Linha de Passe

Όνειρα. Ότι μένει εκεί που η ζωή απλά περνάει. Στις φτωχογειτονιές της Βραζιλίας. Θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε αλλού. Ένας πατέρας που δεν υπάρχει. Μία μάνα που τα βγάζει ίσα ίσα πέρα. Και όνειρα. Όχι για πλούτη και μεγαλεία. Όνειρα για μία ζωή με αξιοπρέπεια. Χαμένη, από τη στιγμή που είδαν το φως της μέρας γιατί έτυχε να γεννηθούν εκεί. Δουλειές του κώλου. Και μία ουρά ανθρώπων σαν ποτάμι για μερικές θέσεις σκουπιδιάριδων. Η θρησκεία και η αλητεία να είναι οι δύο μόνο προφανείς λύσεις.
Σ' αυτήν την ταινεία σε αντίθεση με την πόλη του θεού, δεν υπάρχει βία. Δεν υπάρχει βία να φαίνεται. Αλλά η μυρωδιά της είναι απλωμένη σε κάθε σκηνή της. Νομίζω πως αυτή η ταινία είναι η μεταφορά της ζωής στην οθόνη. Η ζωή στην σημερινή εκδοχή της. Μέσα στην ανέχεια και την φτώχεια. Την ανεργία και τα όνειρα.