12 Haziran 2014 Perşembe

Bloglamayla İlgili Öğrendiğim 10 Önemli Ders

Bu yazı, kisiselbasarim.com yazarı Timur Demir tarafından Blog Hocam için yazılmıştır.

İnsanlar çeşitli nedenlerden ötürü bloglamayı severler. Bazısı yazarak para kazanmak ister, bazısı isim yapmak ister. Bazısı için sadece eğlencedir ve herhangi bir ciddiyet yoktur. Bazı ise düşüncelerini başkalarıyla tartışmaktan hoşlanır ve düşüncelerini blog adresinde paylaşır. Hangi amacı taşıyorsanız taşıyın bloglama sayesinde öğrenebileceğiniz bazı önemli şeyler vardır.

dersler

 

1. Yaratıcılığınızı Korumak İçin Eğlenmeye Çalışın


Bu bazı durumlar için biraz abes kaçabilir. Teknik sorumluluğu fazla olan veya bilimsel konularda yazılar yazdığınız bir blog sahibi bile olsanız yazarken eğlenmeniz gerekir. Yazar yazısını hazırlarken o anki ruh halini de yazısına yansıtır ve eğer yaptığınız işten sıkıldıysanız bu yazılarınıza yansımaya başlar. Sonuç olarak okuyucuları rahatsız etmeye başlarsınız. Farklı yaklaşımlar gerçekleştirmeye ve tekrardan kaçınmak için sahip olduğunuz yazarlık stilinde değişiklikler yapmaya çalışın.

 

2. Yazılarınız Ancak Dil Bilginiz Kadar İyi Olabilir


Dil bilgisi kuralları hiç aklınıza geliyor mu? Bazı insanlar dil bilgisi kurallarına takıntılı durumdadırlar ve nerede yanlış görülürse bunu gün yüzüne çıkarmaktan hoşlanırlar. Bu biraz sinir bozucu olabilir ancak dil bilgisinin kötü olması yazılarınıza doğrudan etki eden bir durumdur. Buna pek aldırış etmeseniz bile yazım hataları yapmanız yazarlığınız açısından güvenilirliğinizi kısıtlayan bir durumdur. Eğer ciddiye alınmak isteyen biriyseniz yazılarınızı yayınlamadan önce kontrol etmelisiniz.

 

3. İnternetin İşlevsel Bilgisine Sahip Olmalısınız


Bunu göz ardı edemezsiniz. Arama motorlarını doğru bir biçimde kullanmalı ve ihtiyaç duyduğunuz araştırmayı yapmalısınız. Bununla birlikte blog adresinizin bakımını ve güncellemesini tek başınıza yapabilmelisiniz. Bunun dışında internet jargonunda bazı ifadeler gerçek hayatta olduklarından farklı anlama gelebilmektedirler. Bu tür ifadeler hakkında bilgi sahibi olmalı ve yanlış bir şeyler aktarmamak için önleminizi almalısınız.

 

4. Okuyucuların Görüşlerine Başvurun


Yazılarınızın iyiliği veya kötülüğü konusunda objektif olabilmek son derece önemlidir. Ancak birçok yazar kendi yazılarını çok iyi bulur ve objektif olmaktan uzak dururlar. Blog yazarlarının klasik yazarlara göre farklı bir avantajı bulunur. Zaman kaybetmeksizin yazıları hakkında takipçilerin görüşlerine başvurabilir. Bazı kişiler kasıtlı olarak çok kötü olduğunuzu dile getirirler. Bu durumda daha gerçekçi olan yorumlara kulak asmaya çalışmalı ve hatalarınızı tespit edebilmelisiniz.

 

5. Reaksiyonlar Motivasyonunuzu Etkilememeli


Web büyük bir alandır ve bu alanda fırsatlar veya işler için farklı seçenekler söz konusudur. Yaratıcı bir yazarsanız bu seçenekler daima önünüzde olur ancak beklentilerinizi çok yüksek tutmamalısınız. Bir işe başvurduğunuz zaman sizi reddedebileceklerini aklınızdan çıkarmayın. Çalışmalarınızı, çabalarınızı sürdürün ve bu tip durumların sizi etkilemesine izin vermeyin.

 

6. Bir Şeyler Kendiliğinden Gelişmez, Onları Ortaya Çıkarmalısınız


Her zaman yeni fırsatlar kovalayın. İletişim kurabileceğiniz kişileri değerlendirin, iş fırsatları arayın ve işinizin geleceği hakkında düşünün. Eğer yerinizde durarak yazmaya devam eder ve beklersiniz sadece ufak miktarda gelişim gösterirsiniz. Bir şeylerin kendiliğinden ortaya çıkmasını beklememeli onları siz ortaya çıkarmalısınız.

 

7. Ara Vermeyi İhmal Etmeyin


Belirli aralıklarla yazmaya ara vermeye çalışın. Kaliteli içerik oluşturmak için bunu yapmak zorundasınız. Aksi takdirde yazılarınız kalitesiz hale dönüşür ve buna dur diyemezsiniz. Eğer ara vermek gibi bir seçeneğiniz yoksa neler yazdığınızı gözden geçirin. Yorgunluk sadece yazılarınızı etkilemez, aynı zamanda motivasyonunuzu da etkiler. Dinlenmek için kendinize vakit ayırın ve iyice dinlendikten sonra geri dönüş yapın.

 

8. Sabır ve Çalışkanlık Başarı İçin Önemlidir


Birçok blog yazarı bloglama dünyasına aşırı rahat bir şekilde giriş yaparlar ve birkaç ay içerisinde hemen başarıya ulaşacaklarına inanırlar. Bloglama dünyasında böyle bir şey söz konusu değildir. Birçok blog yazarı yıllar sonra başarıya ulaşmıştır. Bloglama hemen başarı getiren bir iş değildir. Planlama, öğrenme ve çok çalışma gerektirir.

 

9. Troller İle Savaşmaya Çalışırsanız Zararlı Çıkarsınız


Bazı yaratıcı kişiler sadece eğlenmeyi hedeflerler ve onlar için her şey eğlence anlamını taşımaktadır. Bu kişilere Troll denir. Sıkılgan bir yapıya sahiptirler ve kendilerini eğlendirmeye çalışırlar. Blog adresinize Troller gelmişse onlarla tartışmaya girmeye çalışmayın çünkü çoğu zaman kaybeden taraf olursunuz.

Onların kaybedecekleri bir şeyleri yoktur ve ana hedefleri sizin yaptıklarınıza eğlence amacıyla dalga geçmektir. Onlara aldırış etmemek ve onlarla reaksiyona girmemek oldukça ideal bir seçimdir çünkü reaksiyon görmedikleri zaman başka yere giderler.

 

10. Ne Pahasına Olursa Olsun Paranın Peşinden Gitmeyin


İnternetten para kazanmanın birçok yöntemi vardır. Bu doğrudur ancak blog konusuna geldiğinde bu hususta dikkatli olmalısınız. Sizi takip eden kişiler blog adresinizi ayakta tutan kişilerdir. Eğer onların istemeyeceği şekilde reklamlar sunmaya başlarsanız sizi takip etmeyi bırakırlar ve tüm çalışmalarınız boşa gider. Seçimlerinizi dikkatli bir biçimde yapın, sizi takip edenlere danışın ve değişikleri onlara bildirin. Para kazanmak isterken blog adresinize zarar vermeyin.

 

Yazar Hakkında: Ben Timur Demir. Yaklaşık 2,5 yıldır internet dünyasında aktif olarak bulunmaktayım. 3,5 ay önce üniversitemde katıldığım bir kişisel gelişim seminerinden sonra, Kendi Kahramanınız Olun! Sloganıyla hayata geçirdiğim web sitemde, kişisel gelişim ve kişisel başarı yazıları yazmaktayım.

Sosyal Ağ : Facebook

11 Haziran 2014 Çarşamba

Η κατάθλιψη ως παθολογία της ελευθερίας ALAIN EHRENBERG «Η κούραση να είσαι ο εαυτός σου» Μετάφραση Βασιλική Δημουλά Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου 2013, ANAΔΗΜΟΣΙΕΣΥΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.

Η κατάθλιψη ως παθολογία της ελευθερίας

ALAIN EHRENBERG «Η κούραση να είσαι ο εαυτός σου» Μετάφραση Βασιλική Δημουλά Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου 2013, σελ. .
     
Του Θανάση Γιαλκέτση

Οι ψυχίατροι αναζητούν τις αιτίες της κατάθλιψης στη βιολογία του ανθρώπινου σώματος και στη χημεία του εγκεφάλου. Οι ψυχαναλυτές ψάχνουν στο εσωτερικό της ανθρώπινης ψυχής. Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Αλέν Ερενμπέργκ συνιστά σε ψυχιάτρους και ψυχαναλυτές να στρέψουν το βλέμμα τους στην κοινωνική πραγματικότητα και στις μεταβολές των σχέσεων ατόμου και κοινωνίας. Ο Ερενμπέργκ ερμηνεύει την κατάθλιψη με τρόπο πολύ διαφορετικό από εκείνον που διαβάζουμε στα εγχειρίδια ψυχολογίας, ψυχανάλυσης και ψυχιατρικής.

