η δυστυχία προβάλλεται ως Reality show : ως θέαμα προς κατανάλωση και τέρψη ..

την προβολή του Life style. άρχισε να διαδέχεται η προβολή της δυστυχίας , την κοινωνικής αδικίας και εξαθλίωσης .. Όμως ο τρόπος , ο θεαματικός τρόπος με τον οποίο προβάλλεται η δυστυχία είναι πάνω κάτω ο ίδιος : η δυστυχία προβάλλεται ως Reality show όχι δηλαδή ως αυτό που είναι αλλά ως θέαμα προς κατανάλωση και τέρψη .. Οι Ναζί πρώτα είχαν καθιερώσει στην Ναζιστική Γερμανία τουριστικές εκδρομές στα Γκέτο των Εβραίων - σήμερα τουριστικά γραφεία αναλαμβάνουν εκδρομές στις Φαβέλες της Λατινικής Αμερικής.. Ας μη μας ξεγελά το είδος του προϊόντος που προβάλλεται( γκλαμουρια η δυστυχία) η δομή του θεάματος είναι που έχει σημασία ..... Στην περίπτωση της προβολής της κοινωνικής δυστυχίας η δομή του θεάματος είναι τέτοια ώστε να εξαφανίζει την συμπάθεια προς τον πάσχοντα , μετατρέποντας την είστε σε οίκτο ειτε- ακόμα - και σε απέχθεια ....

η αγάπη:

η αγάπη: όταν έπαυσε να υπάρχει αρμονία , σύμπνοια και ροή , όταν καταστράφηκε ο ρυθμός του κόσμου τότε -μαζί με την Ελπίδα - επινοήθηκε και ένα καταπραϋντικό του πόνου : η Αγάπη

τα όρια μας

τα όρια μας: Πολλές φορές δηλώνουμε :..''αυτο δεν θα το ανεχτώ ''- και το ανεχόμαστε,'' αυτό δεν θα το αντέξω '' και το αντέχουμε..
'Αλλες φορές όμως λέμε''' Ποιο αυτό; Σιγά το ..εμπόδιο '' και το προσπερνάμε αδιάφοροι χωρίς να υποψιαζόμαστε πως τούτο το μικρο κλαράκι , το μικρο εμπόδιο που περιφρονησαμε , αυτό το αγκαθακι, είναι αυτό που θα μας Πληγώσει με το πιο θανάσιμο χτύπημα, αυτό που θα μας ανοίξει πάλι την παλιά πληγή ,αυτο που θα μας ματώσει ...

περι αληθείας 2

περι αληθείας 2
--------------
Ο Λακάν έλεγε: ''λεω πάντα όλη την αλήθεια αλλά οχι  ολόκληρη την αλήθεια - Δεν φτάνουν οι λεξεις''
Δηλαδή πάντα παραμένει κάτι ανείπωτο: όταν π.χ προσπαθούμε να καταλάβουμε πως ένας άνθρωπος έφτασε να κάνει ένα Έγκλημα : πάντα κάτι δεν λέγεται ,πάντα παραμένει ένα ανείπωτο υπόλοιπο... Όμως θα πρέπει να αναλογιστούμε και αν οι λέξεις λένε τίποτε άλλο πέρα από ,.. λέξεις αν η αλήθεια είναι εξορισμού Ολόκληρα ανείπωτη αν πάντα λέμε κάτι άλλο από αυτό που αφορά στην αλήθεια μας

Αλλά αυτό ειναι ..άλλη κουβέντα

η Νοσταλγία δεν είναι Μνήμη... η μάλλον είναι επιλεκτική και επινοημένη μνήμη ...

η μάταιη επιθυμία της εναρμόνισης του κόσμου και η Νοσταλγία μιας υποτιθεμένης παραδείσιας κατάστασης πλήρους ενότητας είναι και (μια) αίτια για τα περισσότερα δεινά του σύγχρονου κόσμου...Αν δεν αποδεχτούμε την καταστατική διαίρεση της κοινωνίας , το ενύπαρκτο σχίσμα που σημαδεύει το κοινωνικό και Πολιτικό θα θεωρούμε πάντα ανυπόφορη την κάθε ένταση, θα ψάχνουμε πάντα για αυτόν που Υποτίθεται προκαλεί τον διχασμό : Τον Εβραίο , τον κομμουνιστή, τον ταραχοποιός ,τηνσυνωμοσία ...Όμως ο κόσμος μας βάδιζε πάντα σε τεντωμένο σχοινί και ήταν εξαρχής διχασμένος :ποτέ δεν υπήρξε Παράδεισος, και η Νοσταλγία δεν είναι Μνήμη... η μάλλον είναι επιλεκτική και επινοημένη μνήμη ...