14 Haziran 2011 Salı

Όλοι (οι νεοφασίστες) στην Πλατεία Συντάγματος!

Όλοι οι νεοφασίστες αύριο το πρωί στην Πλατεία Συντάγματος!
Προσοχή να μην φέρετε τα λάβαρα γιατί θα σας πάρουν χαμπάρι και οι αφελείς!
Ενδυμασία αγανακτισμένου, μη ψηφοφόρου, κολυμβητή!
Όταν θα κάνετε τον αποκλεισμό του Κοινοβουλίου να τον χαρακτηρίζετε "συμβολικό" και "ειρηνικό" αν σας ρωτήσουν δημοσιογράφοι.
Οι κρατικοδίαιτοι δείξτε κατανόηση για τα 1-2 συνθήματα που θα ειπωθούν για ξεκάρφωμα!
Άμα γίνει δικό σας το μαγαζί δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα. Θα σας κάνουν και προϊσταμένους στο Ελ. Δημόσιο και θα γίνετε "στελέχη"!
Ο καιρός γαρ εγγύς!

5 Haziran 2011 Pazar

Σεντόνι ανάρτηση

Στο συγκεκριμένο ποστ ήθελα να γράψω για τους αγανακτησμένους και γιατί δεν συμμετέχω (ακόμη) μαζί τους. Επειδή έχουν γίνει πάρα πολλές αναλύσεις για το ζήτημα δεν θα σχολιάσω, παρά θα πω πως αν σε περίπτωση που γίνουν οι απαραίτητες πολιτικές ζυμώσεις και στο τέλος οι απόψεις μας συγκλίνουν, τότε θα συμπορευτούμε. Αυτή τη στιγμή το θεωρώ ακόμα νεογέννητο και συγκεχυμένο.

Είχα όμως μαζέψει μία λίστα απο λινκς για να παραθέσω μαζί με την επιχειρηματολογία μου. Επειδή όμως αυτό δεν θα γίνει μου έμειναν τα λινκς. Έτσι παραθέτω μερικά απο αυτά προς ανάγνωση σε όποιον τα θεωρεί ενδιαφέροντα.

Καταρχάς ήθελα να τονίσω την σημασία της σύγκρουσης για την ανατροπή και την επανάσταση. Άλλωστε επανάσταση χωρίς σύγκρουση δεν νοείται. Για να μη παρεξηγηθώ θα τονίσω οτι δεν είμαι υπέρ της βίας μόνο για την βία. Όμως, η βία δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητα και σωματική. Βία ασκείται στον καθένα απο εμάς και ασκεί ο καθένας απο εμάς , στη δουλειά, στον έρωτα, στην οικογένεια και στα ίδια του τα παιδιά. Διαφόρων μορφών βίας βέβαια. Απο απειλές για απώληση μέχρι σωματική. Επομένως η αντίδραση δεν μπορεί παρά να είναι βίαιη. Δεν θα το αναλύσω παραπάνωαυτό. Απλά θεωρώ πως αναγκαζόμαστε να φτάσουμε σαν λαός σε βίαιες ενέργειες, απαραίτητες για την ανατροπή της τυραννίας και για την καλυτέρευση της ζωής μας. Άλλωστε καμία αλλαγή δεν έγινε χωρίς βία. Θα παραθέσω μερικά λινκς εδώ:

Παρισινή Κομμούνα

Γαλλική Επανάσταση


Ρωσική Επανάσταση

Επανάσταση του 1821


Και τέλος σε αντίθετα απο όλα αυτά είναι η πορτοκαλή «επανάσταση» της Ουκρανίας. Όταν δυνάμεις της αντιπολίτευσης μαζί με μεγάλη μερίδα του λαού, βγήκαν στους δρόμους και ανέτρεψαν ειρηνικά την τότε κυβέρνηση...Μετά από λίγο καιρό και η νέα κυβέρνηση αντιμετόπιζε προβλήματα... Φυσικά και δεν έλυσε κανένα πρόβλημα όπως και δεν είχε και κανένα στοιχείο ανατροπής (κάτι σαν αγανάκτηση μου κάνει)
http://en.wikipedia.org/wiki/Orange_Revolution

