Η Τζούλια ήταν μόνο η αρχή

Τι θα γίνει απο εδώ και πέρα; Δηλαδή μετά την οικονομική κατάρρευση της ελλάδος.
Η Τζούλια με την τσόντα έδωσε το έναυσμα. Ο ΠΑΟΚ παίρνει πρωτάθλημα και οι ομάδες της ελλάδας πάνε καλά στο εξωτερικό.
Τα μεγάλα σκάνδαλα αρχίζουν και εμφανίζονται. Ο ένας πηδιέται με τη μία. Ο άλλος χωρίζει με την άλλη και πάει λέγοντας. Στο μπάσκετ καμιά εθνική θα σαρώσει και στο ποδόσφαιρο κάτι παρόμοιο θα γίνει. Ή τουλάχιστον δεν θα πάμε και πολύ άσχημα στη Ν. Αφρική.
Περιμένουμε να γίνει καμιά πετρελαιοκηλίδα στο Αιγαίο ή στο Ιόνιο. Να βρούμε τίποτε πυρηνικά θαμμένα σε κανα χωράφι και σίγουρα κάποιος καταστροφικός σεισμός θα μας χτυπήσει (άλλωστε τα μέσα υπάρχουν για να γίνει το τελευταίο).
Σίγουρα απο μπουμπούκια στην τηλεόραση θα περιμένουμε πολλά τώρα εν ώρα πλήρους οικονομικής αποσύνθεσης. Όσο θα μεγαλώνει η ανεργία και η οικονομική δυσφορία, όλο και περισσότερα σκάνδαλα, επιτυχίες και συμβάντα θα βγαίνουν στην φόρα. Ο ελληνικός λαός, μπουνταλάς όπως είναι και αμόρφωτος, θα απορροφηθεί με τον πεσμένο κώλο της Τζούλιας για άλλη μία φορά. Όσο η μιζέρια του θα αυξάνεται τόσο θα του δίνουν άρτο και θεάματα. Άλλωστε τα ίδια γινόταν στην αρχαία Ρώμη. Απο την άλλη ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης στρατολογούσε μίζερους και εξαθλιωμένους δίνοντάς τους ρούμι και λουκάνικα.
Επίσης θα δούμε πολλές ρατσιστικές επιθέσεις καθώς και μία αναρχο-αριστερά πολύ ενεργή. Όταν υπάρχει οικονομική κρίση υπάρχει και πόλωση. Οι μεν διανοητικά υπερ-καθυστερημένοι θα πάνε με της ακροδεξιά (άλλωστε ο μετανάστης δεν φταίει για την κρίση;) και οι κάπως πιο συνειδητοποιημένοι θα πάνε προς αριστερά.
Θα ενταθούν πάντως οι κάθε λογής ακρότητες.
Και καθώς η χώρα θα βυθίζεται όλο και πιο πολύ μέσα στον λήθαργο και τις εσωτερικές τριβές, μεγάλες και επικερδείς δημόσιες επιχειρήσεις θα πουλιούνται για να ξεχρεώσουμε. Κομμάτια εδάφους θα δίνονται σε γερμανο-γαλλο-αγγλικο-ελληνικές επιχειρήσεις ή στην εκκλησία για ένα κομμάτι ψωμί.
Επίσης σημαντικό: Οι μπάτσοι θα βγούνε παγανιά.
Δεν είναι τυχαίο ότι τώρα έκλεισε το gamato.info. Τέτοια πράγματα θα αρχίσουν να γίνονται συνέχεια. Όταν έχεις κρίση οικονομική, το τελευταίο που θες είναι η εξέγερση. Η αστυνομία θα αρχίσει να χτυπάει προληπτικά. Όσα κομμάτια του λαού μείνουν ενεργά και δεν ψαρώσουν απο θέαμα και σκάνδαλα, με το που σηκώσουν κεφάλι θα το χτυπάει ο μπάτσος.
Εκτός αν η κατάσταση γίνει τόσο ακραία που και οι μπάτσοι αρχίσουν και δεν θέλουν να παίρνουν μόνο 3 και 60 για να δείρουν τον κόσμο.

Και πού είναι η εκκλησία?ΟΕΟ?