Η κατάθλιψη είναι γι’ αυτόν η κατεξοχήν ασθένεια του δημοκρατικού ανθρώπου, είναι το αναπόδραστο ψυχικό τίμημα που πληρώνει ο άνθρωπος που θέλει να είναι κύριος του εαυτού του. Η κατάθλιψη γίνεται η πλέον διαδεδομένη ψυχική ασθένεια, όταν –στη δεκαετία του 1960– το πειθαρχικό μοντέλο διαχείρισης των συμπεριφορών υποχωρεί μπροστά στην επιταγή της δημοκρατικής αυτονομίας και της αυτοπραγμάτωσης.

Η ψυχανάλυση γεννήθηκε και αναπτύχθηκε ως θεραπεία της νεύρωσης. Και η νεύρωση ήταν η κύρια μορφή της ψυχικής ασθένειας στην πειθαρχική κοινωνία, σε έναν πολιτισμό βασισμένο στην απαγόρευση και την υπακοή. Ο άνθρωπος γινόταν νευρωτικός επειδή δεν μπορούσε να υποφέρει τις απαγορεύσεις, τις πειθαρχικές ρυθμίσεις, τις υποχρεώσεις αυταπάρνησης που του επέβαλλαν οι κοινωνικοί κανόνες. Η νεύρωση ήταν το αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης ανάμεσα στην επιθυμία και τον κανόνα που απαγορεύει την ικανοποίηση της επιθυμίας.

Αυτή η αντιπαράθεση επιτρεπτού/απαγορευμένου ρύθμιζε την ανθρώπινη υποκειμενικότητα μέχρι και τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Η παρακμή της νεύρωσης και η διάδοση της κατάθλιψης είναι ένα από τα αποτελέσματα της δημοκρατικής χειραφέτησης, που, μετά το 1968, απελευθέρωσε το άτομο από τα δεσμά της πειθάρχησης και της απαγόρευσης. Το άτομο κατακτάει το δικαίωμα να διαλέγει τη ζωή που θέλει να ζήσει, να μπορεί να γίνει ο εαυτός που επιθυμεί. Αυτό που απαιτείται στο εξής από το άτομο δεν είναι η πειθάρχηση και η συμμόρφωση στον κανόνα. Είναι αντίθετα η αυτονομία και η πρωτοβουλία. Το υποκείμενο δεν δεσμεύεται από αυστηρά προκαθορισμένα πρότυπα, ούτε ρυθμίζεται από μιαν εξωτερική τάξη, αλλά μπορεί να αλλάζει, να δρα μόνο του και να στηρίζεται στις δικές του επιλογές και αποφάσεις. Ολα αυτά έχουν συνέπεια την αύξηση της πίεσης για δράση και γενικά των απαιτήσεων που βαραίνουν το άτομο. Ο καθένας, ακόμη και ο πιο ευάλωτος, πρέπει να μπορεί να προσαρμόζεται σε έναν ασταθή και μεταβαλλόμενο κόσμο, επιδεικνύοντας ευελιξία, επινοητικότητα, ταχύτητα αντιδράσεων, ενώ καλείται επιπλέον να αναλαμβάνει ακέραιη την ευθύνη των αποτυχιών του. Το μέτρο του ιδανικού ατόμου δεν είναι πλέον η ευπείθεια και η υπακοή, αλλά η πρωτοβουλία, το σχέδιο, τα κίνητρα και τα αποτελέσματα που μπορεί να πετύχει στην προσπάθεια για τη μέγιστη αυτοέκφρασή του. Το ατομικό υποκείμενο πρέπει να επιστρατεύσει τις δικές του εσωτερικές δυνάμεις, τις διανοητικές του ικανότητες, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος, για να πετύχει εκείνα τα αποτελέσματα με βάση τα οποία θα αξιολογηθεί.

