ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ

Το αριστερό κενό

Tου Αλεξη Παπαχελα

Παλαιότερα οι σκεπτόμενοι ψηφοφόροι είχαν, σε περιόδους απόγνωσης με τα δύο μεγάλα κόμματα, μια επιλογή στις κάλπες. Η λεγόμενη ανανεωτική αριστερά της εποχής Κύρκου ή Κωνσταντόπουλου αποτελούσε μια έντιμη διέξοδο για τους ανθρώπους που απεχθάνονταν τον λαϊκισμό του πρώιμου ΠΑΣΟΚ και δεν εμπιστεύονταν τη Ν.Δ. στον ρόλο του μεταρρυθμιστή της χώρας. Είχε έναν ευρωπαϊκό προσανατολισμό και το κυριότερο απέφευγε τον μη σκεπτόμενο ισοπεδωτισμό, τους φανατισμούς, τις ακρότητες. Στις τάξεις της είχαν ενταχθεί δυναμικά κομμάτια της διανόησης, των πανεπιστημιακών, άνθρωποι που «ψάχνονταν» πάντοτε να βρουν κάτι καινούργιο απ’ έξω και επέμεναν σε μια δημιουργική αριστερά.

Αυτή η ανανεωτική αριστερά δεν έχει σήμερα τίποτα να κάνει με το σχήμα που έχει κληρονομήσει απλώς την «ταμπέλα» της. Τη σκέψη διαδέχθηκε ο φανατισμός, τη μετριοπάθεια οι ακρότητες, τον φιλοευρωπαϊσμό η άκρατη καχυποψία απέναντι σε οιοδήποτε -μη περιθωριακό- ξένο ρεύμα. Είναι εμφανές πως η σημερινή «ανανεωτική αριστερά» δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τον Λεωνίδα Κύρκο ή τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη, τους οποίους αντιμετωπίζει ως ενοχλητικούς εκφραστές μιας απεχθούς παράδοσης.

Είναι εντυπωσιακό πώς επικράτησαν τα πιο ακραία, και σε μερικές περιπτώσεις «γραφικά», στοιχεία που σε παλαιότερες εποχές θα ανήκαν σε περιθωριακά γκρουπούσκουλα. Από την παρέα που υποστήριξε με πάθος τα ιδεώδη της «17 Νοέμβρη» έως τους πανεπιστημιακούς που βλέπουν τους εαυτούς τους ως δημόσιους υπαλλήλους και όχι ανθρώπους που βελτιώνονται και βελτιώνουν τους μαθητές τους, βρήκαν στέγη στον σημερινό διάδοχο της ανανεωτικής κληρονομιάς. Το συνεχές φλερτάρισμα με τη νομιμοποίηση της βίας ξενίζει, γιατί δεν ταίριαζε ποτέ με αυτόν τον νεωτεριστικό χώρο. Ολο το άρθρο εδώ

ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ]
Αποδόμηση της Ανανεωτικής Αριστεράς

Η πολιτική των μεταρρυθμίσεων απορρίπτεται από τον ΣΥΝ

Της Βάσως Κιντή

Σε εκδήλωση που έγινε πέρυσι προς τιμήν του Λεωνίδα Κύρκου, πολιτικοί από όλο σχεδόν το εύρος της πολιτικής σκηνής αναγνώρισαν στο πρόσωπό του τη μεγάλη συμβολή του ΚΚΕ εσωτερικού στα πολιτικά πράγματα της χώρας και στην πολιτική κουλτούρα της. Παρά το μικρό του μέγεθος, το κόμμα αυτό προέβαλλε και επέβαλλε ένα μέτρο αξιοπρέπειας, σοβαρότητας, τόλμης, υπευθυνότητας και πολιτισμού απέναντι στο οποίο και οι αντίπαλοί του κρίνονταν και κρίνονται ακόμη. Έφερε στην πολιτική ιδέες και πολιτική ανάλυση αντί για συνθήματα, ιδεολογική καθήλωση και λαϊκισμό. Υπερασπίστηκε τη δημοκρατία χωρίς συμβιβασμούς, στάθηκε στο πλευρό των ανθρώπων της δημιουργίας, υπερασπίστηκε αυτούς που δεν είχαν φωνή. Απέρριψε τον φανατισμό που τυφλώνει και αγκάλιασε τους ανοιχτούς ορίζοντες της Ευρώπης, του κοσμοπολιτισμού και του πλουραλισμού. Στον χώρο της Αριστεράς, κατάλαβε έγκαιρα το πνεύμα των καιρών (πράγμα που δεν είχαμε κάνει όσοι τότε είχαμε σταθεί κριτικά) και με τόλμη δημιούργησε την ΕΑΡ, έναν φορέα που, με προσανατολισμό προς το μέλλον, προσέβλεπε στην ενεργό ανάμειξη της Αριστεράς στα πολιτικά πράγματα και τη διακυβέρνηση της χώρας ώστε να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις και αλλαγές σήμερα και όχι στο απώτατο ουτοπικό μέλλον.
Στη μετεξέλιξη αυτού του φορέα, στον Συνασπισμό, εντάχθηκαν και πολλοί που είχαν αρχικά διαφωνήσει με τη συγκεκριμένη επιλογή. Επίσης, οι εκ του ΚΚΕ προερχόμενοι, οι οποίοι, χωρίς να αναθεωρήσουν ούτε κατά κεραία απόψεις και συμπεριφορές που τους κατέστησαν προβεβλημένα στελέχη σε ένα σταλινικό κόμμα, εγκαταστάθηκαν ως κύριοι στο σπίτι που είχαν άλλοι προετοιμάσει. Σήμερα, αφού έχουν επιβάλει στον Συνασπισμό μια κουλτούρα και μία πολιτική ξένη προς την παράδοση και τις αρχές της Ανανεωτικής Αριστεράς, Ολο το άρθρο εδώ

