οποία ανήκει.

Αυτή η αλλαγή ,όσο μπορούμε να την ανιχνεύσουμε στην ατελώς καταγραμμένη ιστορία της λέξης ,φαίνεται να συνέβη στην Αγγλία στο τέλος του 16ου αρχές17ου αιώνα. Από τότε, αργά και με πολλές παλινδρομήσεις, μάθαμε να σκεφτόμαστε το άτομο ως αυτόνομη οντότητα.

Προηγουμένως , το να περιγράψεις ένα άτομο σήμαινε να δώσεις ένα παράδειγμα της ομάδας της οποίας ήταν μέλος επομένως να περιγράψεις την ομάδα και τις σχέσεις στο εσωτερικό της»Η έννοια του ατόμου συνδέθηκε και με τον «ατομισμό της προτεσταντικής σκέψης που αλλάζει την έννοια της μοίρας και του (μεταθανάτιου προορισμού). Με αυτό δεν εννοούμε ότι η ίδια η αντίληψη της ατομικής μοίρας είναι πιο έντονη απ ότι στα προηγούμενα συστήματα αλλά ότι οι σχέσεις μέσα από τις οποίες ορίζεται η μοίρα ορίζονταν διαφορετικά. Η νέα σημαία του *ατόμου» καταγράφεται ακριβώς στην αλλαγή της αντίληψης ων σχέσεων, η οποία πρόχειρα διατυπωμένη θα ήταν: από τη σχέση άνθρωπος – εκκλησία-θεός στη σχάση άνθρωπος΄- θεός.}
Δηλαδή , καθώς η διαμεσολάβηση του στρώματος των Ιερέων παυει να υπάρχει το ατομο απομένει μόνο στη σχεση του με τον θεό.

*Raymond Williams : Κουλτούρα και Ιστορία Μετάφραση Βενετία Αποστολίδου, εκ Γνώση