Στο indymedia βρήκα ένα πολύ καλό ιστορικό-ενημερωτικό ποστ που βρίσκεται εδώ http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=133461

Επειδή είναι λίγο τεράστιο θα παραθέσω τα επαναστατικά-εξεγερσιακά κινήματα που αναφέρει ένας αναγνώστης (για όποιον βαριέται να το διαβάσει):

Εξεγέρσεις
Εξεγέρσεις -επιγραμματικά.
Ασφαλώς, δεν είναι η πλήρης ο κατάλογος - και ευχόμαστε ποτέ να μην καταστεί "πλήρης" -να συνεχίζεται να γίνονται εσαεί.
Προσθέστε όποια δεν συμπεριλαμβάνεται. Εκτός από την αναμενόμενη στο Χαλάνδρι ή στο Μεταξουργείο ή όπου ετοιμάζεται, τέλος πάντων.
===========================
H Πολιτεία του Aίματος:
Tα ερείπια των Aσσυριακών πόλεων που δεν κατάφεραν ν' αντιμετωπίσουν την καταστροφική οργή των λαών που βρίσκονταν κάτω από την ηγεμονία τους.

"Pax Romana":
H χαώδης Pωμαϊκή Aυτοκρατορία δεν θα γνωρίσει ποτέ την ειρήνη καθώς οι υπόδουλοι λαοί της βρίσκονται διαρκώς σε κατάσταση ανταρσίας. Οι συνεχείς εξεγέρσεις, από αυτή της βασίλισσας Mπουντούικα, στην Aγγλία, ως αυτή του Mιθριδάτη στη Mικρά Aσία, κλονίζουν την αυτοκρατορία και συμβάλλουν στην παρακμή της.

Σπάρτακος:
Eνας δούλος από τη Θράκη που προοριζόταν για μονομάχος στο Kολοσσαίο, είναι ο ηγέτης του κινήματος των κολασμένων. Οι ρωμαϊκές λεγεώνες καταφέρνουν να καταστείλουν το επίφοβο κίνημα των δούλων. T' όνομά του, σύμβολο της ελευθερίας, επανεμφανίζεται το 1918 στη Γερμανία όπου οι εξεγερμένοι εργάτες αυτοαποκαλούνται σπαρτακιστές.

Iππόδρομος:
Yποκατάστατο της αρχαίας αγοράς την περίοδο της Bυζαντινής Aυτοκρατορίας. Aπό εκεί ξεκινάει η Στάση του Nίκα, που, όπως και η Kομμούνα των Zηλωτών στη Θεσσαλονίκη, πνίγεται σε ποταμούς αίματος. H αποτυχία τους σηματοδοτεί την εδραίωση της απολυταρχικής εξουσίας του αυτοκράτορα. Πέρα από αυτά οι μονοφυσιτικές επαρχίες της Aνατολής ήταν σε διαρκή εξέγερση, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των εικονομαχιών.

Σικελικός Eσπερινός:
Οι Σικελοί ξεσηκώνονται ενάντια στους Φράγκους, διεκδικώντας την αυτονομία τους. H δολοφονία του πρώτου Φράγκου πραγματοποιείται έξω από μια εκκλησία. H εξέγερση απλώνεται ταχύτατα σε όλη τη Σικελία και στη Mεσσήνη.

"Mααρέτ εν Nομάν":
Οχυρό που καταστρέφει ο οπλισμένος λαός που ακολουθεί τη δεύτερη Σταυροφορία, αγανακτισμένος από την πείνα, τις ταλαιπωρίες και τις εσωτερικές διαμάχες των ηγετών της εκστρατείας. Προάγγελος των μεγάλων αντιφεουδαρχικών εξεγέρσεων.

