Είμαστε ένα Κενό που περικλείεται από το κέλυφος της Ύπαρξης μας .

  
καμμια φορά στα όνειρα συγκρουόμαστε με τον σκληρό πυρήνα της Ύπαρξης - το Πραγματικό της απόλυτης μας Τρωτότητας ,το βέβαιο του θανάτου μας .. Είμαστε ένα Μηδέν- ένα Κενό που  περικλείεται από το κέλυφος της Ύπαρξης μας . Όταν συναντάμε το εσωτερικό κενό διάστημα στον Ύπνο μας - Ξυπνάμε -τρομαγμένοι.

Εκεινο που μας γοητεύει στην αγάπη

Εκεινο που μας γοητεύει στην αγάπη

Εκείνο που μας γοητεύει στην αγάπη

είναι η δύναμη της πλάνης που μας γνέφει

είναι η απατηλή της γοητεία

είναι το άγγιγμα στην ουτοπία

η αμαρτία

Η σαγήνη,

και το νεύμα της πληγής που σ’εγκαλεί

και ο υπόγειος ποταμός των αισθημάτων

κάτω απ’ το δέρμα

στην τρυφερή ωμότητα της σάρκας μας

και πιο βαθιά

ως το μεδούλι των οστών

που διασχίζει ο ίδιος μας ο Χρόνος… 

Ειναι που δεν αντεχει την Αγάπη

(η φωτο απο την ανεπιδοτη....)

Κυρία μου –είπε ο ψυχίατρος
Το αγοράκι σας δεν έχει τίποτα
Και δεν διέγνωσα καμία ψυχικά ασθένεια
Μόνο μια κάποια τρωτότητα
Να ! είναι που δεν αντέχει
Αυτά τα ψιθυρίσματα στο σκοτάδι ,τις σκιες, το θρόισμα των φύλλων ,τους μυριάδες πεθαμένους να μιλούν και τα αστέρια, τα πετούμενα, τους πελαργούς των άλλων κόσμων ,τις νεράιδες
τις μυρωδιές της άνοιξης ,τα δίδυμα φεγγάρια, την χαρά
είναι που μες τις φλέβες του κυλά γάργαρο αίμα, είναι η αγάπη που δεν αντέχεται ,κυρία μου, είναι που ολοζώντανο
το είναι του ξεσπά, κυρία μου είναι η αγάπη που κυλά σαν το ποτάμι ,η αγάπη ...

Γιαυτό ξυπνά τα βράδια με εφιάλτες: Είναι που δεν αντέχει την Αγάπη ...

Πέτρος Θεοδωρίδης, Για την «πολυπολιτισμικότητα», τον Ξένο και την εποχή μας gvardavas.wordpress.com

https://gvardavas.wordpress.com/2014/09/12/theod-pol/

Πέτρος Θεοδωρίδης, Για την «πολυπολιτισμικότητα», τον Ξένο και την εποχή μας

Η "πολυπολιτισμικότητα" ως επιστημονική έννοια διακρίνεται σαφώς από την "πολυπολιτισμικότητα" ως ιδεολογία. Την πρώτη την καθιέρωσε ο μεγάλος κοινωνικός...

gvardavas.wordpress.com

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ-ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΕΝΑΣ ΚΑΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ Του κόσμου (1978)

Θα σας πω πώς έγινε

Έτσι είναι η σειρά

Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο

δρόμο του έναν χτυπημένο

Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε

Τόσο πολύ λυπήθηκε

που ύστερα φοβήθηκε

Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να

τον πιάσει,σκέφτηκε καλύτερα

Τι τα θες τι τα γυρεύεις

Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,

να ψυχοπονέσει τον καημένο

Και καλύτερα να πούμε

Ούτε πως τον έχω δει

Και επειδή φοβήθηκε

Έτσι συλλογίστηκε

Τάχα δεν θα είναι φταίχτης,ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;

Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες

Άρχισε λοιπόν και κείνος

Από πάνω να χτυπά

Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας