30 Ekim 2014 Perşembe

η αλήθεια μου είναι αυτό που δεν μπορώ να ξεστομίσω

Τι είναι α-ληθεια ; Για τους Πλατωνικούς η απουσία λήθης , η Ανα- μνηση .. Για τους Γνωστικούς η παράκαμψη του πέπλου -ουρανού που έθεσε ο Κακός Δημιουργός ώστε να μας εμποδίσει να ενωθούμε με τον αληθινό Θεό. Γα τους Μαρξιστές η Διαλεκτική κίνηση της Ιστορίας...


Όμως για μένα -η για τον καθένα μας -για την κάθε Ύπαρξη - η αλήθεια μου είναι αυτό που δεν μπορώ να ξεστομίσω Είναι σαν την τάπα που βουλώνει την μπανιέρα .. Αν την ανοίξουμε το νερό θα ρουφηχτει από την τρύπα . Η αλήθεια του καθενός μας είναι αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί


(οπως δεν μπορεί κανείς να βγάλει τις κλωστές που τον συγκρα(ο)τους ως Μαριονέτα )

το Παρόν ως δυστυχία





Συνήθως αντιλαμβανόμαστε το Παρόν ως κάτι απελευθερωτικό και περίπου ως δρόμο προς την Ευτυχία ; ''Ζησε το παρόν , ξεκo'λλα από το παρελθόν μην αγωνίας για το μέλλον κλπ''.........................................

.Όμως  ο εγκλωβισμός στο παρόν βιώνεται ως δυστυχία '  υπάρχει στο πρόσωπο που εγκλωβίζεται στο παρόν -λογω  αμνησίας π.χ-μια αίσθηση διαρκούς αγωνίας- τι συνέβη;

Γιαυτό ρωτάει ψυχαναγκαστικά και κατ' επανάληψη για πρόσωπα και πραγματατου αμεσου του περιγυρου , για να θυμηθεί ) 

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/i-metaneoteriki-koinonia-kai-o-syrriknomenos-xronos

έρωτας και Νοσταλγία

ο έρωτας δεν είναι τόσο επιθυμία αιωνιότητας όσο Νοσταλγία της μήτρας και της κατάστασης εμβρύου .. Γι αυτό και η εποχή μας γίνεται απεγνωσμένα -και ρευστά , στα γρήγορα - ερωτική: Δεν μπορεί να κοιτάξει το μέλλον , το παρόν την κομματιάζει, νοσταλγεί......

Κι'ομως μόνο η Γυναίκα υπάρχει

Κι'ομως
μόνο η Γυναίκα υπάρχει
ο άνδρας είναι το όνειρο μιας Γυναίκας που κοιμάται
Το Σύμπαν όλο
είναι ένα- ακόμα- αγέννητο μωρό
μες τη κοιλιά μιας Θεάς Γυναίκας
κι εμείς είμαστε θολές φευγαλέες εικόνες
σε θέατρο σκιών http://www.youtube.com/watch?v=Wk9cQZrkE6E


George Bataille ,( Η Ιστορία του ματιου) και ο Λακάν για το αυγό το πετάλιο και την Ομελέττα

Ο George Bataille ,( Η Ιστορία του ματιου) και ο Λακάν για το αυγό το πετάλιο και την Ομελέττα….



George Bataille :Τέλος , μια μέρα , την ώρα που οι λοξές αχτίνες του ηλιού στις έξι τα απόγεμα εμπεναν κλεφτά ίσια μες στο μπάνιο , ένα μισορουφηγμένο αυγό άρχισε ξαφνικά να παίρνει νερό και , μόλις γέμισε ως απάνω , πήγε μέναν παράξενο ήχο σαν ναυάγιο στον πάτο , μπρος τα μάτια μας .
Το περιστατικό αυτό πήρε τόσο μεγάλες διαστάσεις στο μυαλό της Σιμον , ώστε τέντωσε τα ,μέλη της κι ηδονιστηκε πολλή ωρα πίνοντας ,
κατά κάποιο τρόπο , το δεξί μου μάτι το οποίο κρατούσε ανάμεσα στα χείλη της ¨έπειτα χωρίς ν¨αφήσει το μάτι που το βύζαινε με το ίδιο πείσμα πού θα βύζαινε ένα μαστό , έκατσε στη λεκάνη , τραβώντας με δύναμη το κεφάλι μου προς το μέρος της και κατούρησε με πλήρη ευρωστία κι απόλυτη ικανοποίηση τα αυγά πoυ επέπλεαν ,…….
Λακάν ( το πετάλιο η ομελέτα)….Για να καταλάβουμε και τον τελευταίο από τους διάλογους του Πλάτωνα και πολύ περισσότερο εκείνον που βρίσκεται στο Συμπόσιο . Είναι , αν θέλετε μια φάρσα
Πρόκειται φυσικά για τον μύθο του Αριστοφάνη . Αποτελεί πρόκληση για τους αιώνες, αυτός ο μύθος γιατί τους διέσχισε χωρίς κανείς να προσπαθήσει να κα΄νει κάτι καλύτερο .
Θα το προσπαθήσω εγώ …θα σας μιλήσω για το πετάλιο
Αν θέλετε να τονίσετε την ενέργεια του ως φάρσας , ονομάστε το άνθρωπ-ομελέτα (Home lette…..) κάθε φορά πού σπανέ οι μεμβράνες του αυγού απ¨όπου θα βγει το έμβρυο πού εξελίσσεται σε νεογέννητο,φανταστειτε για μια στιγμή ότι κάτι από κει μέσα πετάει όπως και μ έναν άνθρωπο, δηλαδή η ανθρωπομελέττα ή το πετάλιοΤο πετάλιο είναι κάτι το εξαιρετικά επίπεδο , που μετακινείται σαν την αμοιβάδα . Απλώς είναι λίγο πολυπλοκώτερο . Αλλά περνά παντού.
Και καθώς είναι κάτι που έχει σχέση με εκείνο που το έμφυλο ον χάνει μέσα στην σεξουαλικότητα , είναι όπως η αμοιβάδα σε σχέση με τα έμφυλα όντα , αθάνατο. Αφού επιβιώνει σε κάθε διαίρεση , αφού εξακολουθεί να υπάρχει σε κάθε διαιρετογενή επέμβαση . Και τρέχει
.Ε λοιπόν ~δεν είναι κάτι το καθησυχαστικό . Υποθέστε μόνο πώς έρχεται να σας τυλίξει το πρόσωπο , την ώρα που κοιμόσαστε ήσυχα…….
Αυτό το πετάλιο , αυτό το όργανο που έχει για χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει , αλλά που δεν παύει γι αυτό να είναι εν όργανο
–είναι η λίμπιντο…..
Σχόλιο από Νοσφεράτος Φεβρουάριος 19, 2008
ΑΠΟ

http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/02/06/6-2-2008/