"Yoksun ya artık uyuyamıyorum. Kafamdaki şeytanlar mavi melekler hayal edip tatmin oluyorlar. Tanrıya dua ediyorum her gece aklımı korusun diye. Ne kadar sallar beni orası bilinmez tabi. Bir fare girmiş odalarıma tıkır tıkır kemiriyor benliğimi. Sığındığım büyük kalkanımın ardında sirenler yankılanıyor. Ateş misin sen erittin bütün kalkanlarımı? Ahlak dediğim kulelerimde ne varsa yakıp kül ettin. Yapmam dediğim ne varsa suratıma tükürdü teker teker. Ama artık ne yanacak bir şey kaldı, ne de bükülmedik bir tunç. Nasılsa benim günah dediklerimden her şeyi yaptım, yaptık. Benle birlikte tükendin sen de. Kendim yanıp kendim dirilirim ben kadim anka gibi. Ya sen ne yapacaksın erkeklerini yakıp tükettikten sonra sıra kendine geldiğinde? Rüzgarın fahişesi olmuş ateşinden koruyabilecek misin kendini? Beş paralık insanlarla paha biçilemez dünyalar yaratabilecek misin kendine kalanlarından?.."
Çok önceden yazmıştım bu yazıyı unutmuşum, geçenlerde dosyaları düzenlerken tekrar karşıma çıktı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder