Facebook

Μπήκε ποτέ κανείς στον κόπο να σκεφτεί γιατί το MSN και το Facebook και άλλες τέτοιες παρόμοιες υπηρεσίες έχουν τόσο μεγάλη απήχηση;

Τις τελευταίες μέρες πιάνω τον εαυτό μου να είναι πολλές ώρες μπροστά απο τον υπολογιστή. Στις ώρες αυτές διαβάζω διάφορα, βλέπω διάφορα, αλλά κυρίως chatάρω και είμαι στο facebook. Μιλάμε για μεγάλο κάψιμο που όμως δεν το θέλω αλλά κατά κάποιο τρόπο είμαι αναγκασμένος να το κάνω. Αν και ο καιρός έχει ανοίξει πολύ και το καλοκαίρι άρχισε, δεν έχω λεφτά ούτε για έναν σπαστό καφέ. Μάλλον για έναν σπαστό καφέ έχω. Το θέμα είναι πως κανείς απο τους γνωστούς και φίλους δεν δέχεται να αράξουμε στο πάρκο και να πιούμε ένα καφέ απο περίπτερο ή απο το τυροπιτάδικο. Μερικοί δουλεύουν και μερικοί παίρνουν κάτι απο τους γονείς τους. Άλλοι προτιμούν να μην βγουν. Έτσι η λύση είναι να μείνω και γω μέσα. Πόσες ώρες θα παίξεις όμως μουσική μόνος; Πόσες ταινίες θα δεις; Πόσα βιβλία θα διαβάσεις; Μετά απο κάποια ώρα θες να κοινωνικοποιηθείς. Έτσι αναγκαστικά θα χρησιμοποιήσεις τις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης.

Η κοινωνικοποίηση είναι φυσική ανάγκη. Δεν γίνεται απο επιλογή. Γι' αυτό το λόγο είμαστε κοινωνικά δομημένοι σαν είδος. Η αποξένωση είναι αυτή που σε γεμίζει μελαγχολία και σε μαραζώνει. Όταν μένεις μόνος ουσιαστικά δεν χαμογελάς. Δεν συναναστρέφεσαι και δεν προοδεύεις σαν άνθρωπος. Σε απασχολούν όλο και πιο μικροκοσμικά προβλήματα και καταλήγεις με σπασμένα νεύρα.

Για να αποφύγει ο καθένας τις αρνητικές συνέπειες της απομόνωσης αναγκάζεται να κοινωνικοποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Έτσι και το chatting γνωρίζει άνθηση. Οπότε την επόμενη φορά που θα μιλήσει κανείς σε χώρο κοινωνικής διαδικτύωσης να ξέρει πως και ο άλλος στην άλλη μεριά του πληκτρολογίου αισθάνεται τόση βαρεμάρα και τόση μοναξιά. Άλλωστε οι περισσότεροι που ξέρω οτι δεν περνάνε ώρα στο πισι τους μπροστά είναι αυτοί που έχουν λεφτά να περνάνε την ώρα τους έξω... (κάπου σίγουρα κάνω και λάθος γιατί πχ και με τον αθλητισμό να ασχολείται κανείς πάλι περνάει την ώρα το εκτός).