bakalimbir

χωρίς    ενοχές.  χωρίς αιδώ   εντός του  καταρρέοντος Παρόντος

Αυτος ο Χειμώνας αντιθετα μ’αυτόν που πέρασε (που ηταν ο χειμώνας της φωτιάς που εκαιγε ) ειναι σαν πετρωμένη λάβα (σαν εκεινη που σκε...

Ένδεκα χιλιάδες ποιήματα Εκατονενδεκα χιλιάδες λέξεις Ένα αδειο κουτάκι κόκα Κόλα Η τηλεόραση Ένα κομπιούτερ που μεγαλώνει σαν γυάλα , σιωπη...

η τρυφερή ωμοτητα της σαρκας μας τα αιμοφορα αγγεια μας, η καρδια μας , η χολή , το  συκώτι  το κρεας ενας μικροκοσμος, μια λίμνη ενα νανουρ...

έτσι λοιπόν περάσανε πολλά Πολυτεχνεία τα ωραια χρόνια φυγανε κι άσπρισαν τα μαλλιά έγινε  η αγάπη μας μια Βιοτεχνία και στην ορμή της νιό...

τη Νύχτα, σαν το φύσημα τ'αερα ένιωσα μες τον Ύπνο, τον Πατέρα να ψιθυρίζει λυπημένα τ' όνομα μου και να χαϊδεύει τα σπασμένα τα...

Η Μύγα μες τη Σούπα . Εψές αργά , στο εστιατόριο που Πήγα Είδα στο Πιάτο κολυμβούσαν μια Μύγα Στη Σούπα μέσα, προχωρούσε σιωπηλά Και σαν κου...

Θα πεθάνει από μια τόση δα ανεκπλήρωτη Ελπίδα από ένα μισοτελειωμένο όνειρο από μια ξεδοντιασμένη Ουτοπία

άφησε το εαυτό να ξεχυθεί στην Πολυθρόνα από την οροφή ένα Νυχτοπούλι κρέμεται Ανάποδα Θυμήθηκε πως υπήρχε μια άλλη ζωή η έστω ένα άλλο...

Άραγε πώς υφαίνεται τ’ ανθρώπου η ευτυχία μη ταχα με συναίσθημα ,μη ταχα με μαγεία; η μήπως με ψυχρό το φως του ορθολογισμού; Η κείνο του Λο...

Eίπε πως θα πεθάνει από θλίψη ------------------- ανάμεσα σε μουτζουρωμένα χαρτιά λεκέδες από καφέ και αποτσίγαρα Θα πεθάνει - είπε - ...

Καθώς βουλιάζουμε σ’ αυτά τα νέα ήθη Το Μέλλον όλων μας είναι η Λήθη Το Μέλλον είναι εδώ μέσα στη Λήθη Και στις κερκίδες αλαλάζουνε τα πλήθη...

Μη τάχα με τα μάτια μας ερμητικά κλειστά Σκονταφτουμε σε ουράνια μυστήρια σφραγιστά; Τη πίστη μας κι αν χάσαμε σε όλα τα θεϊκά σ’ αερικά πετ...

. .Δεν θατανε καλυτερα να βρισκομαι στις Αλπεις ; Απάνω στα Ψηλά Βουνά ,κυλώντας τις Ραχούλες Παρεα με τις Μνήμες μου και τις Αγάπες Ούλες ;...

,ειναι μετεικασμα η θαλπωρη , κι η θαλασσα και η αναλαμπή του ηλιου και τα κυματα αντικατοπτρισμοι : Σε μιαν ερημο ειμαστε κι ονειρευόμαστε ...

Έτσι κατέστην συνένοχος της Ύπαρξής μου: όπως πάντα Διχασμένος -ανάμεσα στην εσωτερική πληρότητα και την επιφάνεια των λέξεων,τεμαχισμ...

τό αστειο —————— από την ακρη του μυαλου ενα αστειο κρεμεται δεμένο σενα αγκιστρι. Eιναι στριφνο και ματαιο, γυρνά στον εαυτό του και ματώνε...

ειναι κιαυτοι  που  σακατευουν με αγάπη -κι εκκρινουν προδοσια οπως οι μελισσες το μέλι και με γλυκολογα σου μπηγουν το μαχαιρι  πισωπλατα...

καμιά Φορά τις Κυριακές τ' απόγευμα στη παραλία περπατώ μονάχος μέσα σε να πλήθος απόκοσμο. και είναι αυτές οι Κυριακές σαν ένα...

Έτσι κι αλλιώς η επανάληψη μας πεθαίνει Την πρώτη φορά ως τραγωδία φυσικά άντε την δεύτερη ως φάρσα ; Την τρίτη όμως,; Την τέταρτη; Την ε...