24 Απριλίου 1915-24 Απριλίου 2009

«….Η Γενοκτονία των Αρμενίων δεν είναι ήταν μόνο μια προσπάθεια εξόντωσης ενός ολόκληρου λαού..αλλά είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας όλης…»

Την 24η Απριλίου του 1915, 300 άτομα της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας των Αρμενίων συγκεντρώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια οδηγήθηκαν στο θάνατο. Αυτό ήταν ο προπομπός όσων ακολούθησαν στα χρόνια μέχρι το 1923, όταν ο αριθμός των νεκρών της Γενοκτονίας έφτασε τους 1.500.000.

Η Γενοκτονία των Αρμενίων, η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.

91 χρόνια μετά, η Τουρκία διεκδικεί την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς να έχει αναγνωρίσει το έγκλημα που έχει διαπράξει. Ο Τούρκος συγγραφέας Ορχάν Παμούκ, που σε έργο του αναφέρει τη Γενοκτονία, σύρεται στα δικαστήρια και τα βιβλία του καίγονται. Ο πρωθυπουργός της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, υπεκφεύγει λέγοντας «να αφεθεί το θέμα στους ιστορικούς»…

you must gather your party before venturing forth

hiçbir yerde sonsuza kadar kalmak zorunda değilsin.
bu aklının bi köşesinde dursun bence. hangi bilginin ne zaman gerekçeği belli olmuyor çünkü.

bi de arkadaşlar asıl şey dicektim ben, buraya bişiler yazdığınızda göndermeseniz de görülebiliyor haberiniz olsun adjskldja. kendi kendine kaydediyor çünkü manyak. herkes taslaklardan yazıp göndermediklerine bi göz atsın, silmek istedikleri varsa silsin derim ben. kendi yazdığım çok feci bişeyi keşfettim de o bakımdan :)

öperim seni. hepinizi öperim ülen!!

----------

did you notice the world
that we're living in?
did you notice? did you see?
something might happen to me..

.bozda kalanlar.

.bir yerlerde kalmıştır yine aklım, sebeb-i ziyaretimi mazur görün. gider gitmez, hatta yola düşünce bir "ohh" çekilir. içeri sızışlar vardır, rüzgar serttir. açıktı hava ben ayrılırken, bıraktıklarım yerindemidir hala diye merak ederim. dost sesi duyarım uzaktan, sonra nefis bir gülüş, sonrası sokaklarda kaybolmaca. şimdi gidip-gelmek vaktidir.
.elimi uzatsam tutar da koşar mıyız yeşilliklere, çimenlerde yuvarlanmaya gelsem sırf, güler miyiz gözyaşlarımız birbirine karışana kadar, saklansam başucundaki kitaba okur musun satırlarımı, kaçıp gitsem kızar mısın, gidemediğimde ve kalamadığımda susar mıyız gecenin içinde?

.soruları sorsam da aldırmayın bana, kime seslendiğimi ben de bilemedim. sadece yazayım istedim, bahar mahvetti beni,sevdim mahvolmayı.

Η μεταλαβιά

Έχετε σκεφτεί ποτέ πριν πάτε να βάλετε το κουτάλι της μεταλαβιάς στο στόμα αφού έχετε κάνει τόσο καιρό υπομονή για να μεταλάβεται και νηστεία, το ποιος το έχει βάλει στο στόμα του πιο πρίν? Δηλαδή, μαλώνετε τα παιδιά σας να μην πίνουν ο ένας από το μπουκάλι του άλλου στο σχολείο, και τα πάτε στην εκκλησία να μεταλάβουν αφού έχει περάσει από το ίδιο κουταλάκι ένα γηροκομείο ολόκληρο? Τι έχει να πει το υγειονομικό γι' αυτό το έθιμο? Πόσο επιστημονική είναι η εξήγηση οτι το κουτάλι καθαρίζεται επειδή η μεταλαβιά είναι ένα "θείο" πράγμα και ότι κανείς δεν έχει κολλήσει κάτι? Την επόμενη φορά που θα πάτε να μεταλάβετε σκεφτείτε το. Είναι ίδιο με το να τρως από το ίδιο κουτάλι που το έχουνε βάλει στο στόμα τους τόσος κόσμος πριν από εσάς, από το ίδιο πιάτο, κάθε ηλικίας άτομα, που δεν τα ξέρετε καν Και με αμφίβολη καθαριότητα από τον παπά. Εμένα προσωπικά με βρίσκει τελείως αντίθετο.
(ουλίτιδα, τερηδόνα, ηπατίτιδα, μικρόβια κάθε λογής, φυματίωση, κτλ κτλ κτλ)...