Καταναλώστε χαρουμενα ..

κι αφου η λαιμαργία

εγινε πια καθηκον

Καταναλώστε χαρούμενα

καταναλώστε

αυτά τα Χριστούγεννα

καταναλώστε το μέλλον

αγοράστε με τις Πιστωτικές σας κάρτες

Ποδοπατηστε ο ένας τον άλλον στα πεζοδρόμια της Τσιμισκή

Κάντε ευτυχισμένο τον κύριο Νομάρχη

ε!Δώστε και κάτι στο κοριτσάκι με τα σπίρτα ....

Αγόραζε είπα !!!και σκάσε επιτέλους!

καταναλώστε

καταναλώστε

και βυθίστειτε οσο πιο γρήγορα

μες την την κινούμενη αμμο , την No man'ς Land ,την Έρημη χωρα της απληστίας σας ...

(σαν τους αμνους στην ξενοιαστη-τελευταια - μερα της Βοσκής ...)

Πολλές φορες διψαμε για αγάπη

Πολλές φορές διψάμε για αγάπη

και λιώνουμε σαν το κερί σε κάθε χάδι''

κι ‘αυτούς που μας το βγάλανε το μάτι

εκλιπαρούμε παλι για αγάπη

…..κι έτσι μας στηνει το υφάδι

της μοχθηρίας η παγίδα,

κι η αγάπη

γίνεται στις πληγές αλάτι

κιοταν .νομίζοντας

πως λόγω αγάπης ήταν η πληγή

(και όχι απλώς ανόσιο χαμόγελο της μοχθηρίας )

πέφτουμε για καλά στην ενοχή

σε μια Επανάληψη , ξανά και ξανά ,

Αγάπη και πληγή , αγάπη και πληγή

ως την αιωνιότητα

Και αυτή η Επανάληψη της Α-νοητης αγάπης

της Υπόσχεσης της αγάπης

Η επανάληψη σαν την αναπνοή σε μια θάλασσα καφέ , τσιγάρο και ξενύχτι
είναι η μόνη αγάπη που αξίζουμε
Γιατί δεν υπάρχει άλλη απ’ αυτήν,αγάπη: Αγάπη - Μοχθηρία που χαμογελά , Μοχθηρία που δείχνει τα Δόντια της .
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 6, 2008 . Απο τον Προκρούστη τουΠ &A.

εκεινα τα Χριστουγεννα του 2008

Έτσι

αφού πετρώσαμε κοιτάζοντας την Μέδουσα
ανακαλύψαμε ότι συνεχίζαμε να σκεφτόμαστε(κατά κάποιον τρόπο)
με πετρωμένα χαμόγελα ,σαν αγάλματα που συνεχίζουν - νοερά -να κινούνται
να εργάζονται να κοιμούνται -τάχα - και κυρίως να αγοράζουν
βυθισμένα σε μια νάρκη που την ονόμαζαν ζωή
ενώ από τα μάτια μας κυλούσε ακίνητο ένα λίθινο δάκρυ
εκείνα τα Χριστούγεννα του 2008

Ο χρόνος κυλά...

..σαν λάβα
που λυωνει
μα στη ψυχή μας μεσα,ξανά
πετρώνει

Για να Ψυχορραγίσεις

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για να Ψυχορραγίσεις

Για να Ψυχορραγίσεις

να νιωσεις εκεινο το ραγισμα ,

την ζαρα στην καρδια σου την μικρή πληγή ,

τη Ρογα του ιδιου του Θεου να νιωσειςκαι τον πονο των δικών σου και των άλλων,

την αγάπη την αυθεντική

για να ψυχορραγίσεις

και να χαράξεις με τα όνειρα το τζαμι ,

για να νιωσεις τον αναστεναγμό του Κοσμου ,ή της ζωής της ιδιας την αναπνοή

την μοιρα καθε αυταπάτης ή και να χαρεις της ιδιας της φενάκης σου ,τη σταλα και την ηδονή

Για να ραγίσεις

Για να ψυχορραγίσεις

Θαπρεπε Πρώτα -πρώτα ν’άχεις Ψυχή…

(κι οχι αυτό το ομοίωμα το σκιάχτρο , αυτή την μασκα , αυτο το αυτάρεσκο αδειο χαμόγελο πουχουν μερικοι …)