ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Το Χριστόψωμο…
Το «ψωμί του Χριστού» το έφτιαχνε, την παραμονή των Χριστουγέννων, η νοικοκυρά με ιδιαίτερη ευλάβεια και με ειδική μαγιά (από ξερό βασιλικό κ.λ.π.).Απαραίτητος επάνω, χαραγμένος ο σταυρός. Γύρω - γύρω διάφορα διακοσμητικά σκαλιστά στο ζυμάρι ή πρόσθετα στολίδια. Αυτά τόνιζαν το σκοπό του χριστόψωμου και εξέφραζαν τις διάφορες πεποιθήσεις των πιστών.
Την ημέρα του Χριστού, ο νοικοκύρης έπαιρνε το χριστόψωμο, το σταύρωνε, το έκοβε και το μοίραζε σ’ όλη την οικογένειά του και σε όσους παρευρίσκονταν στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. (Μερικοί εδώ βλέπουν ένα συμβολισμό της Θείας κοινωνίας. Όπως ο Χριστός έδωσε τον άρτον της ζωής σε όλη την ανθρώπινη οικογένειά του...).
Γύρω από το χριστόψωμο υπάρχουν και άλλες παραδόσεις. Αναφέρονται στην ενότητα της Εκκλησίας και των λαών, με συμβολικό πρότυπο την ένωση των κόκκων του σίτου σ΄ ένα ψωμί. Οι λαοί κάποτε θα ενωθούν μ’ ένα ποιμένα, το Χριστό.
στους Σαρακατσάνους
Οι Σαρακατσάνοι τσοπάνηδες φτιάχνουν δύο χριστόψωμα. Το πρώτο, το καλύτερο και με τα πιο πολλά κεντίδια, είναι για το Χριστό «για να τους φυλάει και να τους βλογάει». Πάνω του σκαλίζουν ένα μεγάλο σταυρό – φεγγάρι με πέντε λουλούδια.
Το δεύτερο, η τρανή Χριστοκουλούρα ή Ψωμί του Χριστού, είναι για τα πρόβατα. Έτσι τα τιμά ο βοσκός και τα βλογά ο Χριστός. Στη Χριστοκουλούρα παριστάνεται με ζύμη, όλη η ζωή της στάνης, δηλαδή η μάντρα, τα πρόβατα, οι βοσκοί κ.λ.π.


Η προέλευση των καλάντων
Την ονομασία τους, την πήραν από την λατινική λέξη calenda, που διαμορφώθηκε από το ελληνικό ρήμα καλώ. Παιδιά, κατά ομάδες, περιφέρονταν και περιφέρονται στα σπίτια, στους δρόμους, στα καταστήματα και τραγουδούν με ειδικό όργανο τραγούδια, που αφορούν τα Χριστούγεννα, τη γιορτή της Πρωτοχρονιάς, τη γιορτή του Μ. Βασιλείου και μερικά και την Περιτομή του Χριστού.
Το έθιμο αυτό προϋπήρχε στην Ελλάδα, πριν από την Ρώμη.Τα παιδιά κρατούσαν ένα κλαδί ελιάς ή δάφνης, στολισμένο με καρπούς και άσπρο μαλλί (η λεγόμενη ειρεσιώνη, από το έριο = μαλλί), γύριζαν και τραγουδούσαν και τους έδιναν δώρα.
Μετά, πήρε το έθιμο αυτό και η Ρώμη. Στο Βυζάντιο κρατούσαν ραβδιά, ή φανάρια, ή ομοιώματα πλοιαρίων ή και κτιρίων, στολισμένα και τραγουδώντας, συνόδευαν το τραγούδι με κρούση τριγώνου ή τύμπανου... (περίφημος ο σχετικός πίνακας του Νικηφόρου Λύτρα ο τυμπανιστής - 1832- 1927).
Σήμερα η βάση, και μάλιστα στους Πόντιους, διασώζεται άθικτη. Ακούμε κάλαντα πολλά και ποικίλα, με πολλές παραλλαγές και αποχρώσεις, στα διάφορα διαμερίσματα της χώρας μας.



