Ο Αριστοτέλης στην Τύνιδα
σημειώσεις με αφορμή την αραβική εξέγερση (και όχι μόνο...)
I
Στο πέμπτο βιβλίο των “Πολιτικών” ο Αριστοτέλης, εξετάζοντας τις αιτίες και τις αφορμές για τα ξεσπάσματα των επαναστάσεων, κατέληξε στο παρακάτω συμπέρασμα: “Γίγνονται μεν ουν αι στάσεις ού περί μικρών αλλά εκ μικρών, στασιάζουσι δε περί μεγάλων” (προκαλούνται οι επαναστάσεις, όχι για ασήμαντα γεγονότα αλλά από μικρές αφορμές, αποβλέπουν όμως σε σπουδαία αποτελέσματα). Ακόμα κι απ'τα πιο μικρά συμβάντα : “πολλάκις λανθάνει μετάβασις των νομίμων”.
17 Δεκεμβρίου 2010. Ένας φτωχός κι ασήμαντος μικροπωλητής, ο Μωχάμεντ Μπουαζίζι, θέλησε να διαμαρτυρηθεί για τη μη ανανέωση της άδειας επαγγέλματός του. Προφανώς ούτε που φαντάστηκε μέσα στην απελπισία του πως η αυτοπυρπόλησή του στην Τύνιδα θα προκαλούσε, όχι μόνο την πτώση του γαλλοθρεμένου δικτάτορα Μπεν Αλί, αλλά κι ένα ντόμινο (κατά την παλιά αμερικάνικη ορολογία) εξεγέρσεων σ'ολόκληρο σχεδόν τον αραβικό κόσμο.
“Και να το ξέρεις, φτωχός και αδικημένος άγριο πράγμα” έγραφε κάποτε ο κωμικός ποιητής Μένανδρος. Η καμμένη σάρκα του Μωχάμεντ Μπουαζίζι θα μπορούσε να γίνει ένα συγκινητικό θέαμα στα δελτία των ειδήσεων. Δακρυρροούσες κυράτσες της αστικής τάξης με τις φιλάνθρωπες γυναίκες των δικτατόρων (βλ. τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη και την κολλητή της, τη γυναίκα του Μουμπάρακ) και εκλεκτά μέλη του Ιδρύματος Αρωγής του Καντάφι (σαν τον Γιωργάκη Παπανδρέου), θα μπορούσαν να μιλάνε ώρες με συμπάθεια για τους καϋμένους τους φτωχούς και τα βάσανά τους. Έλα όμως που η καμμένη σάρκα του Μωχάμεντ Μπουαζίζι έγινε η θρυαλλίδα για τη λαϊκή εξέγερση! Πουτάνα τύχη! Τζάμπα το λίφτινγκ...
II Περί τύχης ο λόγος..
Πάνω από δύο χιλιετίες πριν αναπτυχθεί η χαοτική θεωρία, ο σταγειρίτης φιλόσοφος έγραφε για τις πολειτιακές μεταβολές : “συμβαίνει δ'ενίοτε τούτο και δια τύχας”. Κι ο Μαρξ συμπλήρωσε : “Δίχως την τύχη η Ιστορία θα ήτανε μαγεία”. Ένα “τυχαίο” γεγονός, όπως είδαμε και στην περίπτωση του ελληνικού Δεκέμβρη, μπορεί να κινητοποιήσει βαθύτερες κοινωνικές ζυμώσεις. Έτσι, η εν υπνώσει λαϊκή δυσαρέσκεια ενεργοποιήθηκε από ένα γεγονός που σε άλλες περιστάσεις θα έμενε απαρατήρητο. Η λαϊκή δυσαρέσκεια από δύναμις μετατράπηκε σε ενέργεια.
Αμέτρητοι νεαροί έχουν δολοφονηθεί από μπάτσους. “Έτυχε” να είναι ο Αλέξης Γρηγορόπουλος αυτός που ενεργοποίησε τη δεκεμβριανή εξέγερση του 2008. Αμέτρητοι απελπισμένοι άνθρωποι έχουν αυτοπυρποληθεί για διάφορους λόγους. “Έτυχε” να είναι ο Μωχάμεντ Μπουαζίζι αυτός που ενεργοποίησε τη μεγάλη αραβική εξέγερση.
Όταν όμως μιλάω για τυχαιότητα δεν εννοώ τον μεταφυσικό αχταρμά ορισμένων που υποστηρίζουν πως “οι νομοτέλειες είναι νεκρές”. Δυστυχώς γι'αυτούς, οι νευτώνιες εξισώσεις κίνησης προβλέπουν την τροχιακή κίνηση των πλανητών και των δορυφόρων τους, παρά τα τόσα χτυπήματα που δέχτηκε ο νευτώνιος ντετερμινισμός. Ο καπιταλισμός συνεχίζει να παράγει νομοτελειακά εγγενείς κρίσεις, παρά τα τόσα χτυπήματα που δέχτηκε ο μαρξιστικός ντετερμινισμός. Κι αν ο φίλος μας που εχθρεύεται τη νομοτέλεια, φάει οποιαδήποτε τροφή, νομοτελειακά θα ακολουθήσει εκείνη η χαριτωμένη διαδικασία που θα επιστρέψει την ύλη στη μητέρα φύση...
Η νομοτέλεια και η απροσδιοριστία λοιπόν, συνυπάρχουν διαλεχτικά τόσο στη φύση, όσο και στην ανθρώπινη κοινωνία (το έλλογο και πολύπλοκο εποικοδόμημα της φύσης).[1]
III Η δύναμις μετατράπηκε σε ενέργεια.
Οι μεταφυσικοί βλέποντας τα φαινόμενα μόνο έτσι όπως εμφανίζονται τη στιγμή της εξέτασής τους, αγνοούν τη δυναμική που βρίσκεται μέσα σ'αυτα. Λίγες μέρες πριν ξεσπάσει η εξέγερση στην Τυνησία, οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες με έκθεσή τους προς την κυβέρνηση του τερατώδη νάνου Σαρκοζί, χαρακτήριζαν το καθεστώς του σοσιαλφασίστα Μπεν Αλί [2] ως το πιο σταθερό της περιοχής του Μαγκρέμπ, χωρίς την ύπαρξη κινδύνου κοινωνικών αναταραχών. Το ίδιο περίπου συνέβη και απ'τη μεριά των ΗΠΑ, για τον έταιρο σοσιαλφασίστα Μουμπάρακ στην Αίγυπτο.
Τι μας διδάσκει αυτό; Η κοινωνική / ταξική ειρήνη είναι ένας εν υπνώσει πόλεμος!
Ορισμένοι σύντροφοι τα τελευταία χρόνια έχουν κεντρικοποιήσει δυσανάλογα το πραγματικό και σημαντικό φαινόμενο της μικροαστικοποίησης του πρωτοκοσμικού προλεταριάτου. Αυτή η κεντρικοποίηση πολλές φορές δημιουργεί μια έπαρση χιλιών Λουδοβίκων (και του Λουδοβίκου των Ανωγείων συμπεριλαμβανομένου) και μια δογματική ακαμψία χιλίων Ιννοκέντιων σε ορισμένους συντρόφους που νιώθουν περήφανοι επειδή ανακαλύψανε νιφάδες χιονιού στον Βόρειο Πόλο!
