Γράμμα στο αφεντικό Νο2

Αφεντικό

Σου στέλνω μετά από καιρό ξανά γράμμα. Αυτή τη φορά θέλω να σου απαντήσω στην μείωση του μισθού που μου πρότεινες.

Ξέρω περνάς δύσκολες ώρες. Δεν πουλάς και δεν σε αγοράζουν. Ο ρυθμός ανάπτυξής σου έχει πέσει και τώρα βλέπεις πως από κει που το χρήμα έρεε από τα μπατζάκια σου τώρα ρέει μόνο από το ένα. Τώρα και η βενζίνη ακρίβυνε οπότε δεν μπορείς να κάνεις τα συνηθισμένα δρομολόγιά σου για Αθήνα, Θεσσαλονίκη ή όπου σε πάρουν τηλέφωνο για να πεταχτείς για ένα καφέ.

Ξέρω είναι δύσκολο να έχεις τόσους υπαλλήλους στο εργοστάσιό σου και είναι κρίμα που σκέφτεσαι να το πας Βουλγαρία όπου υπάρχουν φθηνότερα κορόιδα. Σκέφτεσαι τις οικογένειές τους. Ναι, ξέρω. Έχασες 20 κιλά από την στεναχώρια. Από 120 έγινες 100, και τα βράδια δεν μπορείς να κοιμηθείς.

Οπότε αποφάσισες ή να μας μειώσεις το μισθό ή μας είπες πως αναγκαστικά έπρεπε να διώξεις μερικούς από εμάς για να συνεχίσει το εργοστάσιό σου να δουλεύει. Και αφού το συνδικάτο μας αποφάσισε να μειωθούν οι μισθοί για να μην απολυθεί κανείς, είμαστε τώρα με υπερωρίες που δεν πληρώνονται και με κομμένο μεροκάματο.

Έχω να σου κάνω μία πρόταση λοιπόν. Πιστεύω ότι θα σου αρέσει. Θυμάμαι που μας είχες μαζέψει όλους στη καφετέρεια και μας είπες ότι αφού είμασταν μαζί στις χαρούμενες στιγμές, τότε πρέπει να είμαστε μαζί και στα δύσκολα. Και τώρα είχες πει ότι είναι δύσκολη περίοδος. Εγώ όμως αφεντικό δε θυμάμαι ποτέ να μου δίνει κανένα παχυλό μπόνους όταν το εργοστάσιο πήγαινε καλά. Ούτε θυμάμαι ποτέ να μας σχολάς νωρίτερα. Πάντα τυπικά το μεροκάματο έδινες. Τώρα όμως θες να είμαστε στις δύσκολες στιγμές μαζί; Ε, λοιπόν. Αν θες να είμαστε μαζί τότε μοίρασέ μας το εργοστάσιο. Κόψ’ το σε μετοχές ίσης αξίας και ίδιου ποσοστού για τον καθένα μας. Το ίδιο και με σένα. Κανείς λιγότερο και κανείς περισσότερο. Αφού θες να είμαστε μαζί λοιπόν. Οπότε να παλέψουμε όλοι μας ισάξια για την δουλειά μας. Αν πάλι δεν θες, τότε το βρίσκω λογικό να μας αφήσεις ήσυχους. Με τον μισθό μας όσο γράφει η σύμβασή μας. Με τις υπερωρίες μας κανονικά. Αφού δεν ήμασταν ποτέ μαζί στις χαρές τότε ας μην είμαστε ούτε στα δύσκολα. Αν δεν μπορείς τότε να το πας άλλο κύρηξε πτώχευση αφεντικό.

Λογικό δεν είναι;

Σε φιλώ
Ο δούλος σου…