τους πελαργούς να πετάνε πελώριοι
σαν Σφίγγες πάνω απ'τα κεφάλια μας
και να κουρνιάζουν στα Τηλεγραφόξυλα
και να ναι Σούρουπο του Φθινοπώρου
Νομίζω πως ακόμα τρέχω
ανάμεσα σε αγελάδες και σε κάρα
ακολουθώντας το κάλεσμα του χρόνου
όνειρο μεσ'απο την Ομίχλη η παιδική μου ηλικία
καθώς γλιστρούσε το ποδήλατο μου
ανάποδα στα χρόνια του Εξήντα
να είναι ασημένιο απόγευμα
κι εγώ να παίζω μόνος στην Πλατεία
και σιγά σιγά να αναδύονται τα φαντάσματα
και να μου ψιθυρίζουν Φωνές
και στον ουρανό να πλέουν - σμήνη -οι Καργιες .....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder