Άνεργος

Εδώ και πάρα πολύ καιρό άνεργος σκέφτομαι να την κάνω απο την χώρα και να πάω κάπου αλλού να δουλέψω. Παλαιότερα, το δέλεαρ των περισσότερων χρημάτων σε ωθούσε να βγεις στο εξωτερικό να δουλέψεις. Μιλάω για την περίοδο όπου η Ελλάδα είχε «ανάπτυξη» και όχι για ένα απο τα πολλά μεταναστευτικά κύματα. Τώρα όμως άρχισε άλλη μία μεταναστευτική περίοδος. Είναι η ανάγκη που σε ωθεί να φύγεις.

Μιλώντας με μία θεία μου, μου είπε πως λογικό να φύγει πλέον κανείς και πως δεν είναι κακό. Έτσι γίνεται. Βασικά είναι και ο λόγος που γράφω τώρα. Νομίζω πως τσατίστηκα. Γιατί, αυτή, δημόσιος υπάλληλος, με καμία φάση στη ζωή της να είναι απεγνωσμένη απο το θέμα της επιβίωσης δεν μπορεί να καταλάβει πόσο δύσκολο είναι για έναν (νέο) να εγκαταλείψει το σπίτι του,σ τους φίλους του και την οικογένειά του και να φύγει να πάει στην άλλη άκρη της γης για να δουλέψει. Γιατί πλέον μη νομίζει κανείς οτι παίζει και αλλού εύκολα δουλειά. Καναδάς, Αυστραλία και λίγο στην βόρεια Ευρώπη. Τουλάχιστον εκεί βρίσκω όταν ψάχνω. Και η Ελλάδα ρε γαμώτο είναι ωραία χώρα, όπως και να το κάνουμε.

Βέβαια, αυτό που με τσάτισε περισσότερο είναι το πόσο εύκολα κάποιος βολεμένος λέει την κουβέντα: «έτσι είναι, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, αναγκαστικά» κλπ., δίχως να μπει στη λογική του μήπως και υπάρχει εναλλακτική λύση. Έτσι και γω με το φτωχό μου το μυαλό σκέφτηκα μερικά πράγματα.

Πρώτον, τα λεφτά υπάρχουν. Δεν τα φάγαμε όμως μαζί. Γιατί αν τα είχαμε φάει μαζί τότε θα είχα και γω ένα σπίτι με πισίνα. Όμως τα λεφτά υπάρχουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς κάποιον λίγων. Τα λεφτά δεν επενδύθηκαν σε έργα, ούτε έρευνα, ουτε στη γεωργία, στην αλιεία και στον τουρισμό. Αν αφαιρέσει κανείς μερικά έργα που έγιναν, κάποια άλλα λειτουργικά έξοδα και λοιπές δαπάνες θα δούμε πως όσα λεφτά πήραμε απο πακέτα και ως δάνεια κάπου φαγώθηκαν στη μέση. Και σίγουρα δεν είναι ούτε ο μικρομεσαίος που δεν έκοψε απόδειξη αυτός που τα έφαγε, ούτε ο γεωργός που δήλωσε 10-20 ελιές παραπάνω οτι του χάλασαν απο το χαλάζι. Είναι στις βίλες, στα κότερα και στις Porsche των γιατρών, δικηγόρων και λοιπών που κυκλοφορούν ανάμεσά μας σαν καθώς πρέπει πολίτες.

Δεύτερον, τι πρέπει να γίνει. Προσωπικά θεωρώ πιο σωστό να κάτσει κανείς και να παλέψει εδω πέρα για το μέλλον του, παρά να την κάνει. Όχι για κανένα φιλοπατριωτικό λόγο. Απλά και μόνο γιατί αν την κάνει για άλλη χώρα, απλά δεν δημιουργεί τις συνθήκες όπου θα τον εμποδίσουν να ξαναγίνει μετανάστης. Αν πάει κανείς πχ στην Γερμανία, ίσως σε 5 χρόνια να ξαναψάχνει πατρίδα καινούργια. Αυτό είναι που πρέπει να σταματήσει Και αυτό σταματά μόνο με την εφαρμογή των νόμων, με περισσότερη αξιοκρατία και διαφανεία Αυτά τα απλά πράγματα είναι που ο λαός πρέπει να απαιτήσει. Πέρα απο το ουτοπικό της επανάστασης και της εγκαθίδρυσης ενός άλλου πολιτεύματος (βλέπε κομμουνισμό) που αν και ουτοπικό είναι ακριβώς αυτό το ιδανικό που σε ωθεί πάντα προς τα μπρος, οι λύσεις είναι πιο «μικροαστικές». Για παράδειγμα είναι πολύ δύσκολο να δεχθεί η άρχουσα τάξη την διαφάνεια και την παύση της ανομίας της. Άλλωστε, μιλώντας για διαφάνεια και εφαρμογή των νόμων μιλάμε ουσιαστικά για κρατικοποίηση πλέον των παράνομων εσόδων που συγκεντρώθηκαν με διάφορες αδιαφανείς πρακτικές και παρανομίες, καθώς και μεγάλου μέρους των μέσων παραγωγής. Για παράδειγμα: Ο κυρ Κώστας, φαρμακοποιός στο επάγγελμα, έχει φιλία με τον κυρ Νίκο, γιατρό στο νοσοκομείο. Ο κυρ Νίκος κάποια μέρα γίνεται διευθυντής στο νοσοκομείο. Έτσι είναι σε θέση να ελέγχει τις προμήθειες φαρμάκων. Επειδή θέλει να βγάλει το κατιτίς για να έχουν και τα παιδιά του να βρουν κάτι, λέει στον κυρ Κώστα να δημιουργήσει μία φαρμακευτική. Αυτή η φαρμακευτική δεν θα κάνει τίποτε άλλο απο το να κάνει παραγγελίες απο εργοστάσιο φαρμάκων το παυσίπονο Χ. Όμως θα το πουλάει σε τριπλάσια τιμή. Ο κυρ Νίκος στη συνέχεια θα αγοράζει για το νοσοκομείο το παυσίπονο Χ και απο τα κέρδη της φαρμακευτικής του κυρίου Κώστα θα παίρνει ένα ποσοστό Α%. Έτσι κανείς δεν είναι χαμένος, παρά μόνο ο Έλληνας φορολογούμενος.

Στην καινούρια κατάσταση όπου ο λαός πρέπει να ζητήσει διαφάνεια και εφαρμογή των νόμων, κανείς απο τους κυρίους Νίκους και Κωστάδες δεν είναι διατεθιμένοι να συμβιβαστούν και να χάσουν μέρος της παράνομης περιουσίας τους και ίσως να καταλήξουν και στη φυλακή. Αν αυτό το παράδειγμα το μεγιστοποιήσουμε στα όρια του κράτους, θα δούμε οτι υπάρχει ένα ποσοστό του πληθυσμού που δούλευε και δουλεύει έτσι (βλέπε Άκης Τσοχατζόπουλος). Σε αυτό το ποσοστό συγκαταλέγονται και οι τράπεζες. Που φυσικά δεν θα δεχθούν κανέναν έλεγχο. Οπότε έργο της νέας κυβέρνησης θα είναι να τις κρατικοποιήσει όλες.

Πέραν του οτι τέτοιες κινήσεις θέλουν πολιτικούς με αρχίδια, νομίζω πως και ο λαός δεν είναι πλέον σε θέση να ξαναρισκάρει το μέλλον του σε 300. Αλλά εκτός αυτού, ούτε η τάξη που έχει δημιουργηθεί και γεύεται τα χρήματα του λαού είναι σε θέση να παραχωρήσει τα προνόμιά της (βλέπε ταξιτζήδες, φαρμακοποιούς, συμβολαιογράφους που ζουν και πλουτίζουν μέσω μονοπωλιακών επαγγελμάτων αλλά και δημοσίων υπαλλήλων σε τέτοιες θέσεις με τέτοιους μισθούς απαγορευτικούς για τον καθένα). Οπότε ο μόνος τρόπος για να μπορεί ο λαός να είναι σε θέση να ελπίζει για το μέλλον του, είναι να συγκρουστεί με αυτή την ανώτερη οικονομικά τάξη, για να κρατικοποιήσει όλη αυτή την κλεμμένη περιουσία.

Έτσι σαν λογικό συμπέρασμα καταλήγω στο πως η αμεσοδημοκρατία είναι περισσότερο δημοκρατία απο την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Και πως είναι αναπόφευκτη η σύγκρουση του λαού με την άρχουσα τάξη για την αποκατάσταση της νομιμότητας και της διαφάνειας.

Αμεσοδημοκρατία. Ακούω παπαρολογίες του τύπου και πως θα γίνει να ψηφίζει ο καθένας για όλα. Τώρα δεν θα το αναλύσω, απλά θα πω πως η χρήση του ίντερνετ κάνει πλέον την ψηφοφορία και την ανταλλαγή πληροφορίας πολύ άμεση και εύκολη. Δεν βλέπω τον λόγο απο τη στιγμή που έχουμε την δυνατότητα να υποβάλουμε την φορολογική δήλωση online να μην μπορούμε να ψηφίζουμε και με αυτό το τρόπο.

Μιλάω για επανάσταση; Όχι. Τουλάχιστον δεν το λέω ανοιχτά. Αλλά αναγκαστικά σε οδηγούν εκεί. Μακάρι να ήμασταν Σουηδία, όπου όλοι θα ασχολούμασταν με τελείως διαφορετικά πράγματα. Αλλά σε αυτή τη κατάσταση, όταν πλέον είναι μεγάλο μέρος του πληθυσμού και ακόμα μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας, άνεργο και σκέφτεται να φύγει για μέρη μακρινά, ποιός το σταματάει αυτό το κομμάτι απο το να βγει στο δρόμο και να συγκρουστεί;