Tζον Mπολ:
Tο 1381 σημειώνεται η πιο μεγάλη αγροτική εξέγερση στην Aγγλία που καταστέλλεται άγρια από το στρατό του βασιλιά. Ο θρησκευτικός ηγέτης της Tζον Mπολ βρίσκει μαρτυρικό θάνατο στην πυρά.

Aγροτικές εξεγέρσεις:
Tο 1493, η πρώτη από τις μεγάλες αγροτικές εξεγέρσεις του Mεσαίωνα, με σύνθημα «Tίποτα άλλο από τη δικαιοσύνη του Θεού» καταπνίγεται. Tο ίδιο συμβαίνει και με την εξέγερση του 1525, που την αποκηρύσσει ο Λούθηρος, όπως και με την εξέγερση της «Aγροτικής Aδελφότητας», στην Kροατία και τη Σλοβενία το 1573.

Ο Σιδερένιος Aνθρωπος:
Eτσι ονόμασε ο ρωσικός λαός τον Στένκα Pαζίν, έναν απλό κοζάκο που ξεσηκώνει τις μάζες της περιοχής μεταξύ του Οκά και του Bόλγα στα 1667. Σκοτώνοντας τους ευγενείς, τους παπάδες και τους υπαλλήλους του τσάρου κηρύσσει την περιοχή «ελεύθερη κοινότητα των χωρικών, κατόχων όλης της γης».

Aϊτή:
H πρώτη επιτυχημένη εξέγερση μαύρων σκλάβων. Ξεσηκώνονται το 1791, αναγνωρίζονται ως ελεύθερο κράτος στις 31 Δεκεμβρίου του 1803, αφού έχουν αντιμετωπίσει τα αποικιοκρατικά στρατεύματα των Aγγλων, των Γάλλων και των Iσπανών. H ελεύθερη Aϊτή είναι η πρώτη που αναγνωρίζει την επαναστατημένη Eλλάδα ως εμπόλεμο κράτος το 1821.

Mαύρη Δύναμη:
Mια σειρά απεγνωσμένων εξεγέρσεων των μαύρων σκλάβων της Aμερικής από το 1663 ως το 1831. Πάρα τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί ισότητας, τα γκέτο συνεχίζουν να παίρνουν φωτιά είτε με τη συμβολή οργανωμένων ομάδων όπως οι Mαύροι Πάνθηρες της δεκαετίας του '60, είτε ξεσπώντας σε εκρήξεις ανεξέλεγκτης βίας.

Bαστίλη:
H καταστροφή της περιβόητης φυλακής, που συμβόλιζε τη βασιλική εξουσία, από τις μάζες, στις 14 Iουλίου του 1789. Mια πράξη που σήμανε την επικράτηση της Γαλλικής Eπανάστασης και το τέλος του παλαιού κόσμου.

Λυσσασμένοι:
H άμορφη μάζα των εξαθλιωμένων του Παρισιού που αποτέλεσε την κύρια δύναμη κρούσης της επανάστασης. Eνα όνομα που το επανεμφανίζεται επάξια το Mάη του 1968.

Σεν Zιστ:
Ο 22χρονος κομήτης της Γαλλικής Eπανάστασης που μαζί με τον Pοβεσπιέρο συμβάλλει στην επικράτηση της "Tρομοκρατίας". Ο «αιματοβαμμένος τίγρης», όπως τον αποκαλούσαν οι εχθροί του, οδηγείται στη λαιμητόμο σε ηλικία 27 ετών. H περίφημη φράση του «όσοι κάνουν μισές επαναστάσεις, σκάβουν τον τάφο τους», με την οποία δικαιολογούσε τη σκληρότητά του, έμεινε στην ιστορία.

Θούριος:
To ποίημα του Pήγα Φεραίου που προτρέπει τους λαούς που βρίσκονται κάτω από το ζυγό του σουλτάνου να ενωθούν σε ένα πανβαλκανικό επαναστατικό κίνημα. Eίναι η εποχή που η Οθωμανική Aυτοκρατορία κλονίζεται από τοπικές εξεγέρσεις. Οι ημιαυτόνομες περιοχές και τα Ορλοφικά προαναγγέλλουν την ελληνική επανάσταση του '21, που ξεσπά με την κραυγή ελευθερία ή θάνατος».

"Kαθολική Eνωση":
H αρχή της ατέλειωτης προσπάθειας των Iρλανδών να αποτινάξουν τον αγγλικό ζυγό. Ο Ο' Kόνελ οργανώνει ένα κίνημα που στηρίζεται σε μυστικές τρομοκρατικές εταιρείες που θα ξεσηκώσει το λαό στη διεκδίκηση της αυτονομίας του.

"Tο Eυρωπαϊκό 1848":
Eίναι η χρονιά που σημαδεύεται από εξεγέρσεις σε όλες σχεδόν τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Tο Παρίσι, το Bερολίνο, η Bιέννη, η Πράγα, η Bενετία, το Παλέρμο, η Nάπολη γνωρίζουν τον «πυρετό των οδοφραγμάτων» και τη βίαιη θεραπεία του από το στρατό.

Παρισινή Kομμούνα:
Όσο βραχύβια στάθηκε η ύπαρξή της, τόσο μεγάλη στάθηκε η επιρροή της. Tο εξεγερμένο Παρίσι του 1871 πραγματώνει το όραμα της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας πριν συντριβεί από τα στρατεύματα του Θιέρσου. Ο Mπακούνιν την αποκάλεσε μια τολμηρή και ειλικρινή άρνηση του κράτους, ενώ ο Mαρξ θα τη χαρακτηρίσει δοξασμένο προάγγελο μιας νέας κοινωνίας.

Bολνίτσα:
H εξουσία των ελεύθερων σοβιέτ που διεκδίκησαν οι εξεγερμένοι στη Pωσία του 1905, πριν σφαγιαστούν από τους κοζάκους του τσάρου. Tο ίδιο σύνθημα ενέπνευσε και την επιτυχημένη επανάσταση των μπολσεβίκων. Mε την άνοδό τους στην εξουσία χρησιμοποιούν το νεοσύστατο κόκκινο στρατό ενάντια στις μαχνοβίτσνες των Ουκρανών και τους ναύτες της Kροστάνδης .

Mπόξερς:
H επανάστασή τους στην Kίνα το 1910 κατά της αποικιοκρατίας αποτυγχάνει ύστερα από συνδυασμένη επέμβαση των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Ο διεθνής έλεγχος καταργείται όταν θριαμβεύει η κομμουνιστική επανάσταση με ηγέτη τον Mάο Tσε Tουνγκ.

Kιλελέρ:
Οι Θεσσαλοί κολίγοι απαιτούν με δυναμικές κινητοποιήσεις τη διανομή τής γης που βρίσκεται στα χέρια των τσιφλικάδων. Ο στρατός επεμβαίνει για να καταπνίξει τη διασάλευση της τάξης.

"Γη και Eλευθερία":
Ο ισπανικός λαός παίρνει τα όπλα το 1936, ενάντια στα στρατεύματα του πραξικοπηματία Φράνκο. Οι επαναστάτες πολιτοφύλακες της Bαρκελώνης πολεμούν στα χαρακώματα τους φασίστες και στα οδοφράγματα τους σταλινικούς που θέλουν τον έλεγχο της επανάστασης. Aνάμεσα σε δύο πυρά, το μεγαλύτερο κοινωνικό πείραμα της σύγχρονης εποχής τελειώνει άδοξα.

«Yπαρκτός σοσιαλισμός»:
Πίσω από τις πόρτες του Παράδεισου των εργατών οι μάζες εξεγείρονται ενάντια στη βαρβαρότητα του γραφειοκρατικού μηχανισμού. H Aνατολική Γερμανία το 1953, η Ουγγαρία το 1956, η Tσεχοσλοβακία το 1968, η Πολωνία το 1980.

"Γκεριλέρο":
Ο Λατινοαμερικάνος αντάρτης. Aπό την εποχή του Σιμόν Mπολιβάρ ως τη σημερινή, οι γκεριλέρος διεξάγουν αιματηρούς αγώνες πρώτα ενάντια στους αποικιοκράτες και ύστερα ενάντια στα στρατιωτικά καθεστώτα που επιβάλλονται με την ισχύ των όπλων. Eκεί γεννιούνται οι θρύλοι του Zαπάτα, του Mαρινγκέλα, του Σιενφουέγος, του Tσε. Mια περιοχή που ακόμα κλονίζεται από τα κινήματα των απελπισμένων.

Kαλάσνικοφ:
Aπέκτησε τον τίτλο του αγαπημένου όπλου των επαναστατών. Eνα αυτόματο, ρωσικής παραγωγής, ειδικά σχεδιασμένο για τις αντίξοες συνθήκες του ανταρτοπόλεμου, σύμβολο της ένοπλης πάλης των λαών του Tρίτου Kόσμου από τους Bιετκόνγκ ως τους Tουπαμάρος.

Mάης του '68:
Xαρακτηρίστηκε ως η Kομμούνα του 20ού αιώνα. H Γαλλία, μια ανεπτυγμένη βιομηχανική χώρα, παραλύει από τη δυναμική κι ανεξέλεγκτη εξέγερση των φοιτητών και των εργατών. H γιορτή στους δρόμους τελειώνει σύντομα με την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής. H πραγματική επιρροή της βρίσκει έδαφος στους Mεξικανούς φοιτητές που σφαγιάστηκαν από το στρατό στην πλατεία των Tριών Πολιτισμών και στους βίαιους αγώνες του ιταλικού προλεταριάτου.

Tιεν Aν Mεν:
H πλατεία της μεγάλης σφαγής των Kινέζων φοιτητών το 1989. H αιματηρή καταστολή της και οι πολυάριθμες εκτελέσεις των αντιφρονούντων δείχνουν τη βαρβαρότητα των κληρονόμων του μαοϊκού καθεστώτος.
Έπειτα απο το διάβασμα τα έμπλεξα λίγο και έριξα μία ματιά για τον Νετσάγεφ και τα καμμώματά του. Θεωρώ χρήσιμο να διαβάσει κανείς έστω την αναφορά που έχει ένα site αναρχικών: http://anarchyarchives.blogspot.com/2010/06/blog-post.html για να έχει έστω και μία όχι εις βάθος γνώση τι είναι αυτοί οι κομμάντος νετσάγες (φασιστοαναρχούλιδες για μένα...).

Επειδή ακούγεται πολύ η αμεσοδημοκρατία τελευταία, χωρίς να ξέρει ο πολύς λαός τι είναι ας διαβάσει αυτό

Βρήκα και μερικές κριτικές για την αμεσοδημοκρατία αλλά δεν τις παραθέτω.
Σημαντικό όμως είναι να δει και κανείς την «δημοκρατία» της αρχαίας Ελλάδας και τη σχέση της με τη δουλεία. Έτσι θα μπορεί να την συγκρίνει με την σημερινή δημοκρατία του δυτικού πολιτισμού. Εκεί θα βρεί και ποιά είναι η θέση του. Επίσης στο τέλος θα καταλάβει οτι δεν ήταν και πολλή δημοκρατική η αρχαία Ελλάδα...


Και επειδή μέσα στους αγανακτισμένους μαζεύτηκαν και πολλοί φασίστες δίνω και αυτό το άρθρο προς ανάγνωση. Μιλάει για τον ρατσισμό, κατώτερες φυλές κλπ μαλακίες που λένε οι φασίστες. Έτσι μήπως να αρχίσουμε να ασκούμε και εμείς λίγο βία σε αυτούς που με κατσαβίδια και μαχαίρια σουβλίζουν της γης του κολασμένους;
http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=277404
Τέλος, καλή κριτική για το κίνημα των αγανακτισμένων είναι αυτή εδώ του anarchy press.

Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη παρουσίαση που μπορούσα να κάνω, αλλά τουλάχιστον ελπίζω οτι θα δώσουν κάποιο ερέθισμα σε όσους θα ήθελαν να διαβάσουν κάτι (καλά δεν είναι και τίποτε φανταστικά λινκς...wikipedia είναι, αλλά τουλάχιστον κάτι είναι...)

Γιατί στο τέλος θα αφήσουμε μόνο τα χέρια μας να ρίχνουν μούτζες στους βουλευτές. Λες και αν ήταν άλλοι βουλευτές δεν θα έκαναν τα ίδια. Λες και δεν είναι το σύστημα το ίδιο που γεννάει την αδικία...

31 Mayıs 2011 Salı

Αγανακτισμένοι... με καπέλο

Σε εξέλιξη η επιχείρηση καπελώματος / υποκατάστασης των αγανακτισμένων από το ΣΥΡΙΖΟ-ΚΚΕ.
Ήδη, "οι αγανακτισμένοι" έγιναν "οι αγανακτισμένοι που διαμαρτύρονται για τα μέτρα λιτότητας και για την ανεργία". Σήμερα ο Γκούφυ -που προχτές τους απυήθυνε μήνυμα- θα βγάλει και λόγο στο διπλανό χώρο των Προπυλαίων...

29 Mayıs 2011 Pazar

Η Πόλις εάλω


Τρίτη 29 Μαϊου 1453: Η Πόλη του Μεγάλου Κωνσταντίνου αλώθηκε. Ύστερα από 58 μερόνυχτα πολιορκίας γίνεται η τρίτη και μεγαλύτερη επίθεση.Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης άρχισε επίσημα στις 7 Απριλίου του 1453. Όμως οι προετοιμασίες είχαν αρχίσει τον Ιανουάριο του ίδιου έτους με την μεταφορά των κανονιών και τον Μάρτιο με την έλευση του οθωμανικού στρατού κάτω από τα τείχη της Πόλης
Οι πολιορκητές ανέρχονταν σε 150.000 στρατιώτες και πλαισιώνονταν από τεχνίτες, εργάτες, υπηρέτες, κλπ. και μεγάλο πλήθος ατάκτων. Ηταν άριστα οργανωμένος και εκπαιδευμένος και φανατισμένος από τους δερβίσηδες (Τούρκους μοναχούς), που κυκλοφορούσαν στο στρατόπεδο και τόνωναν την πολεμική ορμή του πλήθους. Ο πολεμικός στόλος αποτελούμενος από 400 πλοία έφθασε στο Βόσπορο στις 12 Απριλίου.
Ο Μωάμεθ έστησε τη σκηνή του απέναντι από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού. Για τον αποκλεισμό της πόλης χρησιμοποίησαν τα κάστρα που είχαν χτίσει στις δυο πλευρές του Βοσπόρου, το Ανατολού και το Ρούμελη.
Μέσα από τα τείχη η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική. Η Κωνσταντινούπολη είχε χάσει όλη τη λάμψη του παρελθόντος. Ηταν μια ερειπωμένη πόλη, που μόνο το Παλάτι, ο Ιππόδρομος, και οι μεγάλες εκκλησίες θύμιζαν το λαμπρό παρελθόν. Ο πληθυσμός της δεν ξεπερνούσε τα 50.000 άτομα. Οι Βυζαντινοί στρατιώτες ανέρχονταν σε 5.000 και 2.000 οι ξένοι, κυρίως Γενουάτες και Βενετοί. Μάλιστα 700 Γενουάτες είχαν φθάσει με δυο καράβια στις 26 Ιανουαρίου 1453 και αρχηγό τον έμπειρο Ιωάννη Ιουστινιάνη. Τα τείχη είχαν επισκευαστεί βιαστικά, και εκβαθύνθηκε η τάφΤρίτη 29 Μαϊου 1453: Η Πόλη του Μεγάλου Κωνσταντίνου αλώθηκε. Ύστερα από 58 μερόνυχτα πολιορκίας γίνεται η τρίτη και μεγαλύτερη επίθεση.ρος. Συγκεντρώθηκαν τρόφιμα, ενώ τα κειμήλια των εκκλησιών δόθηκαν για να κοπούν νομίσματα και να πληρωθούν οι στρατιώτες. Επίσης είχαν σταλεί επιστολές βοήθειας σε όλους τους χριστιανούς ηγεμόνες. Οι Γενουάτες στα τείχη του Γαλατά έμειναν ουδέτεροι και δεν βοήθησαν καθόλου στην άμυνα της πολης.
Η τουρκική επίθεση άρχισε με βολές πυροβολικού, που άνοιγαν τρύπες στα τείχη, τις οποίες όμως κατάφερναν να κλείσουν οι αμυνόμενοι. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να σπάσουν την αλυσίδα του Κερατίου κόλπου, αλλά δεν τα κατάφεραν . Μάλιστα στις 20 Απριλίου κατόρθωσαν να περάσουν ένα βυζαντινό και τρία γενουατικά καράβια με αρχηγό τον Φλαντανελλά διαλύοντας την αντίσταση των Τούρκων. Δυο μέρες αργότερα οι Οθωμανοί κατασκεύασαν διόλκο δώδεκα χλμ. από τον Βόσπορο στον Κεράτιο και πέρασαν με αυτό τον τρόπο 70 πλοία στον Κεράτιο κόλπο.
Στις 21 Μαίου ο Μωάμεθ ζήτησε την παράδοση της πόλης και υπόσχονταν στον Κωνσταντίνο και σε όσους ήθελαν ότι θα μπορούσαν να φύγουν ελεύθεροι από την πόλη. Ο Κωνσταντίνος πρότεινε να πληρώσει υψηλότερους φόρους υποτέλειας -πλήρωνε 300.000 ασημένια νομίσματα ετησίως-, αλλά να κρατήσει υπό την κατοχή του την Κωνσταντινούπολη: "Το δε την πόλιν σοι δούναι, ούτ' εμόν έστιν ούτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών".
Στις 27 Μαίου άρχισε σφοδρός βομβαρδισμός. Δυο μέρες αργότερα ξεκίνησε η τελική επίθεση σε πολλά μέρη των τειχών, αλλά με επίκεντρο την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, διότι εκεί το τείχος είχε σχεδόν καταπέσει. Στην τρίτη τουρκική έφοδο, ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε και αποσύρθηκε από τη μάχη. Η αποχώρησή του έφερε σύγχυση στους αμυνόμενους και οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ, ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, έπεσε στα τείχη σαν απλός στρατιώτης.
Η Πόλις εάλω!
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Ελεύθεροι
Πρώτη εκτέλεση: Ελεύθεροι
Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα επουράνια
σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα Μοναστήρι,
Με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες.
Κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και Διάκος.

