ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ

30 Mαΐου 1941 ο Μανωλης Γλεζος και ο Αποστολος Σαντας φοιτητές της Ανώτατης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.) και της Νομικής Αθηνών,...κατεβάζουν τη γερμανική σημαία από τον ιστό στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, ως ένδειξη αντίστασης στη γερμανική κατοχή.

Νέοι φόροι... αλά Γαλλικά

Το τραγικό είναι ότι μας το έστειλε ένας φίλος, νομίζοντας πως είναι αστείο... Είναι;

( www.LesContribuables.org )

...

Κάθομαι μπροστά από την οθόνη. Δεν πάει πολύ ώρα που έχω ξυπνήσει. Και γράφω. Και σκέφτομαι.

Από τα ηχεία παίζει general elektriks. Χαρούμενοι δε λέω.

Προσπαθώ να ζυγίσω. Ξέρω προς τα που θα γύρει η ζυγαριά.

Άλλη μία φορά που άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο. Και έκανε αυτό που ήθελε.

Άλλη μία φορά που εμπιστεύτηκα τους ανθρώπους.

Το τσιγάρο σιγοκαίει. Έτσι καίει και ο ζεστός καφές που ετοίμασα.

Αν και έξω έχει ήλιο. Τόσες μέρες είχε ψύχρα και συννεφιά και βροχή και αέρα.

Σήμερα έχει ωραίο καιρό.

Το μόνο λάθος που έκανα ήταν να εμπιστευτώ ανθρώπους. Να αφεθώ.

Να πιστέψω πως είναι άνθρωποι.

Να πιστέψω πως είναι διαμάντια αντί για πέτρες.

Αυτό είναι το λάθος μου. Το μόνο που καταλογίζω.

Τι περιμένει κανείς; Ότι δίνει και θα πάρει έστω κάτι τόσο δα μικρό, σαν αυτό που δίνει; Τίποτε δε θα πάρει. Θα του γυρίσει πίσω, εναντίον του.

Ο εαυτός μου για τον εαυτό μου.

Βακτήρια χωρίς τροφή. Τρώει το ένα το άλλο.

Μέχρι στο τέλος να εξαφανιστούμε όλοι μαζί.

Ο φίλος μου ο Μ έχει ζωγραφίσει στο σώμα του τη λέξη μην εμπιστεύεσαι κανέναν.

Ωραία έμπνευση για να το θυμάσαι. Το βλέπεις κάθε μέρα.

Περνάει μέσα σου. Υποσυνείδητα. Με το που βλέπεις κάποιον από μέσα σου ξέρεις ότι δεν πρέπει να τον εμπιστευτείς.

Τι κάθομαι και γράφω πάλι.

Ξεσπάω νομίζω.

Καλύτερα είναι να τα ρίχνεις σαν ποτάμι. Σαν τα απορρίμματα που αφήνεις στην τουαλέτα.

Μετά πατάς το καζανάκι να φύγουν. Και η μυρωδιά φεύγει από το δωμάτιο.

Απλά δεν νομίζω ότι μπορώ να ξαναδώσω. Τουλάχιστον σύντομα.

Νομίζω πως πλέον είμαι πολύ άδειος και πικραμένος.

Και φάνηκαν πολύ λίγοι.

Λίγοι να αντέξουν ότι τους έδινες.

Σαν να βρίσκεσαι μπροστά σε έναν κουφό και να παίζεις την ωραιότερη μουσική του κόσμου. Αυτός απλά δεν μπορεί να την ακούσει. Είναι λίγος γι’ αυτό που κάνεις.

Λίγος.

Και που πηγαν τα λεφτα?

