Καλα ως εδω...

Άρθρο 22 του συντάγματος: «οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται» και «η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.»
Αναγκαστική: κάθε ένας απο εμάς που δουλεύει έχει άμεση ανάγκη και το κάνει. Οπότε κάθε εργασία είναι αναγκαστική. Και εξ αναγκαστική.
Δικαίωμα: Ασκεί κάποιος τα δικαιώματά του για να έχει κάποιο κέρδος. Με την σημερινή μορφή εργασίας και τους όρους εργασίας - απολαβών, με απλήρωτες ώρες, χωρίς ωράρια, και χωρίς ασφάλεια πλέον δεν γίνεται σαν δικαίωμα αλλά απο ανάγκη για επιβίωση.
Προστατεύεται απο το κράτος: Κράτος=δύναμη. Δηλαδή επιχειρήσεις, τράπεζες, και ότι παράγει μέσα απο διαδικασίες κεφάλαιο και πλούτο. Και φυσικά ελέγχεται απο το κράτος. Για να μην υπάρχει έλεγχος. Όσο καιρό δούλευα πτυχιούχος, ανασφάλιστος, χωρίς ωράριο και με λίγα λεφτά, ΠΟΤΕ δεν ήρθε κάποιος απο το ΙΚΑ να μου κάνει έλεγχο. Ούτε απο τον ΟΑΕΔ, ουτε απο την επιθεώρηση εργασίας. ΠΟΤΕ.
Συνθήκες απασχόλησης. Όλα τα παραπάνω και επιπλέον μερικά εργατικά ατυχήματα...
Ηθική και υλική εξύψωση: Σε ερώτηση προς το αφεντικό μου αν θα μου ανεβάσει το μισθό και αν θα βάλουμε και κανένα ένσημο γιατί όπως και να έχει δεν την βγάζω η απάντησή του ήταν: Δεν θα σου λύσω εγώ το οικονομικό...
Πόσες φορές δεν γυρισαν οι εργαζόμενοι σπίτι βρίζοντας; Πόσες φορές ξύπνησαν μέσα στον ύπνο τους και ήταν αγχωμένοι απο την δουλειά; Πόσες φορές παρεξηγείται κάποιος χωρίς λόγο παρα μόνο γιατί έχει επιβαρυνθεί ψυχολογικά απο τη δουλειά; Αυτή είναι η ηθική και υλιή εξύψωση...
Στον αρχαίο κόσμο κάθε κοινωνία είχε ένα ποσοστό περίπου 20-40% σε κατάσταση δουλείας. Η αρχαία ελλάδα πήγε μπροστά λόγω των δούλων. Τότε σε γενικές γραμμές ο αφέντης παρείχε διατροφή και στέγη και ο δούλος δουλειά.
Σήμερα ο εργοδότης (το ονομάζω αφεντικό) παρέχει λεφτά. Αυτά φτάνουν για στέγη και για διατροφή.
Στον αρχαίο κόσμο οι γυναίκες χρησιμοποιούνταν σαν σεξουαλικά σκεύη. Τώρα οι εργαζόμενες πέρα απο την δουλειά που θα βγάλουν, θα πρέπει να αντισταθούν και στο πέσιμο του αφεντικού.
Τι άλλαξε?
Τι είναι λοιπόν η βία; Δεν είναι μορφή βίας και η επαγγελματική εκμετάλλευση; (Το λέω έτσι για να είναι λίγο πιο sic απο το δουλεία)
Στην ιστορία όμως οι αλλαγές έγιναν και αυτές με βία. Όσοι εξορκίζουν την βια φοβούνται. Αυτοί που την έχουν νιώσει στο πετσί τους δεν έχουν κάτι να φοβηθούν. Ούτε να χάσουν.
Στην Αφρική πρόσφατα, μαύροι έπιαναν λευκούς μεγαλογαιωκτήμονες και τους κρεμούσαν.
Στην Κινα πριν απο ένα χρόνο, εργάτες σκότωσαν στο ξύλο το αφεντικό τους σε ένα εργοστάσιο.
Ποιός όμως επέλεξε τα πράγματα να φτάσουν ως εκεί;