Είναι γνωστό πως η Ελλάδα έχει μπει σε τροχιά πτώχευσης εδώ και καιρό, και όσοι δεν το έχουν καταλάβει το ταμείο είναι μείον και δυστυχώς επτωχεύσαμε....
Ποιός έχει την μεγαλύτερη περιουσία αυτήν την στιγμή στον Ελληνικό χώρο;
Η εκκλησία.
Και η εκκλησία δεν είναι δημόσιο. Είναι μία επιχείρηση. Υποτίθεται οτι είναι εδώ για το καλό του ανθρώπου. Αλλά οι ρασοφόροι της πληρώνονται απο το κράτος. Κάνουν μπίζνες με οικόπεδα και χρηματιστήριο (τα νόμιμα γιατί για παράνομα έχουν ακουστεί πάρα πολλά άλλα) αλλά απο φορολογία στο κράτος μηδέν.
Αν αυτή τη στιγμή γινόταν δέσμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας η χώρα μας θα μπορούσε να ξεπληρώσει τα πάντα. Αλλά τέτοιο πράγμα δεν περιμένουμε ποτέ απο ανθρώπους που όταν ακόμα είχαν τα λεφτά δεν επένδυσαν σε σωστά πράγματα. Τώρα δεν πρόκειται να ζητήσουν ούτε ευρώ απο την περιουσία της εκκλησίας.
Το θέμα είναι όμως οτι σε αυτήν την δύσκολη στιγμή που περνάει η ελληνική οικονομία και που εδώ και χρόνια την νιώθει στο πετσί του ο έλληνας εργαζόμενος και νέος, και που θα την νιώθει ακόμα πιο έντονα απο εδώ και πέρα, η εκκλησία δεν κάνει τίποτε. Ενώ θα έπρεπε να βοηθήσει με κάποιο τρόπο τον λαό τον ελληνικό δεν ανοίγει ούτε παγκάρι. Να μου πεις πότε άνοιξε; Μόνο για ελεημοσύνη είναι ικανή. Αλλά η ελεημοσύνη ποτέ δεν βοήθησε κανέναν. Η επένδυση όμως σε μόρφωση και σε παραγωγή (πρωτογενή ή δευτερογενή) θα μπορούσε να σώσει την κατάσταση.
Και τώρα η ελλάδα είναι στην θέση του νεκρού που απλά βρίσκεται το πτώμα του πεταμένο σε μία άκρη του δρόμου και τα λαμόγια βάζουν το χέρι στην τσέπη να αρπάξουν ότι αυτή έχει μέσα. Τα σκυλιά σε λίγο θα έρθουν να εξαφανίσουν το σώμα της. Και ξέρουμε όλοι ποιοι είναι αυτοί. Οι τράπεζες που δάνεισαν στην ελλάδα για τα ομόλογα. Και όχι ξένες τράπεζες αλλά ελληνικές. Και πίσω απο τις τράπεζες κρύβονται επιχειρηματίες καθώς πρέπει, που με δάκρυα βγαίνουν στα κανάλια και λένε στον ελληνικό λαό οτι θα πρέπει να σφίξει το ζωνάρι για να πληρώσει τα χρέη τους. Τα χρέη που οι ίδιοι δημιούργησαν και θα επωμιστούν το όφελος.
Ένας φαύλος κύκλος που τροφοδοτείται συνεχώς απο τον ιδρώτα και το αίμα του εργαζόμενου λαού.
Και πάλι. Η εκκλησία πού είναι; Για να μη ξεφτιλίστε θα έπρεπε να αυτή απο μόνη της να δώσει μεγάλο μέρος της περιουσίας της. Όχι να διοργανώνει εράνους. Αλλά προτιμάει τον δρόμο χέρι χέρι με τα αφεντικά και τα λαμόγια.
Γιατί είναι ξεφτίλες Και τέτοιοι ξεφτίλες θέλουν κλωτσιές για να φύγουν απο εδώ.

