πως θαθελα να εγραφα ποιημα πυρακτωμένο

Πως θάθελα να έκλεινα ζωή μες ένα ποίημα

να έστελνα στον ουρανό,με πεφταστέρι, σήμα,

σαν χελιδόνι που χυμά ,νάτανε σαν μπαλόνι

που φουσκωμένο υψώνεται ,σ’ ουράνιο αλώνι

πως θάθελα να έγραφα ποίημα που,σα νεράκι

να διασχίζει ,σέρνοντας ,την υγραμένη γη

και ύστερα σε ποταμό να πέφτει σαν ρυάκι

κι η μοναξιά να σβήνεται στην πάλλουσα ζωή

πως θάθελα να έγραφα ποίημα πυρακτωμένο

να τρίζει,σαν το κάρβουνο,να ναι σαν μουσική

ν’ αφήνει με τα χνάρια του ,σαν να ναι ερωτευμένο

βαθιά σημάδια στη καρδιά,σα ράβδος μαγική

Πως θάθελα να έγραφα ποίημα ζωγραφιστό

και μέσα εκεί να έκλεινα το αίμα το ζεστό

της ζωντανής αυτής στιγμής που όλους μας περιρρέει

κι εiναι σαν σώμα ερωτικό,φωτιά που σιγοκαίει

, στα αναμεσα της χαμενης ανοιξης και της ακυβερνητης πολιτειας

Νοσφεράτος8 Ιανουαρίου 2014 - 11:53 μ.μ.

ειναι να απορει κανεις

πως ετσι ,αιφνης σταματησε ο χρονος

κι ειμαστε τωρα σταματημένα ρολόγια

στο δωδεκα παραπέντε , στα αναμεσα

της χαμενης ανοιξης

και της ακυβερνητης πολιτειας

ενω Πεθαινουμε-ταχα - σαν χωρα

και ξαναζουμε την Ζωή εν ταφω

-εμεις ,περιεργα Ζομπι

χασκογελουμε στα νεκροταφεια

πιστευοντας πως δεν πεθαναμε ακομα

και...'' θα σε θαψουμε ΚΟΥΦΑΛΑ νεκροθαφτη''

ενω εκεινος ησυχα ησυχα ετοιμαζει το μνημα

''ενθαδε κειται η Χαμενη γενια της μεταπολιτευσης''

και θα μας κανει μια χαρουμενη Κηδεια

που θα την δειξει η Δημοσια Τηλεοραση

στις θλιβερες ειδησεις των οχτω !

ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ   στο  

της Αγάθως

-μπορουμε και μόνοι - ανευ αντιπροσωπων- να αντικριζουμε τον θανατο μας ,μες την καθημερινη μικροτητα,την αρρωστια,τα μεγαλα λόγια,

ετσι κι  αλλιως πεθαινουμε καθε μερα ,μονοι
στη δουλεια, στο σπιτι ,στο θεατρο του αδειου κοσμου
-μπορουμε και μόνοι - ανευ αντιπροσωπων-
να αντικριζουμε τον θανατο μας ,μες την καθημερινη μικροτητα,την αρρωστια,τα μεγαλα λόγια, ''θα σε στηριξουμε''''αγαπη'' ,''θυσια'', ''συμπονια'','φιλια'',
καθε μεγαλο αλλοθι η και μικρο ,την ιδια μας τη θλιψη(ως δικαιολογια)το κλαμα,το γελιο ,την ειρωνια,
την ψευδαισθηση , την επανασταση , την μεταρρυθμιση ,την αναβολη,
,την απωθηση , την αρνηση , τον ηρωισμό , το ψεμμα καθε αλήθειας,
την επιδειξη αισθηματων ,
την αληθεια
την
λήθη
την ληθη/μνημη
την μνημη ως λήθη
την λήθη
την σιωπή

οπως και κάθε -της εποχής μας - Ροβεσπιέρος

νομίζαμε οτι θα  αλλάζαμε το κοσμο
και δεν αλλάξαμε ούτε καν  τον εαυτό μας .
Κενοί ,μικρόψυχοι και επηρμένοι
ανεβήκαμε στο Ικρίωμα
  Μέχρι να ρθεί το τέλος νομιζαμε οτι αφορούσε σε κάποιον άλλον
 στο τελος καρατομηθήκαμε  κι εμεις και ησυχάσαμε

 οπως   και κάθε -της εποχής μας   - Ροβεσπιέρος

έτσι ανεπαισθήτως χτίζαμε την κόλαση μας

έτσι ανεπαισθήτως χτίζαμε την κόλαση μας
πλήρεις καλών προθέσεων-φορώντας τα καλά μας ρούχα
ευγενικά
πριονίζαμε το κλαδί όπου καθόμασταν
και
ανεβαίναμε στο ικρίωμα του μέλλοντος μας