Ψάλλει ζερβά ο Βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης
κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά εσειώνταν οι κολώνες
Να μπούνε στο Χερουβικό και νάβγει ο Βασιλέας,
φωνή του ήρθε εξ ουρανού κι απ’ Αρχαγγέλου στόμα:

Πάψατε το Χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα’ άγια,
παπάδες πάρτε τα ιερά κι εσείς κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.

Μον’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά να ‘ρθούν τρία καράβια
το ‘να να πάρει το Σταυρό και τα’ άλλο το Βαγγέλιο,
το τρίτο το καλύτερο την άγια τράπεζά μας,
μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας την μαγαρίσουν.

Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες.
Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας

26 Mayıs 2011 Perşembe

Η μη βια

Τελευταία είναι της μόδας η προβολή της μη βίας. Πριν απο λίγες μέρες έγινε η παρουσίαση ενός βιβλίου που χαρακτηρίζει κάθε μορφή πολιτικής βίας φασιστική. Τώρα οι ειρηνικές συγκεντρώσεις. Όχι διαδηλώσεις. Συγκεντρώσεις. Δεν διαδήλωνε κανείς. Κανένας δρόμος δεν έκλεισε. Κανένα οικονομικό πισωτράβηγμα δεν είχαμε.

