σκέφτομαι ότι μια από τις κύριες αιτίες της εκρηκτικής ανόδου του Ναζισμού ανα τον κόσμο είναι.................

σκέφτομαι ότι μια από τις κύριες αιτίες της εκρηκτικής ανόδου του Ναζισμού ανα τον κόσμο είναι η εξαφάνιση της ιστορικής Μνήμης -που για μερικές δεκαετίες μετά τον Β πόλεμο συγκροτούσε έναν Δημόσιο -κοινό - χώρο για όλους τους λαούς της Ευρώπης ..... Η εξαφάνιση αυτή προήλθε με την σειρά της α) από την ρεβιζιονιστική ιστοριογραφία και τον σχετικισμό και β) Κυρίως απο την ραγδαία υποχώρηση του Βιβλίου και αρα της κριτικής σκέψης και την διάδοση του Ίντερνετ και την μετατροπή της σκέψης σε Υπέρ κατανάλωση Πληροφοριών ..( Υπάρχει και κάτι τρίτο που δεν μπορώ να τοδιατυπωσω καλά .. Κάτι σαν επιθυμία να ξαναβγουμε εκεί έξω .. στο Πραγματικό στην Ιστορία : Όπως ο ήρωας στο Τρούμαν σόου που δεν αντέχει πια κλεισμένος: Έξω στο Κρύο. Δυο δεκαετίες νεοφιλελεύθερου Παιδισμού μας έχουν αηδιάσει ..Βέβαια δεν πρόκειται για πραγματική έξοδο στο Πραγματικό αλλά για μια φαντασίωση - Δεν υπάρχει ποτέ το Ωμό Πραγματικό το Πραγματικό είναι τρύπα ...)

Η ιστορία με την Ουκρανία έχει κάτι να μας πει και για την ίδια την Ιστορία

Η ιστορία  με την Ουκρανία έχει κάτι να μας πει και γα την ίδια την Ιστορία : Την φανταζόμαστε συχνά ως επίπεδη και λεία , ασφαλτοστρωμένη και ευκολοδιάβαστη αλλά να που η ιστορία μοιάζει με σειρά από στρώματα Μνημης και Λήθης .. Θυμόμαστε επιλεκτικά και κάθε τόσο ανακαλύπτουμε πως κάτω από τις δήθεν γνώσεις μας για το πρόσφατο παρελθόν κρύβονται Αιώνες Απωθημένων...
και -όπως πάντα -τα απωθημένα επιστρέφουν: Άλλοτε ως φάρσα , άλλοτε ως τραγωδία άλλοτε ως και τα δυο μαζί : Ιλαροτραγωδία

Σε τι μοιάζει ο έρωτας με τον θάνατο;

Σε τι μοιάζει ο έρωτας με τον θάνατο; Στο ότι δεν υπάρχει ποτέ προηγουμένη εμπειρία ..Κάθε φορά είναι ένα ταξίδι στο εντελώς άγνωστο ..Σαν να πεθαίνεις η σαν να ξανά γεννιέσαι.. Όχι όμως ο iδιoς - ποτέ ο ίδιος

η διαφορά του Πένθους από την Μελαγχολία

η διαφορά του Πένθους από την Μελαγχολία είναι ότι στο Πένθος ξέρεις ότι έχεις χάσει κάποιον-κάτι -πολύ συγκεκριμένο ενώ στην Μελαγχολία δεν ξέρεις τι έχεις χάσει ακριβώς ( η μάλλον το απωθείς γιατί -ενδόμυχα - ξέρεις ότι αυτό που έχεις - χάσει είναι η Φαντασίωση παντοδυναμίας)

Αυτή είναι η αλήθεια μου λοιπόν - είναι η Υποκειμενική μου Αλήθεια αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και Η αλήθεια

π.χ η αλήθεια για τον εαυτό μας : Ξέρουμε την αλήθεια μας; ξέρουμε ότι σκεφτόμαστε  γνωρίζουμε ομως το Πως - τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε; Γνωρίζουμε αν σκεφτόμαστε σωστά;
Σκεφτόμαστε με έναν άλφα τρόπο και είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι είναι αληθινός αλλά εν τέλει είναι εντελώς λάθος (όπως σε εκείνη την ταινία το Νησί !)
Αυτή είναι η αλήθεια μου λοιπόν - είναι η Υποκειμενική μου Αλήθεια αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και Η αλήθεια.