Του Θανάση Καρτερού
Διχαστική, βαθιά διχαστική, εμπρηστική, διασπαστική, υβριστική, σύμπτωμα της παιδικής αρρώστιας του κομουνισμού, παλαιάς κοπής: Μικρό απάνθισμα μεταμοντέρνας κριτικής συντρόφων σε σύντροφό τους για ομιλία του από κομματικά νόμιμο βήμα. Η οποία ομιλία, σύμφωνα με μια πολύ προχωρημένη εκδοχή, «υπαγορεύεται από προφανείς σκοπιμότητες». Τόσο προφανείς που η σχετική ανακοίνωση δεν λαμβάνει τον κόπο να τις κατονομάσει.
Θα πει ίσως κάποιος ότι με το περίσσευμα δημοκρατίας του «χώρου» δεν είναι και προς θάνατον μια - δυο βαριές κουβέντες. Κακώς θα το πει. Διότι με το περίσσευμα αγριότητας που επί δεκαετίες χαρακτήριζε επίσης τον «χώρο» θα έπρεπε να προσέχουν όλοι τι λένε και πώς. Και αν -αν λέμε- ο κατηγορούμενος διέπραξε με την ομιλία του όσα τρομερά τού καταλογίζουν, τότε τι ακριβώς διαπράττουν όσοι απαντούν έτσι; Οι οποίοι μάλιστα, σε αντίθεση με το θύμα της παιδικής ασθένειας, και υγιείς είναι και κατέχουν κομματικές θέσεις και εκπροσωπούν στη Βουλή τον «χώρο» - και άρα εκπροσωπούν πιο έγκυρα την κουλτούρα του διαλόγου του.
Ένας, οπαδός της ψυχραιμίας προφανώς, απάντησε στη χθεσινή "Αυγή" επί της ουσίας για τον αριστερό ευρωπαϊσμό. Κατά τα λοιπά, το αριστερό κομμάτι του ουρανού γέμισε μπαμ-μπουμ, πυροτεχνήματα, καπνούς, θραύσματα αλαλαγμών, που μάλλον κρύβουν παρά απαντούν. Μήπως δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθούν με όσα είπε ακατονόμαστος; Θεωρούν ανάξιους απάντησης τους διαβολικούς του στίχους; Μήπως άλλα τους φταίνε κι όχι η συγκεκριμένη ομιλία; Ας το πουν με πολιτικούς όρους. Τι δουλειά έχει εδώ η δίκη προθέσεων και το ξεκατίνιασμα του ανθρώπου αντί για το ξετίναγμα απόψεων;
Και η παράσταση κομματικού πατριωτισμού γίνεται θέατρο του παραλόγου όταν οι πιο αυστηροί δημόσιοι κατήγοροι του επίδοξου διασπαστή δεν έχουν πρόβλημα να αναγνωρίζουν στον εαυτό τους δικαιώματα διάσπασης… αφού εξαντλήσουν όλα τα μέσα αλλαγής γραμμής! Ή να είναι υπερήφανοι βουλευτές ενός «μορφώματος» του οποίου αρνούνται να είναι ταπεινά μέλη, έστω κι αν άλλα λέει το κόμμα τους. Ή να τσαλακώνουν δημοσίως την ηγεσία τους με τη βαριά κατηγορία ότι ρευστοποιεί το κόμμα! Νυν υπέρ πάντων ο αγών για τη σωτηρία της ανανεωτικής αριστεράς λοιπόν. Αλλά είναι σίγουρα Άβαρος μόνον ο Αλαβάνος; Για να ξέρουμε πότε τελικώς θα έχει σωθεί η Πόλις και θα μπορούμε να ψάλουμε τη Υπερμάχω…