Αυτή η βαθιά μεταβολή της νεωτερικής έννοιας του υποκειμένου συνοδεύεται από μια ριζική αλλαγή της ψυχικής του παθολογίας. Η κατάθλιψη δεν πηγάζει πλέον από τη νευρωτική σύγκρουση ανάμεσα στον κανόνα και την παραβίασή του, που γεννά ένα αίσθημα ενοχής. Στις νέες συνθήκες, όπου δεν υπάρχουν πλέον απαγορευτικοί κανόνες, επειδή υποτίθεται ότι «όλα είναι δυνατά», η κατάθλιψη προέρχεται από ένα αίσθημα ανεπάρκειας γι’ αυτό που καλείται να κάνει το υποκείμενο και δεν είναι σε θέση να το κάνει σύμφωνα με τις προσδοκίες των άλλων, με βάση τις οποίες μετράει την αξία του ίδιου του εαυτού του. Με αυτήν την έννοια, η κατάθλιψη τείνει να παρουσιάζεται όχι τόσο ως μια απώλεια της χαράς της ζωής όσο ως μια παθολογία της δράσης, στενά συνδεδεμένη με μιαν ανασφάλεια του ατόμου γύρω από την ταυτότητά του. Το υποκειμενικό βίωμα που τη χαρακτηρίζει δεν είναι πλέον το αίσθημα της ενοχής, αλλά εκείνο της ανεπάρκειας. Ο καταθλιπτικός αισθάνεται ότι δεν είναι στο ύψος των περιστάσεων, «τον κουράζει να πρέπει να γίνει ο εαυτός του». Για να περιγράψει αυτή τη μεταβολή στην ψυχική παθολογία του σύγχρονου ατόμου, ο Ερενμπέργκ προσφεύγει σε δύο μυθικές μορφές: τον Οιδίποδα, που συμβολίζει το παλιό αίσθημα ενοχής και την πάλη για την απελευθέρωση από τον νόμο του πατέρα, και τον Νάρκισσο, που αντιπροσωπεύει τον φόβο ότι δεν είμαστε στο ύψος των υποχρεώσεών μας, το αίσθημα του κενού και της ανημπόριας. Τόσο η νεύρωση όσο και η κατάθλιψη, μας λέει ο Ερενμπέργκ, είναι ονόματα που δώσαμε στον ψυχικό αντίκτυπο κοινωνικών μεταβολών και των μετασχηματισμών της ατομικής υποκειμενικότητας που τις συνόδευαν
 

καλό ταξίδι ........

ΑΛΛΟΥ ΦΑΝ ΜΑΡΞ .... ΠΟΙΗΣΗ ΠΑΡΑ ΚΑΤΙ ..


10 Haziran 2014 Salı

αντίο μπλόγκερ/αναδημοσιευση ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ απο τον ΤΑΜΙΣΤΑ


αντίο μπλόγκερ

Ο Allu Fun Marx πέθανε πριν από πέντε μήνες και το έμαθα το περασμένο Σάββατο. Κοιτώντας δεξιά τη στήλη με τις ενημερώσεις από τις νέες αναρτήσεις κάποιων μπλογκ που παρακολουθώ, είδα στο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου τον τίτλο "Αποχαιρετισμός στον Allu Fun Marx". Κατέβηκα πιο κάτω, κατέβηκα ώσπου βρήκα το μπλογκ του με την ένδειξη "Πριν από 5 μήνες". 

Δεν ξέρω τι φάρα είναι οι μπόγκερ, οι μπλόγκερς που λένε άλλοι. Μάλλον δεν είναι φάρα. Το ότι δεν ξέρω το λέω σε κάθε ευκαιρία. Το ξέρω. Οι μπλόγκερ δεν είναι φάρα, είναι φάρες. Τα δίκτυα, όπου μαθές διευρύνεις τους ορίζοντες, είναι πιο κλειστά από την υλική καθημερινότητα, που η διαπερατότητά της ποικίλει επιτρέποντας τον συγχρωτισμό λογιών ανθρώπων. Τα φίλτρα του ίντερνετ αυστηρά. Όπως και εκείνα που κατασκευάζουν οι μπλόγκερ για συγκρατούν στοιχεία ταυτότητας και προσωπικότητας μη ανακοινώσιμα. Το ονοματεπώνυμό του, το πού ζούσε, κι άλλα στοιχεία απ' τη ζωή του μαθεύτηκαν τώρα, εγώ τα είδα στου Σαραντάκου, στο φέισμπουκ, λέει, γράφτηκαν, φέισμπουκ δεν έχω ο διεστραμμένος, τα έμαθα στου Σαραντάκου. 

