δεν είναι τίποτε ,μωρέ , Θάνατος είναι

-->

E    μάλλον καπως έτσι πεθαίνουμε

 Οι τελευταίοι άνθρωποι . Φαουστικοί ,γεμάτοι με φιλοδοξίες

 Όνειρα ανεκπλήρωτα  και φουσκωμένοι

 Εγωιστές ,μικροπρεπείς μα και αθώοι

 Ανήμπορα παγιδευμένοι

 Μες τον ιστό των ψευδαισθήσεων ,σπασμωδικά

Βουλιάζουμε στην δίνη που οι ίδιοι ανοίξαμε ,


μια τρύπα στο νερό, 

δεν είναι τίποτε ,μωρέ , Θάνατος είναι 

Ετσι ,σιγά σιγά σκηνοθετήσαμε τον θάνατο μας

Ετσι ,σιγά σιγά σκηνοθετησαμε  τον θάνατο μας

απλώς τον ειδαμε σαν μια προεκταση του εαυτου μας

 -οχι σαν τερμα αλλά ως κατι ανερματιστο
ανήμποροι οπως πάντα.
να διακρινουμε τις προβολές του Νου απ'την αλήθεια ..

Η μασταν σαν τον Μομπυ Ντικ κι αυτοι Φαλαινοθηρες , Αλιμονο, παντα νικουν τις Φαλαινες οι Ψείρες

Ημασταν μες στη Θαλασσα , αμεριμνα κοπάδια

τεραστια Θηλαστικά που τραγουδουν τα Βραδια 

Η μασταν σαν τον Μομπυ Ντικ κι αυτοι Φαλαινοθηρες ,
Αλιμονο, παντα νικουν τις Φαλαινες οι Ψείρες 

Τωρα που μας καμάκωσαν, Χρέη- Φαλαινοθήρες
και ξεφυσουμε ανήμπορα μ’αυτους τους Φυσητήρες

Σηκώνουμε στη θαλασσα, μια ταραχή , μια Δίνη
Μα ειναι το χρέος σα Θηλειά που στο λαιμό μας κλεινει 

Ειμαστε σαν τις Φαλαινες οταν αγανακτουνε
και στην αμμουδα βγαινουνε κι εκει αυτοκτονουνε

ειν΄ η ζωή μονακριβη κι ο ωκεανός μας Σφύζει

και το νερό της θαλασσας με αιμα Κοκκινίζει

http://www.youtube.com/watch?v=257kAmbgHFk

Για να Ψυχορραγίσεις

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για να Ψυχορραγίσεις

Για να Ψυχορραγίσεις

να νιώσεις εκείνο το ράγισμα ,

την ζάρα στην καρδιά σου

την μικρή πληγή ,τη Ρόγα του ίδιου του Θεού να νιώσεις

και τον πόνο των δικών σου και των άλλων,

την αγάπη την αυθεντική

για να ψυχορραγίσεις

και να χαράξεις με τα όνειρα το τζάμι ,

για να νιωσεις τον αναστεναγμό του Κόσμου ,

ή της ζωής της ίδιας την αναπνοή

την μοίρα κάθε αυταπάτης

ή να χαρείς της ίδιας της φενάκης σου τη στάλα και την ηδονή

Για να ραγίσεις

Για να ψυχορραγίσεις

Θαπρεπε πρώτα -πρώτα ν’άχεις Ψυχή…

(κι όχι αυτό το ομοίωμα το σκιάχτρο , αυτή την μάσκα ,το αυτάρεσκο άδειο χαμόγελο που χουν μερικοί …)

ψηλάφισε

ψηλάφισε το μέρος της καρδιάς

βουλιάζοντας στον εαυτό σαν νυχτοπούλι

που κουρνιάζει .

όταν νυχτώνει ,

μένω μόνος μεσ' τα σπλάχνα μου.

ένιωσε

πως ήταν εκεί ,παρολαυτά..