Αλήθεια τι απεγιναν τόσα λεφτά που φάγαμε όλα αυτά τα χρόνια?
Δεν μπορεί να υπάρχει μια καταβόθρα που τα τράβηξε. Αυτό δεν γίνεται. Δεν καταστράφηκαν. Κάπου είναι. Σε κάποιες γωνιές έχουν συγκεντρωθεί; Γιατί δεν τα βρίσκουμε;
Εντάξει. Αυτά που λέω πιο πάνω φαίνονται πολύ παιδικά συμπεράσματα. Αλλά θα δικαιολογηθώ.
Παράδειγμα
Ο μπαμπάκας σου, (για κοινούς ανθρώπου μιλάμε) είχε έναν κολλητό. Γιατρό. Ε με το καιρό ο κολλητός έγινε διευθυντής του νοσοκομείου. Και τότε ο μπαμπάς σου για να βγάλει εύκολο χρήμα τι κανει; Ανοίγει μία εταιρεία φαρμάκων. Παραγκέλνει απο εργοστάσιο παρασκευής να του φτιάχνουν κάτι σαν ασπιρίνη. Αλλά ουσιαστικά το μόνο που θα διαφέρει είναι το όνομα. Και ο κολλητός υπογράφει για μεγάλη προμήθεια στο νοσοκομείο που διευθύνει αυτής της ασπιρίνης (που κοστολογείται σε μεγαλύτερη τιμή απο την κανονική). Έτσι μπορέσατε να αγοράσετε την merceda σας... Δεν είναι τόσο απλά βέβαια και απλουστευμένα τα πράγματα. Αλλά έτσι είναι. Και σίγουρα δεν έκανε κάτι παράνομο. Βάση νόμων κινήθηκε. Αλλά έτσι δουλεύουν αρκετά απο τα πράγματα στην χώρα. Και εκεί πήγαν τα λεφτά. Σε υπερκοστολογήσεις οδοποιίας. Σε υπερκοστολογίσεις εξοπλισμού (πόσα πληρώσαμε για το site του κοινοβουλίου;). Και γιατί να πληρώσει ο συνταξιούχος; Γιατί ο μισθωτός; Γιατί ο δημόσιος υπάλληλος;
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Ακόμα και αυτοί που μας έχουν να δουλεύουμε ανασφάλιστοι, κάνουν κακό. Γιατί εμείς θα κριθούμε να πληρώσουμε τις συντάξεις τους. Αυτά τα μεγάλα αφεντικά, τα καθώς πρέπει. Που με όμορφα λογάκια μας λένε οτι ο καλός πάει μπροστά ενώ αυτός που δεν προσπαθεί μένει να τον φάει η μαρμάγκα. Τα λαμόγια αυτά. Εκεί βρίσκονται τα λεφτά. Και η πολιτεία έχει ελεγκτικούς μηχανισμούς. Ας μη γελιόμαστε. Τα πάντα έχει. Και για το οικονομικό έγκλημα έχει υπηρεσία. Αλλά ποτέ δεν τους έβγαλε πραγματικά στο δρόμο.
Γιατί; Πολύ απλό. Τα κολλητιλίκια είναι αυτά που ουσιαστικά εξουσιάζουν.

Hatırlıyor musun kim olduğunu
Hala hissedebiliyor musun
Ne zamandır farkında mısın yokluğunun
Arasan bulur musun kaybolduğun yerleri

Gündüzün geçtiğini farketmedin bile
Anılar sinemasından bir bilet almışsın bu gece
Ömrün küsmek ve pişmanlıkla geçip gidiyor
Bak hala aynı soruyu soruyorsun kendine

Bazen kendi gölgene basar sendelersin ıssız sokaklarda
Bir karayel eser üşütür yalnızlığını yüzüne vurur
Çıkar gelir pişmanlıklar en zayıf anında
Boğazında yıllanır bir düğüm
Umrunda mı zamanın senin küskünlüğün

İçin öyle sıkılır kimse bilmez neyin var sen bile
Olup bitenleri seyredersin öylece
Yalnızsındır kalabalıklar içinde kim daha iyi bilir ki
Bir ses vardır çözer herşeyi yasaktır duyamazsın

Bazen kendi gölgene basar sendelersin ıssız sokaklarda
Bir karayel eser üşütür yalnızlığını yüzüne vurur
Çıkar gelir pişmanlıklar en zayıf anında
Boğazında yıllanır bir düğüm
Bazen

Gündüzün geçtiğini farketmedin bile
Anılar sinemasından bir bilet almışsın bu gece
Ömrün küsmek ve pişmanlıkla geçip gidiyor
Hala aynı soruyu soruyorsun kendine

Bazen kendi gölgene basar sendelersin ıssız sokaklarda
Bir karayel eser üşütür yalnızlığını yüzüne vurur
Çıkar gelir pişmanlıklar en zayıf anında
Bazen

Nevzat Abi...