Με τον Αλλουφάνη δεν ταιριάζαμε σε πολλά. Ανερυθρίαστα, όπως τόνιζε, κόκκινος  εκείνος,  σαν το μακρινό παρελθόν μου. Με μια βεβαιότητα που ζηλεύω καμιά φορά, μέσα στην καθολική αβεβαιότητά μου, αλλά συνήθως δεν μπορώ και να την καταλάβω. Νομίζω ότι ο ένας εκτιμούσε τον άλλον. Ποιος ποιον. Τι ήξερε για μένα πέρα απ' ό,τι φαίνεται εδώ; Αλλά και γιατί θα έπρεπε να ξέρει κάτι παραπάνω; Οι σφαίρες των ανώνυμων μπλόγκερ, σαν τα πλοία των τρελών, είναι κοινότητες φαντασιακές  ανθρώπων που πέρα απ' την καθημερινή τους ζωή έχουν στη διάθεσή τους ένα μέσο να εκφραστούν και να διαβαστούν αλλιώς κι αλλού. Αυτό το μέσο, το μπλογκ, όταν η ζωή τους τελειώσει, θυμίζει κενοτάφιο. Μνημείο γνωστού μπλόγκερ - αγνώστου ανθρώπου. 

Από την άλλη ζωή μας, την υλική - όχι την ηλεκτρονική, αποκαλύπτουμε λίγα θραύσματα, όμως έτσι κι αλλιώς από σπασμένα κομμάτια φτιάχνεται. Ελπίζω ότι δεν έχουμε κιόλας επιβεβαιώσει τον Virilio:

Χωρίς καν ν' αμφιβάλλουμε γι' αυτό, έχουμε γίνει οι κληρονόμοι και οι απόγονοι ενός τρομερού συγγενολογιού, δέσμιοι κληρονομικών στιγμάτων που μεταβιβάζονται όχι πια με τα γονίδια, το σπέρμα, το αίμα, αλλά από μιαν άρρητη τεχνητή μόλυνση.

Αργά κατάλαβα ότι δεν ήταν δική μου ιδέα η λέξη παραποίηση αντί για τη λέξη παρωδία, ίσως στο μπλογκ του την είχα δει κι έπειτα το ξέχασα και νόμισα ότι την σκάρωσα εγώ. Ο  Allu Fun Marx, ειδικός στις παραποιήσεις γνωστών ποιημάτων, στα ποιήματα παρά κάτι, που στοιχειοθετήθηκαν και σε ψηφιακό βιβλιαράκι από τον Βασίλη Λαλιώτη, παρώδησε όχι μόνο τα ποιήματα που παρώδησε αλλά και τις φάρες των μπλόγκερ. Όπως στο Blogger μαζί, παραποίηση του καρυωτακικού Όλοι μαζί:

Blogger μαζί κινούμε, συρφετός,
γυρεύοντας των comments την ευλογία
Μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός.
Αλλάζουμε με ήχους και συλλαβές
τα αισθήματα στη ιντερνετική καρδιά μας.
Στη Lifo αχ! πότε θα δούμε τα γραπτά μας,
για να μας πούνε blogger-ποιητές;
Γράφουμε για τα παλιά, τα παιδικά 
τα τραύματά μας. Παίρνουμε πόζα. 
Ανυπόφορη νομίζουμε πρόζα 
των καλών ανθρώπων τη συντροφιά. 
Μόνο για μας υπάρχουν του Θεού 
τα πλάσματα και, βέβαια, όλη η φύσις. 
Στη γη για να στέλνουμε ανταποκρίσεις, 
ανεβάσαμε post όσα τ’ άστρα του ουρανού. 
Κι’ αν πειναλέοι-για κλικ- γυρνάμε ολημερίς, 
κι’ αν ξενυχτούμε πάνω στα πληκτρολόγια 
ποτέ δεν τσιγκουνευτήκαμε στα λόγια… 
Στις πράξεις μόνο είμαστε λίγο ασυνεπείς. 



Γιώργο Αλλουφάνη σου αφιερώνω ένα δικό μου παραποίημα αποσπάσματος της Ρωμιοσύνης του Ρίτσου που δεν τέλειωσα πριν από χρόνια. Και τη Διεθνή, που - αναπόφευγο - εκεί πίσω μακριά ενώνει τα σκιρτήματά μας. 

το χέρι τους είναι κολλημένο στο ποντίκι
το ποντίκι είναι συνέχεια του χεριού τους
το χέρι τους είναι συνέχεια του μυαλού τους
το μυαλό τους είναι συνέχεια κολλημένο
έχουν στα χείλη τους απάνω λιποζάν
κι έχουν τιγκάρει με κενό τα μαύρα μάτια τους
σαν μιαα μαύρη τρύυπα σε μια γούβα του σύμπαντοος