Δημόσιο

Και συνεχίζοντας τις σκέψεις μου θέλω να γράψω και για το δημόσιο που όλοι βρίζουμε και όλοι εκεί θέλουμε να μπούμε.
Κατα τη γνώμη μου είναι χαζός αυτός που βρίζει την μονιμότητα. Και το εννοώ. Γιατί αν έχει δουλέψει έστω και λίγο σε ελεύθερο επάγγελμα με αφεντικά και υφιστάμενους τότε θα καταλάβει οτι είναι καλό να έχει μία σύμβαση που να λέει οτι δουλεύει κάπου επ' αόριστον. Γιατί με την ελεύθερη αγορά μία μέρα μπορεί να σε απολύσουν. Ένα πρωί να πας και να βρεις τις πόρτες απο τη δουλειά σου κλειστές. Στο δημόσιο δεν γίνεται αυτό. Στο δημόσιο σέβονται το 8ωρο. Έχει σαββατοκύριακο ελεύθερο. Οι υπερωρίες σου θα πληρωθού. Τελειώνοντας τη δουλειά σου το μεσημέρι έχεις συνήθως το κεφάλι σου ήσυχο. Αυτό δεν αλλάζεται με τίποτε. Έχεις ασφάλεια. Δεν κόβεις παροχές υπηρεσιών, δεν πληρώνεις εσύ την ασφάλειά σου απο το μισθό σου στο ΤΕΒΕ σαν ελεύθερος επαγγελματίας. Έχεις τα νόμιμα δώρα σου και τον νόμιμο μισθό σου. Έχεις αναρρωτική άδεια. Και κάτι ακόμα. Έχεις παραπάνω λεφτά απο το να δουλεύεις για κάποιον άλλον στο ελεύθερο επάγγελμα.
Είναι κάποιος που διαφωνεί πλέον. Να την χέσω την εξέλιξη και τις λοιπές μαλακίες που λένε κάποιοι δήθεν πιασμένοι πλέον ή αυτοδημιούργητοι ή κακομαθημένα κωλόπαιδα που δεν έχουν δουλέψει ποτέ. Αν δε σου έχει φύγει ο πάτος απο τη δουλειά και το σκατό να πάει στη κάλτσα απο την αβεβαιότητα τότε το βρίζεις το δημόσιο.