Δένδρο των Χριστουγέννων

Το Δένδρο των Χριστουγέννων απoτελεί σήμερα ένα διεθνές χριστουγεννιάτικο έθιμο. Ως Χριστουγεννιάτικο σύμβολο - έθιμο φέρεται από τον 8ο αιώνα, όταν ο Άγιος Βονιφάτιος θέλησε περί το 750 να εξαλείψει την μέχρι τότε αποδιδόμενη ιερότητα των "ειδωλολατρών" στην βελανιδιά αντικαθιστώντας την με το έλατο δηλαδή το δένδρο των Χριστουγέννων.
Ο στολισμός του δένδρου είναι καθαρά συμβολικός της ευτυχίας των ανθρώπων και της φύσεως με τη Γέννηση του Θεανθρώπου. Σύμφωνα με ερευνητές του αντικειμένου, το πρώτο στολισμένο δένδρο εμφανίστηκε στη Γερμανία το 1539 και τα πρώτα στολίδια ήταν συσκευασμένα φαγητά ή είδη ρουχισμού ή άλλα χρήσιμα είδη, που στο πέρασμα των χρόνων και με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου εξελίχθηκαν μόνο σε διακοσμητικά αντικείμενα.
Στην Ελλάδα το έθιμο αυτό του έλατου ως χριστουγεννιάτικη διακόσμηση ήρθε για πρώτη φορά με τον Βαυαρό Βασιλιά Όθωνα το 1833. Αρχικά στολίστηκε στα ανάκτορα του Ναυπλίου και εν συνεχεία στην Αθήνα, όπου οι κάτοικοι έκαναν ουρές για να το θαυμάσουν

Tο τάισμα της βρύσης
Στην Κεντρική Ελλάδα οι κοπέλες, τα μεσάνυχτα ή προς τα χαράματα των Χριστουγέννων (αλλού την παραμονή της Πρωτοχρονιάς), πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση "για να κλέψουν το άκραντο νερό". Το λένε άκραντο, δηλαδή αμίλητο, γιατί δε βγάζουν λέξη σ' όλη τη διαδρομή. Όταν φτάνουν εκεί, την "ταϊζουν", με διάφορες λιχουδιές: βούτυρο, ψωμί, τυρί, σιτάρι ή κλαδί ελιάς και λένε:

"Όπως τρέχει το νερό σ' βρυσούλα μ', έτσ' να τρέχ' και το βιο μ'".
Έπειτα ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, "κλέβουν νερό" και γυρίζουν στα σπίτια τους πάλι αμίλητες, μέχρι να πιουν όλοι από τ' άκραντο νερό. Με το ίδιο νερό ραντίζουν και τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.

ΕΦΥΓΕ Ο ΜΑΓΓΙΝΑΣ.ΗΛΘΕ (ΠΑΛΙ) Η ΦΑΝΗ ΠΑΛΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ

Σε παραίτηση αναγκάστηκε ο υπουργός κ. Μαγγίνας .
Τον έφαγε η φιλοξενία του. Οπαδός της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοξενίας.
Φιλοξενούσε Πακιστανούς. Ήταν οπαδός του Ξένιου Δία.
Επίσης στο χώρο που φιλοξενούσε τους Πακιστανούς είχε στήσει και ένα αναψυκτήριο για να τους διασκεδάζει.
Πλήρης φιλοξενία.
Επίσης σαν πατέρας τι έκανε;;;
Αποκατέστησε τη κόρη του. Την έβαλε να εργασθεί στον ΟΤΕ.
Τώρα ήλθε η Φάνη Πάλη Πετραλιά. Έφυγε πριν 3 μήνες από την κυβέρνηση και τώρα ήλθε σαν ιδανικότερη να λύση το ασφαλιστικό.
Καλά αυτή η κυβέρνηση δεν έχει άλλους .

13 aralık

bir aralık bulunca dışarı çıkmak isteğiyle yanıp duruyoruz, larvalarımızdan. bir aralık bulup kaçıp gitmek isteği, evlerimizden...

bir aralık bulsam da gözlerine baksam isteği duyanımız var elbet. bir aralık istiyoruz, zamanın akışının donduğu. bir aralık ki tüm hataların geri alındığı, tüm gidenlerin döndüğü...

paralel evrenlerin arasında bir aralıkta durmak istiyoruz.ayın ışığının bir aralıktan içimize sızmasını bekliyoruz. bir aralık olsun,aralasın tavan arasındaki hücremizi...

onca işi olsa da bir aralık bulucaktır, en kötü ihtimalle telepati kurar deyip oturuyoruz. bir aralık hüzün basıyor, fark etmediğiniz bir aralık uzaklaşmasını da biliyor...

ömrümüz kocaman bir aralıkmış diyoruz belki de,fark etmemeşiz hiç birşeyi...onca yılın ardından bir aralık bulup bişiler yazıyoruz...

