σ' αυτη την κριση ειμαστε σαν τα Παιδια του Κάιν που ο Θεος ο Γερμανος ,ξαφνου τους λέει ”Νάιν ”

σ' αυτη την κριση ειμαστε σαν τα Παιδια του Κάιν
που ο Θεος ο Γερμανος ,ξαφνου τους λέει ”Νάιν ”
 

ειμαστε σαν Πρωτοπλαστοι, σαν τον Αδαμ και Ευα
η σαν μια πετρα Σισυφου που ολοι της λέν ”Ανεβα ”

σ'αυτή την Κριση ειμαστε Μωρα γυμνα και Μόνα
που τα αφησαν εκθετα στο Κρύο του Χειμώνα
 
ειμαστε σαν Ανήμπορα γυμνα μωρα που κλαινε
και λογια ασυναρτητα , μωρουδιακά , μας Λένε

ισως καποια φορά ομολογήσουμε

ισως καποια φορά ομολογήσουμε

πως ειμαστε  ναυαγοι σε μια σχεδία
κι ολες αυτές οι μαχες που φαντασιωνουμε
δεν ειναι παρα αντικατοπρισμοι κιο οραματα μελλοθανατων
που προκαλει ο αμειλικτος ηλιος
και η αρμυρα της θαλασσας

στo τελος θα σας Ψαλλουνε την θεια Λειτουργια ( συμβολή στο Συνεδριο ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ)

ετσι που μπερδευτήκατε  με τους Μητροπολίτες
-που καποτε σας  ελεγαν ''απλυτους'' και 'αλητες''

και πάτε στα συνέδρια  κι ακουτε τους Παπάδες
να λέν πως δεν τους φτανουνε του κρατους  οι Παράδες

και νιωθετε αμήχανα σαν ' ναστε σε Βαφτίσια

και ειναι και αδυνατη ,σταση παληκαρισια

εν τελει  αντιλαμβανεστε: σε αυτήν την Κωμωδια
αντι  για επανασταση θα γινει Ψαλμωδια 
στo τελος  θα σας Ψαλλουνε την θεια Λειτουργια
εν τελει ειναι ανικητη η Εκκλησιά η Αγία

Τι να μας πει κι η ερημη Αριστερά στην Κριση

Τι να μας πει κι η ερημη Αριστερά στην Κριση
σ'εμας που καταστρεψαμε την ιδια μας τη Φυση
σε κοινωνία κυνικών ,και στην ιδιωτεία
τι να σου κανουν οι ΄Ερημοι μ'αυτήν την Αλητεία

Τι φταινε οι ελάχιστοι , τι φταιει ο Μαρξισμός ;
Τριγυρω που επικρατει Τοσος Ναρκισσισμός;
δεν εχει λύση έτοιμη σ' αυτήν εδώ την Κρίση....
(πως θα τελειωσει ο στιχος μου; κι εγώ δεν βρισκω Λύση)

πως τολμάς να μην ακούς αυτά που λέω

πως τολμάς να μην ακούς αυτά που λέω
————————————————–
Πως τολμάς να μην ακούς αυτά που λέω
Πως μπορείς και δεν λυπάσαι όταν κλαίω
Πως τολμάς ;
Και δεν προσέχεις
Πρόσεχε για να μ’ έχεις .
Πως τολμάς ;
Και δεν προσέχεις
Μήπως μέσα δεν μ’ αντέχεις ;
Γιατί δεν
ακούς τι λέω
Που σαν το μωρό, στην κούνια, κλαίω
Κάθε φορά που βγάζουμε βαθύ παράπονο μας
Μυριάδες οι αντίλαλοι στον ήχο τον δικό μας
Ετσι που βυθιζόμαστε στης ερημιάς το δίχτυ
Μιλάμε με μονόλογους βαθιά στο μεσονύχτι
Παγιδευμένοι είμαστε σε δίχτυ μονολόγων
Και τώρα θα βουλιάξουμε εν μέσω επιλόγων ….