Ήδη από το 1858 ο Ένγκελς σε γράμμα του προς τον Μαρξ μιλούσε για την αστικοποίηση του αγγλικού προλεταριάτου, ενώ το 1884 σε επιστολή του προς τον Καρλ Κάουτσκι έλεγε πως όσο οι προλετάριοι είναι ανώριμοι για την αυτοαπελευθέρωσή τους (δηλαδή για την αυτοκατάργησή τους!) θα βλέπουν την υπάρχουσα κοινωνική τάξη ως τη μόνη δυνατή και θα γίνονται ουρά της αστικής τάξης. Μια διαρκής κρίση όμως, που θα οξύνει την ταξική πάλη και θα αφυπνήσει την προλεταριακή συνείδηση, θα απεγκλωβίσει το προλεταριάτο απ'την κυριαρχία των καπιταλιστικών ιδεών. Έτσι, το προλεταριάτο από ενσωματωμένη στον καπιταλισμό δύναμη θα μετατραπεί σε δύναμη αντροπής, μέσα από την όξυνση της ταξικής πάλης.
Εδώ είναι εμφανή τα ίχνη του αισιόδοξου ντετερμινισμού που χαρακτήριζε το επαναστατικό κίνημα τον 19ο αιώνα. [3] Με την ιστορική εμπειρία που έχει συσσωρευθεί όμως, θα πρέπει να διορθώσουμε λιγάκι τον Ένγκελς. Η οικονομική κρίση πράγματι οξύνει τον κοινωνικό / ταξικό ανταγωνισμό, δίνοντας τις δυνατότητες μιας επαναστατικής αφύπνισης του προλεταριάτου, αλλά δε δημιουργεί μια μηχανιστική κίνηση προς την κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης. Ένα σημαντικό τμήμα της λαϊκής δυσαρέσκειας ενδέχεται να ριζοσπαστικοποιηθεί, όχι προς τ'αριστερά αλλά προς τα δεξιά, όπως έγινε και με την άνοδο του φασισμού στο Μεσοπόλεμο. Ακόμα και σε περιόδους όξυνσης του ταξικού πολέμου, σημαντικό τμήμα του προλεταριάτου ενδέχεται να παραμείνει το ίδιο ανώριμο με πριν (ή και περισσότερο) και να στραφεί εναντίον των ίδιων του των ιστορικών συμφερόντων!
Αν μας δείχνει όμως κάτι η αραβική εξέγερση, είναι οι δυνάμεις που κρύβονται στα καταπιεσμένα τμήματα της κοινωνίας. Δυνάμεις που περιμένουν να βγουν απ'τα σκοτάδια της δυνατότητας στο φως της πραγματικότητας. Η κοινωνική ειρήνη που φαίνεται σταθερή και απαραβίαστη συνθήκη, γρήγορα μπορεί να καταρρεύσει σα χάρτινος πύργος.
Μπορεί το δυτικό προλεταριάτο στις μητροπόλεις του καπιταλισμού να μιμηθεί τη μαχητικότητα των αραβικών λαών και να μετατραπεί σε δύναμη ανατροπής; Ιδού η Ρόδος...
IV Όταν, όμως, ιεροποιούμε μια εξέγερση τη μουμιοποιούμε...
Η αραβική εξέγερση δεν είναι μια εξέγερση που στοχεύει στην ανατροπή του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας. Είναι μια επανάσταση που στοχεύει κυρίως στον εκδημοκρατισμό του πολιτικού εποικοδομήματος. Η μεσαία τάξη και τα στελέχη που αποσκίρτησαν απ'τα καθεστώτα, μάλλον έχουν το πάνω χέρι. Δίχως να θέλω να υποτιμήσω τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, πιστεύω πως σύντομα το αραβικό προλεταριάτο θα δει πως η Αστική Δημοκρατία για την οποία έχυσε το αίμα του είναι μια συνθήκη εχθρική. Το προλεταριάτο παίζει εκτός έδρας : τάσσεται υπέρ μιας μορφής καπιταλιστικού κράτους (της Αστικής Δημοκρατίας) και εναντίον μιας άλλης μορφής (της Δικτατορίας).
V Ο Καντάφι βομβαρδίζει τον Καντάφι ;
Ο Αριστοτέλης έψεγε τους ολιγαρχικούς γιατί συγκροτώντας στρατιωτική δύναμη με ελαφρά οπλισμένους άνδρες (εν δυνάμει ταξικούς αντιπάλους των ολιγαρχικών), συγκροτούσαν μια στρατιωτική δύναμη εναντίον του εαυτού τους.
Ο Μαρξ θεωρούσε πως η αστική τάξη παράγωντας το προλεταριάτο, παράγει τον ίδιο το νεκροθάφτη της.
Οι αμερικάνοι και η CIA εκπαιδεύοντας τον Μπιν Λαντεν και τους μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν εναντίον των σοβιετικών εισβολέων, συγκρότησαν μια δύναμη εναντίον του εαυτού τους.
Ο αντιιμπεριαλιστής Καντάφι αποφάσισε με την αλλαγή του μιλένιουμ να συμμετέχει στις δυτικές μπίζνες. Έτσι, δια μέσου της Libyan Investment Authority συμμετέχει στην ιταλική εταιρία Finmecanica που κατασκευάζει τις βόμβες που χρησιμοποιούνται εναντίον της Λιβύης! Ο Καντάφι βομβαρδίζει τον Καντάφι!
VI Η σχιζοφρένεια συνεχίζεται ;
Μέσα στο συνεχές κύμα των αραβικών εξεγέρσεων, ο δυτικός υπερ-ιμπεριαλισμός και οι άραβες συνεργάτες του προχώρησαν σε δύο εισβολές : η μια για να “προστατέψουν” τους εξεγερμένους και η άλλη για να καταπνίξουν την εξέγερση. Η πρώτη στη Λιβύη, η δεύτερη στο Μπαχρέιν. Το Μπαχρέιν έχει στρατηγική σημασία για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό : είναι το αγκυροβόλιο του πέμπτου αμερικάνικου στόλου και έδρα της Centcom (της Ναυτικής Διοίκησης των Αμερικάνικων δυνάμεων στη Μέση Ανατολή). Στην Ίσα του Μπαχρέιν οι αμερικάνοι απολαμβάνου μια αεροπορική βάση. Οι ΗΠΑ έχουν επενδύσει πεντακόσια εκατομμύρια δολάρια για το διπλασιασμό της δυναμικότητας των εγκαταστάσεων της βάσης.
Είναι ολοφάνερο : άσχημο περιβάλλον για εξέγερση! 4000 στρατιώτες της “Ασπίδας της Ερήμου” απ'τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με τις ευλογίες των δυτικών εκδημοκρατιστών της υφηλίου, εισβάλλανε στο Μπαχρέιν για να καταστείλουν την εξέγερση εναντίον της σουνιτικής δυναστείας των Αλ Χαλίφα.
Και τι σύμπτωση! Η φιλοδυτική Σαουδική Αραβία είναι μια ολοκληρωτική θεοκρατική δικτατορία, της ουαχαμπίτικης εκδοχής του Ισλάμ (μιας εκδοχής που ασπάζονται οι Ταλιμπάν και ο Μπιν Λάντεν!).
Όχι δεν ειναι σχιζοφρένεια
είναι ο καπιταλισμός...
Σημειώσεις
[1] Ακριβώς επειδή η ανθρώπινη κοινωνία είναι ένα έλλογο εποικοδόμημα της φύσης δεν λειτουργεί αυστηρά ντετερμινιστικά. Όπως έλεγε ο Καστοριάδης : “το ιστορικό ον ξεπερνά το έμβιο ον αφού μπορεί να δώσει νέες απαντήσεις στις “ίδιες” καταστάσεις ή να πλάσει νέες καταστάσεις”. Αυτό όμως δεν αποκλείει την ύπαρξη της νομοτέλειας : νομοτελειακά η μεγάλη φτώχεια και εξαθλίωση γεννούν εγκληματικότητα, νομοτελιακά ο καπιταλισμός γεννά κρίσεις, νομοτελειακά η μισθωτή εργασία παράγει υπεραξία και σύμφωνα με την αναρχική θεώρηση μια επανάσταση που διατηρεί τις ιεραρχικές δομές νομοτελειακά παράγει μια επαναστατική ελιτ που οδηγεί στη δικτατορική εκτροπή.
[2] Τόσο ο Μπεν Αλί, όσο και ο Μουμπάρακ ήταν εκλεκτά μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, με πρόεδρο τον Γιωργάκη Παπανδρέου, ενώ ήταν γνωστές οι παλιές καλές σχέσεις της οικογένειας Καντάφι με την οικογένεια Παπανδρέου. Ταυτόχρονα, ο “σοσιαλιστής του 21ου αιώνα” Τσάβες χαρακτηρίζει ως “μεγάλο ανθρωπιστή” τον σφαγέα της Συρίας Αλ Άσαντ. Ναι, είναι ο ίδιος ο αντιιμπεριαλιστής Τσάβες που έχει παραδώσει τρεις κομμουνιστές αντικαθεστωτικούς στη φασιστική κυβέρνηση της Κολομβίας. Τόσο σοσιαλισμό έχουμε να δούμε απ'τον εθνικοσοσιαλισμό!
[3] Ο αισιόδοξος ντετερμινισμός δεν αφορά μονάχα τους Μαρξ και Ενγκελς. Όλες οι τάσεις του επαναστατικού κινήματος του 19ου αιώνα ήταν πεπεισμένες για την αναπόφευκτη της Κοινωνικής Επανάστασης. Μέσα σ'αυτούς κι ο αναρχικός Κροπότκιν και φυσικά ο Μπακούνιν, ο οποίος διακατέχονταν από μια πρωτόγονη μορφή αισχατολογίας.
Υ.Γ. Μια μέρα μετά την ολοκλήρωση του κειμένου έσκασε ακόμα μια άσχημη είδηση για τη Σοσιαλιστική Διεθνή : οι αμερικανικές αρχές συνέλαβαν τον επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινικ Στρος Καν για σεξουαλική παρενόχληση, απόπειρα βιασμού και ομηρία 32χρονης εργαζόμενης σε ξενοδοχείο! Όπως λέει κι ο Γούντι Άλεν σε μια ταινία του : “ξέρεις τι ηθική έχουν οι πολιτικοί; ένα βήμα πριν τους παιδεραστές”.
Πολύκαρπος Γεωργιάδης
Φυλακές Κέρκυρας
Μάης 2011
*Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στο φύλλο 14 (Ιούνης 2011) της εφημερίδας δρόμου Άπατρις που κυκλοφορεί στη Κρήτη.
20 Haziran 2011 Pazartesi
15 Haziran 2011 Çarşamba
Η μπαχαλοποίηση του Συντάγματος
Εξαιρετικό και περιγραφικό άρθρο της Μαριλής Μαργωμένου στην Καθημερινή, για τους ανεύθυνους που συχνάζουν στο Σύνταγμα:
14 Haziran 2011 Salı
Η απόλυση του Νικόλα Βαφειάδη και τα αντιδραστικά μπλογκ της χρεωκοπίας
Αντιδραστικά μπλογκ που παρακινούν στη χρεωκοπία για λογαριασμό των αφεντικών τους έχουν πάρει εργολαβία την συκοφάντηση όσων αντιστέκονται στα σχέδιά τους!
Παράδειγμα η απόλυση του δημοσιογράφου Ν. Βαφειάδη.
Ο δημοσιογράφος έκανε ένα πολύ καλό ρεπορτάζ στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (Κυριακάτικη έκδοση) όπου έδειξε όλα τα προνόμια των βουλευτών και των κολαούζων τους! Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ήταν η μόνη εφημερίδα που είχε τα κότσια να δημοσιεύσει ένα τέτοιο ρεπορτάζ!
Στη συνέχεια το ρεπορτάζ το πήρε και το αναμετέδωσε το κανάλι ΚΟΝΤΡΑ-Channel! Και τι κάνουν τα παπαγαλάκια από τα ανώνυμα-μπλογκ-κουριάδες που δεν σου επιτρέπουν ούτε καν να αφήσεις ένα σχόλιο;
Συσχετίζουν την απόλυση του Βαφειάδη (δεν ξέρω τίποτα ούτε για τον ίδιο ούτε για την τυχόν απόλυσή (;) του) με τη δημοσίευση του ρεπορτάζ και κατηγορούν έμμεσα την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ!
Και χωρίς να δίνουν καμία απόδειξη για το ότι α) όντως ο Βαφειάδης απολύθηκε, β) όντως ήταν εξ'αιτίας του συγκεκριμένου ρεπορτάζ, γ) ότι η διεύθυνση της εφημερίδας δεν προσπάθησε να τον προστατέψει! Δηλ. αν όντως έγινε έτσι εσείς πιστεύετε ότι η εφημερίδα τον απέλυσε (μετά από τόσο σπουδαίο ρεπορτάζ) "οικιοθελώς"; Και όχι ότι την εξανάγκασαν να τον απολύσει οι θιγόμενοι βουλευτές και λοιποί κρατικοί εκβιαστές του Τύπου;
Δηλ., -χωρίς να αποδεικνύουν και κάτι (πρέπει εμείς να πιστέψουμε το σοφό ανώνυμο μπλογκερ...)- κατηγορούν τη μόνη εφημερίδα που είχε τ' αρχίδια να δημοσιοποιήσει τα προνόμια των βουλευτών!!! Βλέπετε, η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ είναι εμπόδιο στα σχέδια των εκβιαστών, απατεώνων, καταχρεωμένων λαμογιών που θέλουν να χρεωκοπήσει η χώρα, ελπίζοντας ότι έτσι θα φέρουν πίσω τα ευρώ που φυγάδεψαν για να ξεπληρώσουν και να βγουν κι από πάνω κιόλας!
Όχι στους εκβιαστές και τους κολαούζους τους! Όχι στους ποντικο-"εκδότες"-εκβιαστές!
Όλοι (οι νεοφασίστες) στην Πλατεία Συντάγματος!
Όλοι οι νεοφασίστες αύριο το πρωί στην Πλατεία Συντάγματος!
Προσοχή να μην φέρετε τα λάβαρα γιατί θα σας πάρουν χαμπάρι και οι αφελείς!
Ενδυμασία αγανακτισμένου, μη ψηφοφόρου, κολυμβητή!
Όταν θα κάνετε τον αποκλεισμό του Κοινοβουλίου να τον χαρακτηρίζετε "συμβολικό" και "ειρηνικό" αν σας ρωτήσουν δημοσιογράφοι.
Οι κρατικοδίαιτοι δείξτε κατανόηση για τα 1-2 συνθήματα που θα ειπωθούν για ξεκάρφωμα!
Άμα γίνει δικό σας το μαγαζί δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα. Θα σας κάνουν και προϊσταμένους στο Ελ. Δημόσιο και θα γίνετε "στελέχη"!
Ο καιρός γαρ εγγύς!
5 Haziran 2011 Pazar
Σεντόνι ανάρτηση
Στο συγκεκριμένο ποστ ήθελα να γράψω για τους αγανακτησμένους και γιατί δεν συμμετέχω (ακόμη) μαζί τους. Επειδή έχουν γίνει πάρα πολλές αναλύσεις για το ζήτημα δεν θα σχολιάσω, παρά θα πω πως αν σε περίπτωση που γίνουν οι απαραίτητες πολιτικές ζυμώσεις και στο τέλος οι απόψεις μας συγκλίνουν, τότε θα συμπορευτούμε. Αυτή τη στιγμή το θεωρώ ακόμα νεογέννητο και συγκεχυμένο.
Είχα όμως μαζέψει μία λίστα απο λινκς για να παραθέσω μαζί με την επιχειρηματολογία μου. Επειδή όμως αυτό δεν θα γίνει μου έμειναν τα λινκς. Έτσι παραθέτω μερικά απο αυτά προς ανάγνωση σε όποιον τα θεωρεί ενδιαφέροντα.
Καταρχάς ήθελα να τονίσω την σημασία της σύγκρουσης για την ανατροπή και την επανάσταση. Άλλωστε επανάσταση χωρίς σύγκρουση δεν νοείται. Για να μη παρεξηγηθώ θα τονίσω οτι δεν είμαι υπέρ της βίας μόνο για την βία. Όμως, η βία δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητα και σωματική. Βία ασκείται στον καθένα απο εμάς και ασκεί ο καθένας απο εμάς , στη δουλειά, στον έρωτα, στην οικογένεια και στα ίδια του τα παιδιά. Διαφόρων μορφών βίας βέβαια. Απο απειλές για απώληση μέχρι σωματική. Επομένως η αντίδραση δεν μπορεί παρά να είναι βίαιη. Δεν θα το αναλύσω παραπάνωαυτό. Απλά θεωρώ πως αναγκαζόμαστε να φτάσουμε σαν λαός σε βίαιες ενέργειες, απαραίτητες για την ανατροπή της τυραννίας και για την καλυτέρευση της ζωής μας. Άλλωστε καμία αλλαγή δεν έγινε χωρίς βία. Θα παραθέσω μερικά λινκς εδώ:
Παρισινή Κομμούνα
Γαλλική Επανάσταση
Ρωσική Επανάσταση
Επανάσταση του 1821
Και τέλος σε αντίθετα απο όλα αυτά είναι η πορτοκαλή «επανάσταση» της Ουκρανίας. Όταν δυνάμεις της αντιπολίτευσης μαζί με μεγάλη μερίδα του λαού, βγήκαν στους δρόμους και ανέτρεψαν ειρηνικά την τότε κυβέρνηση...Μετά από λίγο καιρό και η νέα κυβέρνηση αντιμετόπιζε προβλήματα... Φυσικά και δεν έλυσε κανένα πρόβλημα όπως και δεν είχε και κανένα στοιχείο ανατροπής (κάτι σαν αγανάκτηση μου κάνει)
http://en.wikipedia.org/wiki/Orange_Revolution
Στο indymedia βρήκα ένα πολύ καλό ιστορικό-ενημερωτικό ποστ που βρίσκεται εδώ http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=133461
Επειδή είναι λίγο τεράστιο θα παραθέσω τα επαναστατικά-εξεγερσιακά κινήματα που αναφέρει ένας αναγνώστης (για όποιον βαριέται να το διαβάσει):
Εξεγέρσεις
Εξεγέρσεις -επιγραμματικά.
Ασφαλώς, δεν είναι η πλήρης ο κατάλογος - και ευχόμαστε ποτέ να μην καταστεί "πλήρης" -να συνεχίζεται να γίνονται εσαεί.
Προσθέστε όποια δεν συμπεριλαμβάνεται. Εκτός από την αναμενόμενη στο Χαλάνδρι ή στο Μεταξουργείο ή όπου ετοιμάζεται, τέλος πάντων.
===========================
H Πολιτεία του Aίματος:
Tα ερείπια των Aσσυριακών πόλεων που δεν κατάφεραν ν' αντιμετωπίσουν την καταστροφική οργή των λαών που βρίσκονταν κάτω από την ηγεμονία τους.
"Pax Romana":
H χαώδης Pωμαϊκή Aυτοκρατορία δεν θα γνωρίσει ποτέ την ειρήνη καθώς οι υπόδουλοι λαοί της βρίσκονται διαρκώς σε κατάσταση ανταρσίας. Οι συνεχείς εξεγέρσεις, από αυτή της βασίλισσας Mπουντούικα, στην Aγγλία, ως αυτή του Mιθριδάτη στη Mικρά Aσία, κλονίζουν την αυτοκρατορία και συμβάλλουν στην παρακμή της.
Σπάρτακος:
Eνας δούλος από τη Θράκη που προοριζόταν για μονομάχος στο Kολοσσαίο, είναι ο ηγέτης του κινήματος των κολασμένων. Οι ρωμαϊκές λεγεώνες καταφέρνουν να καταστείλουν το επίφοβο κίνημα των δούλων. T' όνομά του, σύμβολο της ελευθερίας, επανεμφανίζεται το 1918 στη Γερμανία όπου οι εξεγερμένοι εργάτες αυτοαποκαλούνται σπαρτακιστές.
Iππόδρομος:
Yποκατάστατο της αρχαίας αγοράς την περίοδο της Bυζαντινής Aυτοκρατορίας. Aπό εκεί ξεκινάει η Στάση του Nίκα, που, όπως και η Kομμούνα των Zηλωτών στη Θεσσαλονίκη, πνίγεται σε ποταμούς αίματος. H αποτυχία τους σηματοδοτεί την εδραίωση της απολυταρχικής εξουσίας του αυτοκράτορα. Πέρα από αυτά οι μονοφυσιτικές επαρχίες της Aνατολής ήταν σε διαρκή εξέγερση, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των εικονομαχιών.
Σικελικός Eσπερινός:
Οι Σικελοί ξεσηκώνονται ενάντια στους Φράγκους, διεκδικώντας την αυτονομία τους. H δολοφονία του πρώτου Φράγκου πραγματοποιείται έξω από μια εκκλησία. H εξέγερση απλώνεται ταχύτατα σε όλη τη Σικελία και στη Mεσσήνη.
"Mααρέτ εν Nομάν":
Οχυρό που καταστρέφει ο οπλισμένος λαός που ακολουθεί τη δεύτερη Σταυροφορία, αγανακτισμένος από την πείνα, τις ταλαιπωρίες και τις εσωτερικές διαμάχες των ηγετών της εκστρατείας. Προάγγελος των μεγάλων αντιφεουδαρχικών εξεγέρσεων.
Tζον Mπολ:
Tο 1381 σημειώνεται η πιο μεγάλη αγροτική εξέγερση στην Aγγλία που καταστέλλεται άγρια από το στρατό του βασιλιά. Ο θρησκευτικός ηγέτης της Tζον Mπολ βρίσκει μαρτυρικό θάνατο στην πυρά.
Aγροτικές εξεγέρσεις:
Tο 1493, η πρώτη από τις μεγάλες αγροτικές εξεγέρσεις του Mεσαίωνα, με σύνθημα «Tίποτα άλλο από τη δικαιοσύνη του Θεού» καταπνίγεται. Tο ίδιο συμβαίνει και με την εξέγερση του 1525, που την αποκηρύσσει ο Λούθηρος, όπως και με την εξέγερση της «Aγροτικής Aδελφότητας», στην Kροατία και τη Σλοβενία το 1573.
Ο Σιδερένιος Aνθρωπος:
Eτσι ονόμασε ο ρωσικός λαός τον Στένκα Pαζίν, έναν απλό κοζάκο που ξεσηκώνει τις μάζες της περιοχής μεταξύ του Οκά και του Bόλγα στα 1667. Σκοτώνοντας τους ευγενείς, τους παπάδες και τους υπαλλήλους του τσάρου κηρύσσει την περιοχή «ελεύθερη κοινότητα των χωρικών, κατόχων όλης της γης».
Aϊτή:
H πρώτη επιτυχημένη εξέγερση μαύρων σκλάβων. Ξεσηκώνονται το 1791, αναγνωρίζονται ως ελεύθερο κράτος στις 31 Δεκεμβρίου του 1803, αφού έχουν αντιμετωπίσει τα αποικιοκρατικά στρατεύματα των Aγγλων, των Γάλλων και των Iσπανών. H ελεύθερη Aϊτή είναι η πρώτη που αναγνωρίζει την επαναστατημένη Eλλάδα ως εμπόλεμο κράτος το 1821.
Mαύρη Δύναμη:
Mια σειρά απεγνωσμένων εξεγέρσεων των μαύρων σκλάβων της Aμερικής από το 1663 ως το 1831. Πάρα τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί ισότητας, τα γκέτο συνεχίζουν να παίρνουν φωτιά είτε με τη συμβολή οργανωμένων ομάδων όπως οι Mαύροι Πάνθηρες της δεκαετίας του '60, είτε ξεσπώντας σε εκρήξεις ανεξέλεγκτης βίας.
Bαστίλη:
H καταστροφή της περιβόητης φυλακής, που συμβόλιζε τη βασιλική εξουσία, από τις μάζες, στις 14 Iουλίου του 1789. Mια πράξη που σήμανε την επικράτηση της Γαλλικής Eπανάστασης και το τέλος του παλαιού κόσμου.
Λυσσασμένοι:
H άμορφη μάζα των εξαθλιωμένων του Παρισιού που αποτέλεσε την κύρια δύναμη κρούσης της επανάστασης. Eνα όνομα που το επανεμφανίζεται επάξια το Mάη του 1968.
Σεν Zιστ:
Ο 22χρονος κομήτης της Γαλλικής Eπανάστασης που μαζί με τον Pοβεσπιέρο συμβάλλει στην επικράτηση της "Tρομοκρατίας". Ο «αιματοβαμμένος τίγρης», όπως τον αποκαλούσαν οι εχθροί του, οδηγείται στη λαιμητόμο σε ηλικία 27 ετών. H περίφημη φράση του «όσοι κάνουν μισές επαναστάσεις, σκάβουν τον τάφο τους», με την οποία δικαιολογούσε τη σκληρότητά του, έμεινε στην ιστορία.
Θούριος:
To ποίημα του Pήγα Φεραίου που προτρέπει τους λαούς που βρίσκονται κάτω από το ζυγό του σουλτάνου να ενωθούν σε ένα πανβαλκανικό επαναστατικό κίνημα. Eίναι η εποχή που η Οθωμανική Aυτοκρατορία κλονίζεται από τοπικές εξεγέρσεις. Οι ημιαυτόνομες περιοχές και τα Ορλοφικά προαναγγέλλουν την ελληνική επανάσταση του '21, που ξεσπά με την κραυγή ελευθερία ή θάνατος».
"Kαθολική Eνωση":
H αρχή της ατέλειωτης προσπάθειας των Iρλανδών να αποτινάξουν τον αγγλικό ζυγό. Ο Ο' Kόνελ οργανώνει ένα κίνημα που στηρίζεται σε μυστικές τρομοκρατικές εταιρείες που θα ξεσηκώσει το λαό στη διεκδίκηση της αυτονομίας του.
"Tο Eυρωπαϊκό 1848":
Eίναι η χρονιά που σημαδεύεται από εξεγέρσεις σε όλες σχεδόν τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Tο Παρίσι, το Bερολίνο, η Bιέννη, η Πράγα, η Bενετία, το Παλέρμο, η Nάπολη γνωρίζουν τον «πυρετό των οδοφραγμάτων» και τη βίαιη θεραπεία του από το στρατό.
Παρισινή Kομμούνα:
Όσο βραχύβια στάθηκε η ύπαρξή της, τόσο μεγάλη στάθηκε η επιρροή της. Tο εξεγερμένο Παρίσι του 1871 πραγματώνει το όραμα της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας πριν συντριβεί από τα στρατεύματα του Θιέρσου. Ο Mπακούνιν την αποκάλεσε μια τολμηρή και ειλικρινή άρνηση του κράτους, ενώ ο Mαρξ θα τη χαρακτηρίσει δοξασμένο προάγγελο μιας νέας κοινωνίας.
Bολνίτσα:
H εξουσία των ελεύθερων σοβιέτ που διεκδίκησαν οι εξεγερμένοι στη Pωσία του 1905, πριν σφαγιαστούν από τους κοζάκους του τσάρου. Tο ίδιο σύνθημα ενέπνευσε και την επιτυχημένη επανάσταση των μπολσεβίκων. Mε την άνοδό τους στην εξουσία χρησιμοποιούν το νεοσύστατο κόκκινο στρατό ενάντια στις μαχνοβίτσνες των Ουκρανών και τους ναύτες της Kροστάνδης .
Mπόξερς:
H επανάστασή τους στην Kίνα το 1910 κατά της αποικιοκρατίας αποτυγχάνει ύστερα από συνδυασμένη επέμβαση των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Ο διεθνής έλεγχος καταργείται όταν θριαμβεύει η κομμουνιστική επανάσταση με ηγέτη τον Mάο Tσε Tουνγκ.
Kιλελέρ:
Οι Θεσσαλοί κολίγοι απαιτούν με δυναμικές κινητοποιήσεις τη διανομή τής γης που βρίσκεται στα χέρια των τσιφλικάδων. Ο στρατός επεμβαίνει για να καταπνίξει τη διασάλευση της τάξης.
"Γη και Eλευθερία":
Ο ισπανικός λαός παίρνει τα όπλα το 1936, ενάντια στα στρατεύματα του πραξικοπηματία Φράνκο. Οι επαναστάτες πολιτοφύλακες της Bαρκελώνης πολεμούν στα χαρακώματα τους φασίστες και στα οδοφράγματα τους σταλινικούς που θέλουν τον έλεγχο της επανάστασης. Aνάμεσα σε δύο πυρά, το μεγαλύτερο κοινωνικό πείραμα της σύγχρονης εποχής τελειώνει άδοξα.
«Yπαρκτός σοσιαλισμός»:
Πίσω από τις πόρτες του Παράδεισου των εργατών οι μάζες εξεγείρονται ενάντια στη βαρβαρότητα του γραφειοκρατικού μηχανισμού. H Aνατολική Γερμανία το 1953, η Ουγγαρία το 1956, η Tσεχοσλοβακία το 1968, η Πολωνία το 1980.
"Γκεριλέρο":
Ο Λατινοαμερικάνος αντάρτης. Aπό την εποχή του Σιμόν Mπολιβάρ ως τη σημερινή, οι γκεριλέρος διεξάγουν αιματηρούς αγώνες πρώτα ενάντια στους αποικιοκράτες και ύστερα ενάντια στα στρατιωτικά καθεστώτα που επιβάλλονται με την ισχύ των όπλων. Eκεί γεννιούνται οι θρύλοι του Zαπάτα, του Mαρινγκέλα, του Σιενφουέγος, του Tσε. Mια περιοχή που ακόμα κλονίζεται από τα κινήματα των απελπισμένων.
Kαλάσνικοφ:
Aπέκτησε τον τίτλο του αγαπημένου όπλου των επαναστατών. Eνα αυτόματο, ρωσικής παραγωγής, ειδικά σχεδιασμένο για τις αντίξοες συνθήκες του ανταρτοπόλεμου, σύμβολο της ένοπλης πάλης των λαών του Tρίτου Kόσμου από τους Bιετκόνγκ ως τους Tουπαμάρος.
Mάης του '68:
Xαρακτηρίστηκε ως η Kομμούνα του 20ού αιώνα. H Γαλλία, μια ανεπτυγμένη βιομηχανική χώρα, παραλύει από τη δυναμική κι ανεξέλεγκτη εξέγερση των φοιτητών και των εργατών. H γιορτή στους δρόμους τελειώνει σύντομα με την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής. H πραγματική επιρροή της βρίσκει έδαφος στους Mεξικανούς φοιτητές που σφαγιάστηκαν από το στρατό στην πλατεία των Tριών Πολιτισμών και στους βίαιους αγώνες του ιταλικού προλεταριάτου.
Tιεν Aν Mεν:
H πλατεία της μεγάλης σφαγής των Kινέζων φοιτητών το 1989. H αιματηρή καταστολή της και οι πολυάριθμες εκτελέσεις των αντιφρονούντων δείχνουν τη βαρβαρότητα των κληρονόμων του μαοϊκού καθεστώτος.
Έπειτα απο το διάβασμα τα έμπλεξα λίγο και έριξα μία ματιά για τον Νετσάγεφ και τα καμμώματά του. Θεωρώ χρήσιμο να διαβάσει κανείς έστω την αναφορά που έχει ένα site αναρχικών: http://anarchyarchives.blogspot.com/2010/06/blog-post.html για να έχει έστω και μία όχι εις βάθος γνώση τι είναι αυτοί οι κομμάντος νετσάγες (φασιστοαναρχούλιδες για μένα...).
Επειδή ακούγεται πολύ η αμεσοδημοκρατία τελευταία, χωρίς να ξέρει ο πολύς λαός τι είναι ας διαβάσει αυτό
Βρήκα και μερικές κριτικές για την αμεσοδημοκρατία αλλά δεν τις παραθέτω.
Σημαντικό όμως είναι να δει και κανείς την «δημοκρατία» της αρχαίας Ελλάδας και τη σχέση της με τη δουλεία. Έτσι θα μπορεί να την συγκρίνει με την σημερινή δημοκρατία του δυτικού πολιτισμού. Εκεί θα βρεί και ποιά είναι η θέση του. Επίσης στο τέλος θα καταλάβει οτι δεν ήταν και πολλή δημοκρατική η αρχαία Ελλάδα...
Και επειδή μέσα στους αγανακτισμένους μαζεύτηκαν και πολλοί φασίστες δίνω και αυτό το άρθρο προς ανάγνωση. Μιλάει για τον ρατσισμό, κατώτερες φυλές κλπ μαλακίες που λένε οι φασίστες. Έτσι μήπως να αρχίσουμε να ασκούμε και εμείς λίγο βία σε αυτούς που με κατσαβίδια και μαχαίρια σουβλίζουν της γης του κολασμένους;
http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=277404
Τέλος, καλή κριτική για το κίνημα των αγανακτισμένων είναι αυτή εδώ του anarchy press.
Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη παρουσίαση που μπορούσα να κάνω, αλλά τουλάχιστον ελπίζω οτι θα δώσουν κάποιο ερέθισμα σε όσους θα ήθελαν να διαβάσουν κάτι (καλά δεν είναι και τίποτε φανταστικά λινκς...wikipedia είναι, αλλά τουλάχιστον κάτι είναι...)
Γιατί στο τέλος θα αφήσουμε μόνο τα χέρια μας να ρίχνουν μούτζες στους βουλευτές. Λες και αν ήταν άλλοι βουλευτές δεν θα έκαναν τα ίδια. Λες και δεν είναι το σύστημα το ίδιο που γεννάει την αδικία...
Είχα όμως μαζέψει μία λίστα απο λινκς για να παραθέσω μαζί με την επιχειρηματολογία μου. Επειδή όμως αυτό δεν θα γίνει μου έμειναν τα λινκς. Έτσι παραθέτω μερικά απο αυτά προς ανάγνωση σε όποιον τα θεωρεί ενδιαφέροντα.
Καταρχάς ήθελα να τονίσω την σημασία της σύγκρουσης για την ανατροπή και την επανάσταση. Άλλωστε επανάσταση χωρίς σύγκρουση δεν νοείται. Για να μη παρεξηγηθώ θα τονίσω οτι δεν είμαι υπέρ της βίας μόνο για την βία. Όμως, η βία δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητα και σωματική. Βία ασκείται στον καθένα απο εμάς και ασκεί ο καθένας απο εμάς , στη δουλειά, στον έρωτα, στην οικογένεια και στα ίδια του τα παιδιά. Διαφόρων μορφών βίας βέβαια. Απο απειλές για απώληση μέχρι σωματική. Επομένως η αντίδραση δεν μπορεί παρά να είναι βίαιη. Δεν θα το αναλύσω παραπάνωαυτό. Απλά θεωρώ πως αναγκαζόμαστε να φτάσουμε σαν λαός σε βίαιες ενέργειες, απαραίτητες για την ανατροπή της τυραννίας και για την καλυτέρευση της ζωής μας. Άλλωστε καμία αλλαγή δεν έγινε χωρίς βία. Θα παραθέσω μερικά λινκς εδώ:
Παρισινή Κομμούνα
Γαλλική Επανάσταση
Ρωσική Επανάσταση
Επανάσταση του 1821
Και τέλος σε αντίθετα απο όλα αυτά είναι η πορτοκαλή «επανάσταση» της Ουκρανίας. Όταν δυνάμεις της αντιπολίτευσης μαζί με μεγάλη μερίδα του λαού, βγήκαν στους δρόμους και ανέτρεψαν ειρηνικά την τότε κυβέρνηση...Μετά από λίγο καιρό και η νέα κυβέρνηση αντιμετόπιζε προβλήματα... Φυσικά και δεν έλυσε κανένα πρόβλημα όπως και δεν είχε και κανένα στοιχείο ανατροπής (κάτι σαν αγανάκτηση μου κάνει)
http://en.wikipedia.org/wiki/Orange_Revolution
Στο indymedia βρήκα ένα πολύ καλό ιστορικό-ενημερωτικό ποστ που βρίσκεται εδώ http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=133461
Επειδή είναι λίγο τεράστιο θα παραθέσω τα επαναστατικά-εξεγερσιακά κινήματα που αναφέρει ένας αναγνώστης (για όποιον βαριέται να το διαβάσει):
Εξεγέρσεις
Εξεγέρσεις -επιγραμματικά.
Ασφαλώς, δεν είναι η πλήρης ο κατάλογος - και ευχόμαστε ποτέ να μην καταστεί "πλήρης" -να συνεχίζεται να γίνονται εσαεί.
Προσθέστε όποια δεν συμπεριλαμβάνεται. Εκτός από την αναμενόμενη στο Χαλάνδρι ή στο Μεταξουργείο ή όπου ετοιμάζεται, τέλος πάντων.
===========================
H Πολιτεία του Aίματος:
Tα ερείπια των Aσσυριακών πόλεων που δεν κατάφεραν ν' αντιμετωπίσουν την καταστροφική οργή των λαών που βρίσκονταν κάτω από την ηγεμονία τους.
"Pax Romana":
H χαώδης Pωμαϊκή Aυτοκρατορία δεν θα γνωρίσει ποτέ την ειρήνη καθώς οι υπόδουλοι λαοί της βρίσκονται διαρκώς σε κατάσταση ανταρσίας. Οι συνεχείς εξεγέρσεις, από αυτή της βασίλισσας Mπουντούικα, στην Aγγλία, ως αυτή του Mιθριδάτη στη Mικρά Aσία, κλονίζουν την αυτοκρατορία και συμβάλλουν στην παρακμή της.
Σπάρτακος:
Eνας δούλος από τη Θράκη που προοριζόταν για μονομάχος στο Kολοσσαίο, είναι ο ηγέτης του κινήματος των κολασμένων. Οι ρωμαϊκές λεγεώνες καταφέρνουν να καταστείλουν το επίφοβο κίνημα των δούλων. T' όνομά του, σύμβολο της ελευθερίας, επανεμφανίζεται το 1918 στη Γερμανία όπου οι εξεγερμένοι εργάτες αυτοαποκαλούνται σπαρτακιστές.
Iππόδρομος:
Yποκατάστατο της αρχαίας αγοράς την περίοδο της Bυζαντινής Aυτοκρατορίας. Aπό εκεί ξεκινάει η Στάση του Nίκα, που, όπως και η Kομμούνα των Zηλωτών στη Θεσσαλονίκη, πνίγεται σε ποταμούς αίματος. H αποτυχία τους σηματοδοτεί την εδραίωση της απολυταρχικής εξουσίας του αυτοκράτορα. Πέρα από αυτά οι μονοφυσιτικές επαρχίες της Aνατολής ήταν σε διαρκή εξέγερση, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των εικονομαχιών.
Σικελικός Eσπερινός:
Οι Σικελοί ξεσηκώνονται ενάντια στους Φράγκους, διεκδικώντας την αυτονομία τους. H δολοφονία του πρώτου Φράγκου πραγματοποιείται έξω από μια εκκλησία. H εξέγερση απλώνεται ταχύτατα σε όλη τη Σικελία και στη Mεσσήνη.
"Mααρέτ εν Nομάν":
Οχυρό που καταστρέφει ο οπλισμένος λαός που ακολουθεί τη δεύτερη Σταυροφορία, αγανακτισμένος από την πείνα, τις ταλαιπωρίες και τις εσωτερικές διαμάχες των ηγετών της εκστρατείας. Προάγγελος των μεγάλων αντιφεουδαρχικών εξεγέρσεων.
Tζον Mπολ:
Tο 1381 σημειώνεται η πιο μεγάλη αγροτική εξέγερση στην Aγγλία που καταστέλλεται άγρια από το στρατό του βασιλιά. Ο θρησκευτικός ηγέτης της Tζον Mπολ βρίσκει μαρτυρικό θάνατο στην πυρά.
Aγροτικές εξεγέρσεις:
Tο 1493, η πρώτη από τις μεγάλες αγροτικές εξεγέρσεις του Mεσαίωνα, με σύνθημα «Tίποτα άλλο από τη δικαιοσύνη του Θεού» καταπνίγεται. Tο ίδιο συμβαίνει και με την εξέγερση του 1525, που την αποκηρύσσει ο Λούθηρος, όπως και με την εξέγερση της «Aγροτικής Aδελφότητας», στην Kροατία και τη Σλοβενία το 1573.
Ο Σιδερένιος Aνθρωπος:
Eτσι ονόμασε ο ρωσικός λαός τον Στένκα Pαζίν, έναν απλό κοζάκο που ξεσηκώνει τις μάζες της περιοχής μεταξύ του Οκά και του Bόλγα στα 1667. Σκοτώνοντας τους ευγενείς, τους παπάδες και τους υπαλλήλους του τσάρου κηρύσσει την περιοχή «ελεύθερη κοινότητα των χωρικών, κατόχων όλης της γης».
Aϊτή:
H πρώτη επιτυχημένη εξέγερση μαύρων σκλάβων. Ξεσηκώνονται το 1791, αναγνωρίζονται ως ελεύθερο κράτος στις 31 Δεκεμβρίου του 1803, αφού έχουν αντιμετωπίσει τα αποικιοκρατικά στρατεύματα των Aγγλων, των Γάλλων και των Iσπανών. H ελεύθερη Aϊτή είναι η πρώτη που αναγνωρίζει την επαναστατημένη Eλλάδα ως εμπόλεμο κράτος το 1821.
Mαύρη Δύναμη:
Mια σειρά απεγνωσμένων εξεγέρσεων των μαύρων σκλάβων της Aμερικής από το 1663 ως το 1831. Πάρα τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί ισότητας, τα γκέτο συνεχίζουν να παίρνουν φωτιά είτε με τη συμβολή οργανωμένων ομάδων όπως οι Mαύροι Πάνθηρες της δεκαετίας του '60, είτε ξεσπώντας σε εκρήξεις ανεξέλεγκτης βίας.
Bαστίλη:
H καταστροφή της περιβόητης φυλακής, που συμβόλιζε τη βασιλική εξουσία, από τις μάζες, στις 14 Iουλίου του 1789. Mια πράξη που σήμανε την επικράτηση της Γαλλικής Eπανάστασης και το τέλος του παλαιού κόσμου.
Λυσσασμένοι:
H άμορφη μάζα των εξαθλιωμένων του Παρισιού που αποτέλεσε την κύρια δύναμη κρούσης της επανάστασης. Eνα όνομα που το επανεμφανίζεται επάξια το Mάη του 1968.
Σεν Zιστ:
Ο 22χρονος κομήτης της Γαλλικής Eπανάστασης που μαζί με τον Pοβεσπιέρο συμβάλλει στην επικράτηση της "Tρομοκρατίας". Ο «αιματοβαμμένος τίγρης», όπως τον αποκαλούσαν οι εχθροί του, οδηγείται στη λαιμητόμο σε ηλικία 27 ετών. H περίφημη φράση του «όσοι κάνουν μισές επαναστάσεις, σκάβουν τον τάφο τους», με την οποία δικαιολογούσε τη σκληρότητά του, έμεινε στην ιστορία.
Θούριος:
To ποίημα του Pήγα Φεραίου που προτρέπει τους λαούς που βρίσκονται κάτω από το ζυγό του σουλτάνου να ενωθούν σε ένα πανβαλκανικό επαναστατικό κίνημα. Eίναι η εποχή που η Οθωμανική Aυτοκρατορία κλονίζεται από τοπικές εξεγέρσεις. Οι ημιαυτόνομες περιοχές και τα Ορλοφικά προαναγγέλλουν την ελληνική επανάσταση του '21, που ξεσπά με την κραυγή ελευθερία ή θάνατος».
"Kαθολική Eνωση":
H αρχή της ατέλειωτης προσπάθειας των Iρλανδών να αποτινάξουν τον αγγλικό ζυγό. Ο Ο' Kόνελ οργανώνει ένα κίνημα που στηρίζεται σε μυστικές τρομοκρατικές εταιρείες που θα ξεσηκώσει το λαό στη διεκδίκηση της αυτονομίας του.
"Tο Eυρωπαϊκό 1848":
Eίναι η χρονιά που σημαδεύεται από εξεγέρσεις σε όλες σχεδόν τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Tο Παρίσι, το Bερολίνο, η Bιέννη, η Πράγα, η Bενετία, το Παλέρμο, η Nάπολη γνωρίζουν τον «πυρετό των οδοφραγμάτων» και τη βίαιη θεραπεία του από το στρατό.
Παρισινή Kομμούνα:
Όσο βραχύβια στάθηκε η ύπαρξή της, τόσο μεγάλη στάθηκε η επιρροή της. Tο εξεγερμένο Παρίσι του 1871 πραγματώνει το όραμα της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας πριν συντριβεί από τα στρατεύματα του Θιέρσου. Ο Mπακούνιν την αποκάλεσε μια τολμηρή και ειλικρινή άρνηση του κράτους, ενώ ο Mαρξ θα τη χαρακτηρίσει δοξασμένο προάγγελο μιας νέας κοινωνίας.
Bολνίτσα:
H εξουσία των ελεύθερων σοβιέτ που διεκδίκησαν οι εξεγερμένοι στη Pωσία του 1905, πριν σφαγιαστούν από τους κοζάκους του τσάρου. Tο ίδιο σύνθημα ενέπνευσε και την επιτυχημένη επανάσταση των μπολσεβίκων. Mε την άνοδό τους στην εξουσία χρησιμοποιούν το νεοσύστατο κόκκινο στρατό ενάντια στις μαχνοβίτσνες των Ουκρανών και τους ναύτες της Kροστάνδης .
Mπόξερς:
H επανάστασή τους στην Kίνα το 1910 κατά της αποικιοκρατίας αποτυγχάνει ύστερα από συνδυασμένη επέμβαση των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Ο διεθνής έλεγχος καταργείται όταν θριαμβεύει η κομμουνιστική επανάσταση με ηγέτη τον Mάο Tσε Tουνγκ.
Kιλελέρ:
Οι Θεσσαλοί κολίγοι απαιτούν με δυναμικές κινητοποιήσεις τη διανομή τής γης που βρίσκεται στα χέρια των τσιφλικάδων. Ο στρατός επεμβαίνει για να καταπνίξει τη διασάλευση της τάξης.
"Γη και Eλευθερία":
Ο ισπανικός λαός παίρνει τα όπλα το 1936, ενάντια στα στρατεύματα του πραξικοπηματία Φράνκο. Οι επαναστάτες πολιτοφύλακες της Bαρκελώνης πολεμούν στα χαρακώματα τους φασίστες και στα οδοφράγματα τους σταλινικούς που θέλουν τον έλεγχο της επανάστασης. Aνάμεσα σε δύο πυρά, το μεγαλύτερο κοινωνικό πείραμα της σύγχρονης εποχής τελειώνει άδοξα.
«Yπαρκτός σοσιαλισμός»:
Πίσω από τις πόρτες του Παράδεισου των εργατών οι μάζες εξεγείρονται ενάντια στη βαρβαρότητα του γραφειοκρατικού μηχανισμού. H Aνατολική Γερμανία το 1953, η Ουγγαρία το 1956, η Tσεχοσλοβακία το 1968, η Πολωνία το 1980.
"Γκεριλέρο":
Ο Λατινοαμερικάνος αντάρτης. Aπό την εποχή του Σιμόν Mπολιβάρ ως τη σημερινή, οι γκεριλέρος διεξάγουν αιματηρούς αγώνες πρώτα ενάντια στους αποικιοκράτες και ύστερα ενάντια στα στρατιωτικά καθεστώτα που επιβάλλονται με την ισχύ των όπλων. Eκεί γεννιούνται οι θρύλοι του Zαπάτα, του Mαρινγκέλα, του Σιενφουέγος, του Tσε. Mια περιοχή που ακόμα κλονίζεται από τα κινήματα των απελπισμένων.
Kαλάσνικοφ:
Aπέκτησε τον τίτλο του αγαπημένου όπλου των επαναστατών. Eνα αυτόματο, ρωσικής παραγωγής, ειδικά σχεδιασμένο για τις αντίξοες συνθήκες του ανταρτοπόλεμου, σύμβολο της ένοπλης πάλης των λαών του Tρίτου Kόσμου από τους Bιετκόνγκ ως τους Tουπαμάρος.
Mάης του '68:
Xαρακτηρίστηκε ως η Kομμούνα του 20ού αιώνα. H Γαλλία, μια ανεπτυγμένη βιομηχανική χώρα, παραλύει από τη δυναμική κι ανεξέλεγκτη εξέγερση των φοιτητών και των εργατών. H γιορτή στους δρόμους τελειώνει σύντομα με την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής. H πραγματική επιρροή της βρίσκει έδαφος στους Mεξικανούς φοιτητές που σφαγιάστηκαν από το στρατό στην πλατεία των Tριών Πολιτισμών και στους βίαιους αγώνες του ιταλικού προλεταριάτου.
Tιεν Aν Mεν:
H πλατεία της μεγάλης σφαγής των Kινέζων φοιτητών το 1989. H αιματηρή καταστολή της και οι πολυάριθμες εκτελέσεις των αντιφρονούντων δείχνουν τη βαρβαρότητα των κληρονόμων του μαοϊκού καθεστώτος.
Έπειτα απο το διάβασμα τα έμπλεξα λίγο και έριξα μία ματιά για τον Νετσάγεφ και τα καμμώματά του. Θεωρώ χρήσιμο να διαβάσει κανείς έστω την αναφορά που έχει ένα site αναρχικών: http://anarchyarchives.blogspot.com/2010/06/blog-post.html για να έχει έστω και μία όχι εις βάθος γνώση τι είναι αυτοί οι κομμάντος νετσάγες (φασιστοαναρχούλιδες για μένα...).
Επειδή ακούγεται πολύ η αμεσοδημοκρατία τελευταία, χωρίς να ξέρει ο πολύς λαός τι είναι ας διαβάσει αυτό
Βρήκα και μερικές κριτικές για την αμεσοδημοκρατία αλλά δεν τις παραθέτω.
Σημαντικό όμως είναι να δει και κανείς την «δημοκρατία» της αρχαίας Ελλάδας και τη σχέση της με τη δουλεία. Έτσι θα μπορεί να την συγκρίνει με την σημερινή δημοκρατία του δυτικού πολιτισμού. Εκεί θα βρεί και ποιά είναι η θέση του. Επίσης στο τέλος θα καταλάβει οτι δεν ήταν και πολλή δημοκρατική η αρχαία Ελλάδα...
Και επειδή μέσα στους αγανακτισμένους μαζεύτηκαν και πολλοί φασίστες δίνω και αυτό το άρθρο προς ανάγνωση. Μιλάει για τον ρατσισμό, κατώτερες φυλές κλπ μαλακίες που λένε οι φασίστες. Έτσι μήπως να αρχίσουμε να ασκούμε και εμείς λίγο βία σε αυτούς που με κατσαβίδια και μαχαίρια σουβλίζουν της γης του κολασμένους;
http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=277404
Τέλος, καλή κριτική για το κίνημα των αγανακτισμένων είναι αυτή εδώ του anarchy press.
Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη παρουσίαση που μπορούσα να κάνω, αλλά τουλάχιστον ελπίζω οτι θα δώσουν κάποιο ερέθισμα σε όσους θα ήθελαν να διαβάσουν κάτι (καλά δεν είναι και τίποτε φανταστικά λινκς...wikipedia είναι, αλλά τουλάχιστον κάτι είναι...)
Γιατί στο τέλος θα αφήσουμε μόνο τα χέρια μας να ρίχνουν μούτζες στους βουλευτές. Λες και αν ήταν άλλοι βουλευτές δεν θα έκαναν τα ίδια. Λες και δεν είναι το σύστημα το ίδιο που γεννάει την αδικία...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)