Η τελευταία προβάλλεται και απο τα ΜΜΕ που το θεωρώ πολύ ύποπτο. Όλα λοιπον τα γεγονότα αυτά, σε συνδυασμό με δηλώσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για καταδίκη της, όπως και η καταδίκη οποιασδήποτε μορφής της (καταδίκη απεργιών, ξυλοκόπημα διαδηλωτών, κλπ) συνθέτουν μία ωραία θεωριούλα. Την θεωρία που είχαν και οι ΔΑΠίτες-Πασπίτες-ΚΝίτες όταν σπουδαζα. Αυτή έλεγε: Δηλώστε την αντίδρασή σας. Θα στείλετε μία επιστολή δυσαρέσκειας. Ή συμβολική κατάληψη ή αποχή απο μαθήματα για 2 ώρες....

Συμφέρει πολύ στο κράτος η μη βία. Δεν υπάρχει αρνητική συνέπεια στην τοπική οικονομία (πόσο μάλλον στην ευρύτερη οικονομία). Οι επιχειρήσεις δουλεύουν κανονικά. Οι υπάλληλοι δεν κατεβαίνουν στο δρόμο γιατί δεν υπάρχει πορεία. Και εννοείται η απεργία είναι μία λέξη που πρέπει να αποφεύγεται γιατί απεργία=βίαιη πράξη.

Στις μη βίαιες συγκεντρώσεις λοιπόν, όπως και αυτές σε Ελλάδα και Ισπανία, κατεβαίνει κόσμος που δεν θα κατέβαινε σε τίποτε άλλο. Ίσως ο ίδιος κόσμος δεν έχει κατέβει ποτέ σε τίποτε για να διαμαρτυρηθεί Αυτό είναι μία αρχή βέβαια. Αλλά πρέπει να συνεχιστεί.

Ιστορικά ποτέ δεν άλλαξε κάτι (είτε προς το καλύτερο, είτε προς το χειρότερο) χωρίς βία. Στην Ελληνική ιστορία η ανίσταση στη Γερμανική κατοχή δεν έγινε με καθιστικές διαμαρτυρίες. Το πολυτεχνείο τελούσε υπο κατάληψη. Στην Ρωσία το 1917 δεν πήγαν οι κατώτερες οικονομικά τάξεις με τριαντάφυλλα να διώξουν τον τσάρο. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος δεν πήρε την εξουσία με πλακάτ και μαζώξεις.

Έτσι λοιπόν απο την δική μου σκοπιά βλέπω να γίνεται το εξής. Ο κόσμος μετά απο 1-2 βδομάδες θα κουραστεί και θα πάει σπίτι του. Θα πει ότι έκανε το καθήκον του και τελικα ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. Αυτό είναι και το χειρότερο που μπορεί να συμβεί. Γιατί ο κόσμος δεν κατέβηκε στις συγκεντρώσεις για να χάσει. Απλά δεν ξέρει τον τρόπο να διεκδικέι. Έχει πιπιλιστεί το μυαλό του με όλα αυτά τα μη βίαια και δεν ξέρει κάτι άλλο. Στο τέλος θα αποδεχτεί την ανικανότητά του και θα συνεχίσει να επιτρέπει σε άλλους να παίρνουν αποφάσεις για το μέλλον του.

Υπάρχει και η μικρή πιθανότητα να υπάρξει τέτοια πολιτική ζύμωση που στο τέλος οι ειρηνικές συγκεντρώσεις θα οδηγήσουν σε γενικευμένες απεργίες μαζί με πορείες και καταλήψεις (δηλαδή αυτό που οι μεγάλοι ονομάζουν βία). Πράγμα που θα φέρει και την καταστολή. Όμως δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Δεν θα στα δώσει απλόχερα η εξουσία όλα. Ή θες να μη σκίσεις καμιά κάλτσα οπότε συνεχίζεις να τρως το αγγούρι όπως και τώρα ή έρχεσαι σε σύγκρουση αναγκαστικά μήπως και αλλάξει κάτι (προς το καλύτερο γιατί χειρότερα μόνο με την παθητική στάση πάει).