Planta 4a

Είδα αυτή την ταινία και πραγματικά με εντυπωσίασε. Παραθέτω το πως την παρουσίασε ο uploader στο www.gamato.info (http://www.gamato.info/details.php?id=6073c8be0f4fcb67f42ffcd25b86864055500b78) απο όπου και μπορείτε να την κατεβάσετε. Έχουμε λοιπόν:
Ο τέταρτος όροφος είναι μία πραγματικά αξιόλογη ταινία. Ένα δράμα που πραγματεύεται τους πρώτους έρωτες, το μπάσκετ, τις συνήθεις σκανταλιές της παιδικής ηλικίας και πάνω απ' όλα, τη φιλία. Βασικά μια κωμωδία, σίγουρα θα γελάσετε σε πολλές σκηνές, αλλά θα σκουπίσετε και δάκρυα στην πορεία... Μία ταινία με δροσερή ειλικρίνεια, πλημμυρισμένη με θλίψη και χιούμορ. Και παρεμπιπτόντως... λαμβάνει χώρα στην ογκολογική κλινική ενός νοσοκομείου. Ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να θεωρήσει πως το γεγονός αυτό καθορίζει ένα πλαίσιο λειτουργίας έντονα καταθλιπτικό. Και όμως όχι! Τα νεαρά αγόρια πάσχουν από καρκίνο, κάτι που ποτέ δεν ξεχνάς, ούτε μπορείς να παραβλέψεις, αλλά η αρρώστια δεν κυριαρχεί στην ταινία, επιλέγοντας να παραμείνει σχεδόν στο παρασκήνιο. Ο σκηνοθέτης Antonio Mercero, κατάφερε να καταπιαστεί με ένα τόσο δύσκολο θέμα και να φέρει αυθεντικό χιούμορ στην ιστορία, χωρίς να παρακάμπτει την σοβαρότητα της ασθένειας από την οποία πάσχουν τα αγόρια. Καθίσταται ακόμη πιο αξιόλογη από το γεγονός ότι βασίζεται σε πραγματική ιστορία, αυτή του Albert Espinosa, χρονίως πάσχοντος από την ασθένεια, που κατάφερε να επιβιώσει. Η ταινία έχει κερδίσει πολλά βραβεία και την αναγνώριση των κριτικών. Ο πρωταγωνιστής Juan Jose Ballesta, κάτοχος του βραβείου Goya για την υποκριτική του στην ταινία "El Bola", ερμηνεύει εκπληκτικά το ρόλο του, αν και το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα αγόρια του άγνωστου τότε cast. Η ιστορία αρχικά παρουσιάστηκε ως θεατρικό έργο με τίτλο "Οι καραφλούληδες" και προσαρμόζεται ιδανικά στην μεγάλη οθόνη. "Καραφλούληδες" είναι το όνομα που με τρυφερότητα δίνεται στους νεαρούς ασθενείς από το προσωπικό του νοσοκομείου, για προφανείς λόγους, και αντλώντας στοιχεία από την προσωπική του εμπειρία, ο Espinosa μεταβιβάζει αριστουργηματικά τα συναισθήματα και τις δοκιμασίες του να μεγαλώνεις έχοντας καρκίνο. Η ταινία αντιμετωπίζει τα άτομα ακριβώς έτσι. Μία παρέα νεαρών αγοριών που βρίσκει το δρόμο της στον κόσμο, τη θέση της στο κοινωνικό περιβάλλον και που ασχολείται με όλα τα συνήθη πράγματα που ασχολούνται τα αγόρια στην εφηβεία. Ούτε μια στιγμή δεν αντιμετωπίζονται ως "θύματα" και δικαίως. Είναι κανονικοί έφηβοι από διαφορετικούς χώρους, που διαπραγματεύονται διαφορετικά προβλήματα και συναισθήματα, ενώ όλοι μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό που ποτέ δεν ξεπερνάει το θέμα της ενηλικίωσης που η ταινία τόσο εύγλωττα απεικονίζει. Η σκηνοθεσία του Mercero έχει τέτοια απλότητα και αναζωογονητική ειλικρίνεια, που έχει δημιουργήσει ένα πραγματικό αριστούργημα. Με δεδομένη την επιλογή θέματος και το γεγονός ότι οι χαρακτήρες απεικονίζονται με χιούμορ, η ταινία καταφέρνει να κινείται σε μια πολύ λεπτή ισορροπία. Θα ήταν πολύ εύκολο να "γλιστρήσει" αλλά ποτέ δεν το κάνει. Βαδίζει συνεχώς σε μία κλωστή μεταξύ δράματος και κωμωδίας, χωρίς να φαίνεται αδύναμη ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο και γι' αυτό είναι ιδιαίτερα σπάνια δημιουργία. Αυτή η ταινία είναι απόλυτη απόλαυση να την παρακολουθείς - θα σας κάνει να κλαίτε από τα γέλια και σε κάποιες στιγμές απλώς... να δακρύσετε. Υπάρχει θλίψη, φυσιολογικά. Θα ήταν μη ρεαλιστικό αν δεν υπήρχε, ωστόσο ποτέ δεν υπερκαλύπτει την υπόθεση.
Και όπως λέει στην αρχή: ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ

ΥΓ: Η ταινία είναι στα Ισπανικά όμως η μετάφραση που έχει γίνει νομίζω οτι είναι αρκετά καλή και δεν θα υπάρξει πρόβλημα στην προβολή της, και στην κατανόησή της.

Associated Press: Misinformation about Greece

Keeping with the tradition of most Greek journalists, the Associated Press's Athens correspondent is employing cliches instead of reporting the facts. In an, otherwise balanced, article regarding today's general strike, Derek Gatopoulos tells us that :
"State-run schools, tax offices and municipalities were all closed,..."

Not quite the case! From the few people with school-age children that I know, schools were working properly, with the exception of some teachers that were on strike. And several civil service offices were working even if under-stuffed. Additionaly, it is quite often that people in the civil service take a day-off (leave) on days of strike, or that they just strike for the shake of escaping a day's work, even if that means no pay. So, for the most part, today's strike was a failure as most people saw it for what it was: just a typical "obligation" that union leaders had to go through, for the shake of their own internal politics...

ΑΠΕΡΓΙΑ