Unutmak mı Unutulmak mı Unuttrulmak mı ?

Aslında hepsi basımıza gelmiştir ama en acı olan hangisi en cok acıtan en cok kanayan hangisi .
UNUTMAK eger vicdan sahibiyseniz can sıkar. Özellikle unutuugnuz bi eşya değilde kişiyse cıldırtır ''Nası unuturum nası yaparım ben bunu '' şeklinde cümleler kurmanıza sebep olur kucuk kafalarınızın içinde unutulan sey bi eşya ise vede önemli ise sanki sag bacağınızı asansör kapısında bırakmıs gibi bi his wermeye kadar gidebilir. Eger benım gibi B12 vitamini eksikliği cekmiyorsanız vede esyalarınız cuzdanıznızı bi yerlerde unutup onları gerı almak ıcın 250 ila 500 kilometre arasında yol yapmaya alısmamıssanız bi sure sonra cılgın kurtulus cumleniz imdadınıza yetişir '' Demek ki okadar da önemli değilmiş önemli olsa unutmazdım'' ve hayat az da olsa kolaylaşır.

UNUTULMAK eger ezikseniz lise yıllarında arka sıralarda oturmus her tenefüs camdan yagan yagmuru izlemiş yıllarca sacınızı uzatmaya calısmıssanız alısmıs oldugunuz bı durum olup her tekrarlanısında daha cok acıtır . Unutan her zaman baska bi adem torunu olacağı için ve hata yapan siz olmadıgınız için olusan duygunun hüzünden sinire geçişini fark edemeyeceksiniz. En kısa süreli can yakanın bu oldugunu düşünürüm kısa süre can yakar ama thataya bi çivi daha çakılıp sökülmüştür artık.

UNUTTURULMAK en az 3 kişi gerekiyor sanırım. Unutan unutturan birde unutulan. Biz burda unutulan sahıs oluyoruz ve unutturan gerizkalı öküzden nefret ediyoruz. Sinir ve hüznü aynı anda yaşıyoruz çünkü unutan şahsa bi kırgınlık war ''Bu kadar mıydı? '' '' Bu kadar kolay mıydı?'' cumlelerini kuruyoruz.
Hepsini aynı gün içinde yasamış bir insan olarka hepsinden tiksindim durumlar hüzün nefret iç içe girdi ayrıca bi insan evladının bu kadar cok duyguyu aynı anda yaşaması kesinlikle sacma adaletsiz bi tarfta o gün hiç bir şey hissetmeyen bir dolu angut warken ben neden hepsini aynı anda yasamak zorundayım ki nedir bu yani acıklı türk filmimi ceviriyoruz burda

Ebabil bir kuşsa saka daha kuştur

“biraz garip bir şey bu. şu gezegende belki beş milyar insan yaşıyor. ama işte tutup birini seviyorsun ve onu başka hiç kimseyle değişemiyorsun”

Eğer bir dış etken seni üzerse duyduğun acı o şeyin kendisinden değil senin ona verdiğin değerden geliyordur. Onu da her an ortadan kaldırma gücün vardır denmişti bir zamanlar. Mutlu olmaya çalışmıyor da değildim hani. Ama insanın bir şeyi en çok özlediği anın en mutlu olduğu olduğu an olduğuna inanmak için yeterince sebebim var artık. kalktım bütün dış etkenlere kendimi kapadım, haftalarca evimden çıkmadım. Gerçi bu sefer uyurken sızıyor dış etkenler rüyalara ama olsun, durum fena değildi. Sonra bir gün dışarı çıkıyorsun, büyük ihtimalle şehrin en güzel apartmanından boğaza bakıyorsun, Istanbul kendi kendine insanı çok mutlu edip de üzebilecek bir dış etken zaten ya, her şeye en başından başlıyorsun.

Eh ben de evimde oturmaya devam ediyorum, duvar kağıdındaki çiçekleri sayıyorum, sabahın köründe elli birlik desteyle fal bakıyorum, sigara içip çizgi film izliyorum. Çünkü ne kadar az yaşarsam o kadar az özlediğimi öğendiğimden beri işin kolayına kaçıyorum. Bunu anlamak o kadar zor olmasa gerek.*

*(biliyorsun, ne yapsam ayrılamam senden asla
hafife alma aşk vurur insana
bir de yer vurur sonra
masa tenisi, hafife alma) / çandarlı halil paşa - histoire et description de la suisse et du tyrol - sayfa 42